نفت در سفره دولت

حدود یک و نیم دهه قبل بود که شعاری داده شد که نفت باید سر سفره مردم بیاید. حالا شرایط آن‌قدر تغییر کرده است که دولت محتاج‌تر است و نفت را باید به طریقی به سفره یا جیب دولت برد. فشار شدید تحریم‌ها و انباشت نتایج منفی ناشی از سیاست‌های نادرست اقتصادی در دهه گذشته، سخت‌ترین شرایط بودجه‌ای را برای دولت رقم زده و کسری بودجه، در شرایطی که یک قطره نفت هم فروش نمی‌رود یا می‌رود و پولش بازنمی‌گردد، عمیق‌تر و بزرگ‌تر از همیشه، به تهدیدی جدی برای اقتصاد کلان کشور تبدیل شده است.

در شرایطی که نه می‌توان با مالیات‌ستانی درآمدها را افزایش داد و نه از هزینه‌های جاری کاست، راه پیش‌فروش اوراق با پشتوانه نفت، گزینه جذابی به نظر می‌رسد؛ گزینه‌ای که البته امکان آن در صورتی فراهم می‌شود که امیدی با بازگشایی مسیرهای صادراتی در آینده نزدیک، و در سررسید اوراق فراهم باشد. همچنین مساله سازوکار عرضه و کشف قیمت اوراق از اهمیت دوچندانی برخوردار است که لازمه‌اش بررسی همه‌جانبه و کارشناسی جامع و کاملی است که لاجرم باید منجر به اجتناب از مداخله قیمتی و دستوری اوراق شود. در این صورت شاید بتوان امیدوار بود لااقل پول نفت به کسری بودجه دولت برسد و نتایج مثبت آن در ثبات اقتصاد به چشم مردم هم بیاید.