طلای سبز

برنج ایرانی، زعفران ایرانی، چای ایرانی و پسته ایرانی زبانزد خاص و عام است. هر چقدر هم که زیرساخت‌های کشاورزی در کشور قابل ‌رقابت با کشورهای توسعه‌یافته نباشد اما در برخی محصولات کشاورزی حرف اول را می‌زنیم. با افزایش قیمت ارز از سال گذشته تولیدکنندگان و صادرکنندگان رغبت بیشتری برای فروش پسته به خارجی‌ها پیدا کرده‌اند. هر چند میزان نیاز داخل مشخص است و جز در برهه نوروز دو سال گذشته دیگر مشکلی در کمبود پسته وجود نداشته است. اسدالله عسگراولادی در گفت‌وگو با اقتصادنیوز درباره برنامه رشد تولید و صادرات خشکبار و به خصوص پسته با بیان اینکه قرار است صادرات پسته در سال جاری 45 درصد افزایش یابد اظهار کرد: سال قبل میزان تولید پسته در کشور 180 هزار تن بود که امسال برنامه‌ریزی در راستای افزایش تولید این محصول را داریم و بر اساس این برنامه‌ریزی‌ها قرار است تولید پسته تا 250 هزار تن افزایش یابد. در اواخر تیرماه امسال تمام پسته‌های صادراتی تمام شده و دیگر هیچ پسته‌ای برای صادرات نداریم، این در حالی است که تقاضا برای این کالا در دنیا وجود دارد. امسال صادرات پسته 140 هزار تن بوده است و با توجه به هدف‌گذاری برای افزایش تولید پسته سال آینده میزان صادرات این کالا 40 هزار تن افزایش می‌یابد و به 180 هزار تن خواهد رسید.
یکی از نکات قابل توجه، آزادی صادرات فله‌ای محصولات ارزشمندی چون پسته و زعفران است. در حالی که اگر این محصولات به‌صورت بسته‌بندی‌شده به کشورهای هدف صادر شود می‌تواند ارزش افزوده بالایی برای کشور داشته باشد. پسته از جمله کالاهای صادراتی غیرنفتی است که بیشترین سهم را در صادرات داشته و ارزآوری قابل‌ ملاحظه‌ای برای کشور دارد. به گزارش اقتصادنیوز، چند روزی است دیگر عوارض صادرات فله‌ای زعفران برداشته شده که از نگاه فعالان این بخش، این موضوع می‌تواند در افزایش صادرات زعفران اثر قابل ‌توجهی داشته باشد. با این حال برخی نیز این موضوع را قبول ندارند. به گفته فرشید منوچهری، رئیس شورای ملی زعفران چند روزی است که دیگر بابت صادرات زعفران در بسته‌های بیش از ۳۰ گرمی عوارضی دریافت نمی‌شود. هرچند به گفته او این لغو عوارض در میزان صادرات زعفران تاثیر چندانی ندارد اما نایب‌رئیس شورای ملی زعفران اعتقاد دارد این اقدام بر صادرات زعفران تاثیر قابل ‌توجهی خواهد گذاشت. در این میان باید به این اصل مهم توجه داشت که افزایش صادرات به چه قیمتی باشد. نام‌آور بودن در کالاهایی نظیر پسته و زعفران پتانسیلی است که باید مورد توجه مسوولان کشور قرار گیرد تا از آن به درستی استفاده کنند. اما آیا از پتانسیل موجود برای تولید محصولات با‌کیفیت کشاورزی به درستی استفاده می‌شود؟ آیا برنامه صادراتی مناسبی برای محصولاتی نظیر پسته و زعفران وجود دارد؟ آیا در صادرات این دو محصول ارزشمند که به طلای سبز و طلای سرخ شهرت دارند از ارزش افزوده لازم بهره برده می‌شود؟ وضعیت تولید و صادرات پسته چگونه است؟ رقبای ما چه کشورهایی هستند؟ چرا زیرساخت‌های بسته‌بندی صادراتی در کشور فراهم نیست؟ چرا زعفران ایرانی به نام زعفران اسپانیایی فروخته می‌شود؟ برای بازارهای جدید صادراتی چه برنامه‌ای داریم؟ اینها پرسش‌هایی است که سعی می‌شود در این پرونده به آنها پاسخ داده شود.