بر بال لوکس‌ها

سوارشان که می‌شوی، دلت می‌خواهد تا حد امکان پایت را روی گاز بگذاری و منتظر سبز شدن هیچ چراغ قرمزی هم نمانی. اگر شاسی‌بلند باشند که دیگر لذت‌شان برای بعضی‌ها چند برابر است، چون حس بالا بودن را به سرنشینان می‌دهند، هر چند سواری‌هایشان هم این حس را به نحوی دیگر القا می‌کنند. خودروهای لوکس معمولاً مخصوص طبقات مرفه یا نهایتاً قشر متوسط رو به بالای جامعه است و کمتر پیش می‌آید سایر اقشار توانایی خرید آنها را داشته باشند. البته لوکس بودن خودروها بسته به تعریف مشتریان نیز دارد، چه آنکه روزگاری در بازار خودرو کشور محصولاتی مانند پژو 405، پاترول، زانتیا و حتی برخی محصولات چینی نیز لوکس به شمار می‌رفتند. شاید از نظر افکار عمومی، خودرو هر چه بزرگ‌تر و گران‌تر و البته زیباتر باشد، پس لوکس‌تر است؛ به عنوان مثال، خودروهای شاسی‌بلند تقریباً از دید خیلی‌ها محصول لوکس به شمار می‌روند، حال آنکه در میان این غول‌های جذاب، چینی‌های نه چندان با‌کیفیت هم به چشم می‌آیند که خب شاید نتوان نام لوکس بودن را روی آنها گذاشت. به عبارت بهتر، تصوری که در بازار ایران در مورد خودروهای لوکس وجود دارد، با آنچه در سایر بازارهای دنیا به عنوان لوکس می‌شناسند، متفاوت بوده و یکی نیست. نکته دیگر اما اینجاست که برای واردات خودروهای خارجی نیز تعریف دقیق و مطلقی در ارگان‌های مربوطه وجود نداشته و هم‌اکنون نیز بر سر این موضوع، بحث وجود دارد.
هر چند طی سال‌های گذشته واردات کالاهای لوکس و غیرضروری محدود به خودروهای گران‌قیمت نبوده و بازه‌ گسترده‌ای را شامل می‌شد، اما خودرو وارداتی که خود ذاتاً یکی از مهم‌ترین مظاهر لوکس‌گرایی در همه بازارها به شمار می‌رود، مورد انتقاد بیشتری به خصوص طی سال‌های آخر دولت قبل قرار گرفت.
بر این اساس، همزمان با افزایش تنش‌ها در برنامه هسته‌ای و اعمال تحریم‌های شدید که منجر به کاهش بسیار زیاد درآمدهای ارزی خصوصاً در حوزه نفتی در کشور شد، انتقادها از آزادی واردات کالاهای لوکس به کشور شدت یافت. در واقع در دوره‌ای که دولت از تامین ارز مورد نیاز برای دارو و سایر نیازهای اساسی کشور ناتوان بود، بالا رفتن حجم واردات کالاهای لوکس، محل انتقادهای شدید شد و خودرو نیز جزو همین کالاها بود. در آن دوران، فشار افکار عمومی و نهادهای نظارتی تا حدی رسید که در نهایت دولت، از درآمد کلان ناشی از واردات خودروهای لوکس چشم‌پوشی و تلاش کرد واردات آنها را محدود و ممنوع کند. این در حالی بود که مسوولان مربوطه، در عوض استفاده از یک مدل اقتصادی برای تعریف دقیق خودرو لوکس، حجم موتور را به عنوان مبنا قرار داد و نهایتاً بعد از پیشنهادهای مختلف، خودروهای با حجم موتور بالای 2500 سی‌سی به عنوان خودرو لوکس تعریف و واردات آنها ممنوع اعلام شد.
هرچند معیار حجم موتور چندان به مذاق بعضی واردکنندگان خوش نیامد و حتی برخی از شرکت‌ها را تا حد تعطیل شدن پیش برد، اما به هر حال این ممنوعیت اعمال شد تا مصرف ارزی کشور کم شود که البته این اتفاق (ممنوعیت واردات لوکس) چندان تاثیری هم در کنترل خروج ارز نداشت.
این در شرایطی است که با توجه به لغو تحریم‌ها در آینده نزدیک و بهتر شدن اوضاع ارزی کشور و همچنین بازتر شدن دایره انتخاب خودروهای خارجی، برخی کارشناسان چشم‌اندازی مثبت برای خودروهای لوکس در بازار ایران متصور هستند. البته در مقابل برخی دیگر از کارشناسان معتقدند رونق چندان چشمگیری در انتظار خودروهای لوکس نخواهد بود.