سایه فولاد آمریکا بر تیسن کروپ آلمان

فشار بر روی تیسن کروپ برای بهبود ترازنامه تیره و تارش از طریق بالا بردن سرمایه جدید در حال افزایش است، در حالی که گفت‌وگو در مورد فروش کارخانه‌های تولید فولاد در آمریکا ادامه دارد. زمانی نماد دلاوری صنعت آلمان به مدت بیش از یک سال در تلاش برای پایه‌گذاری دو کارخانه در برزیل و ایالت آلاباما آمریکا بود که هر دو با هم به نام فولاد آمریکا شناخته می‌شوند. با نتایج به دست‌آمده در این هفته، هیچ توافقی برخلاف هدف آن‌که رسیدن به نوعی توافق تا پایان سپتامبر است، حاصل نشده است. هرچه این مذاکرات بیشتر به طول می‌انجامد، میزان منافعی که به واسطه عدم استفاده از فولاد آمریکا از دست می‌رود، افزایش می‌یابد. ‌این میزان حدود 5/0 میلیارد یورو در نیمه اول سال مالی تیسن کروپ است. تسین کروپ کماکان بر این مساله تاکید دارد که هشت میلیارد یورو پول نقد و خطوط اعتباری رسم نشده دارد اما تحلیلگران معتقدند نتایج روز دوشنبه حاکی از تناقض در وجود برخی وام‌ها‌ست که باعث کاهش بیشتر بودجه موجود می‌شود. در پایان ماه مارس شرکت 3/5 میلیارد یورو بدهی خالص دارد و ارزش دارایی‌های آن در حال کاهش است، که باعث شد موسسه اعتبارسنجی مودی درجه اعتبار این شرکت را در سال جاری به سطح «نامطلوب» کاهش دهد. شرکت برزیلی سیا سیدرورگیکا (csn) به عنوان محتمل‌ترین خریدار شرکت فولاد آمریکا مطرح است اما قیمت، یک قیمت چسبنده است. تحلیلگران تخمین می‌زنند شرکت به قیمت 3/2 میلیارد یورو به فروش برسد که بسیار کمتر از مبلغ 4/3 میلیارد یورویی است که بر روی کاغذ انتظار می‌رفت به فروش برسد. هنریش هایسنگر مدیر اجرایی شرکت از دو طرف تحت فشار است؛ یکی به خاطر فروش شرکت فولاد آمریکا و دیگری مسائل مالی شرکت که در کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه از طرف تحلیلگران مطرح شد. او با شرایط تصمیم‌گیری دشواری روبه‌رو است. تا زمانی که فولادها به فروش برسند، شرکت در تلاش خواهد بود تا سرمایه‌گذاران را متقاعد کند که در تامین سرمایه مورد انتظارشان که حدود 750 میلیون تا یک میلیارد یورو است، مشارکت کنند. جرج اشنایدر مدیر‌مالی در اتحادیه سرمایه‌گذاری معتقد است دیر یا زود مساله حقوقی بزرگ‌تری مطرح خواهد شد. برای سه ماه اول، از تیسن کروپ انتظار می‌رود که 46 درصد کاهش در سود خالص داشته باشد و به 5/58 میلیون یورو برسد.

بزرگ خاندان
مرگ اخیر برتولد بیتز، بزرگ خاندان تشکیلات کروپ -تیسن کروپ بزرگ‌ترین سهامدار- به هایسینگر در اتخاذ تصمیمات استراتژیکی آزادی عمل بیشتری می‌دهد. اما این مساله به عدم اطمینان می‌افزاید که شرکت ابزار لازم را برای تامین مالی در درون خود ندارد؛ و اینکه آیا زمانی که شرکت سهام جدید منتشر می‌کند 3/25 درصد سهامش کمرنگ خواهد شد و قدرت انسداد خود را از دست خواهد داد یا نه. این مساله باعث افزایش انتظارات از یک گسستگی در شرکت خواهد شد، و این چیزی است که سیاستگذاران صنعت آلمان در منطقه‌ای که تیسن کروپ در آن فعالیت می‌کند به شدت از آن اجتناب می‌کنند. راه‌حل مطلوب RAG را که یک شرکت خصوصی آلمانی است و تولیدکننده‌های شیمیایی ایونیک را کنترل می‌کند، شامل می‌شود. انتظار می‌رود که سهام‌ها را خود خریداری کند یا به تشکیلات کروپ برای حفظ حق مسدود کردنش پول قرض دهد. اما هایسینگر ابتدا باید شرکت فولاد آمریکا را سامان بدهد. تیسن کروپ حدود 12 میلیارد یورو (16 میلیارد دلار) در فولاد آمریکا سرمایه‌گذاری کرده است. این فاجعه برای مدیر اجرایی سابق شرکت اکهارد شولز به بهای از دست دادن شغل و برکناری گرهارد کروم از جایگاهش در هیات نظارت تمام شد. هایسینگر کسی است که در سال 2011 جایگزین شولز شد و شرکت را از بخش بی‌ثبات فولاد به سمت بخش‌های با‌ثبات‌تر مثل آسانسور و لوازم کارخانه هدایت کرده است. اما تلاش‌های او تحت‌الشعاع بحران فولاد آمریکا قرار گرفته است. سهام تیسن کروپ از زمانی که هایسینگر سکان امور را دست گرفته است با 45 درصد کاهش مواجه شده است. نیل سمپت تحلیلگر نومورا معتقد است هم فروش مدت‌دار فولاد آمریکا و هم مسائل حقوقی بالقوه مانع بزرگی بر سر راه سهام‌های تیسن کروپ برای ماه‌ها ایجاد کرده است. حل کردن این مسائل بخش عمده‌ای از عدم اطمینان سرمایه‌گذاران را برطرف خواهد کرد. گفت‌وگوها ماه‌هاست که ادامه دارد و این روند به خاطر شرکت معدن برزیلی ویل که 27 درصد از سهام شرکت معدن برزیلی CSA را دارد کندتر شده است، چرا که این شرکت باید کلیه توافقات را تایید کند و نمایندگی‌های دولتی برزیل نیز در این مذاکرات نقش دارند.

معایب رقابتی
صنعت آسانسور پس از اوتیس (OTIS)، شیندلر و کن چهارمین تجارت بزرگ دنیاست، که فروش غیر‌عادی 7/5 میلیارد‌یورویی داشته است و هم‌اکنون به عنوان پول نقد در نظر گرفته می‌شود. اما توسعه بسیار خطرناک آن را در ترکیب سنگینی از برندها و خطوط تولید قرار داده است. شیندلر سوئیس یکی از رقبایی است که در صدد استفاده از این موقعیت است. در سال گذشته هدفش را کسب حاشیه سود عملیاتی 14 درصد برای ساخت کارخانه‌ها، رسیدن به تولیدات جدید و هزینه بیشتر در تحقیقات بازاریابی قرار داد. تحلیلگر کامرزبانک اینگو مارتین شاکل معتقد است این فعالیت‌ها در راستای مزیت رقابتی نیستند بلکه برای از بین بردن معایب رقابتی است.