تاریخ انتشار:
اصلاحات در چین
آگوست گذشته در استان هونان چین خانم تانگ هویی به ۱۸ ماه زندان در اردوگاه کار محکوم شد.
جرم او این بود که برای مردانی که دختر 11ساله او را ربوده و مورد آزار قرار داده بودند تقاضای مجازات شدیدتر کرده بود. چنین مواردی در گذشته ظرف چند روز به فراموشی سپرده می‌شد اما در عصر میکروبلاگ‌ها هزاران نفر از افراد خشمگین طبقه متوسط این قضیه را پیگیری کردند. خانم تانگ آزاد شد و در 7 ژانویه دولت اعلام کرد نظام اردوگاه‌های کار مورد بازبینی و اصلاح قرار خواهد گرفت. هفته گذشته در گوانگجو مقاله سردبیر روزنامه اصلاح‌طلب «آخر هفته جنوب» قبل از انتشار براساس دستور مرکز رسانه‌های استان عوض شد. مقاله اصلی خواهان آن شده بود که به حقوق مصرح در قانون اساسی چین احترام بیشتری گذاشته شود. اما نسخه ویرایش‌شده به ستایش از حزب کمونیست و نظام سیاسی چین پرداخته بود. برخی از کارمندان این روزنامه اعتصاب کردند و حامیان آنها در خارج از ساختمان روزنامه در گوانگجو تجمع کردند و شعارهایی سر دادند که از سال 1989 در خیابان‌های چین به گوش نرسیده بود. در هر دو مورد، مقامات قانون اساسی را نقض کرده بودند. رفتار آنها مطابق رفتار همیشگی مقامات بود اما آنچه تغییر کرده انتظارات مردم است. دیگر نمی‌توان با شعار سر دادن و رشد اقتصادی مردم چین
را آرام کرد. آنها خواستار تغییرات سیاسی هستند. چگونگی مدیریت این فشار فزاینده در جهت اصلاحات توسط شی‌جین‌پینگ رهبر جدید چین تعیین‌کننده تغییرات سیاسی و آینده این کشور است. نظام قضایی و آزادی مطبوعات دلایل اصلی نارضایتی عمومی هستند. اصلاحات چین از طریق اصلاح نظام کارگری در سال 1957 تحت حاکمیت مائو تسه تونگ شروع شد. زندان‌ها و اردوگاه‌های کار در آن زمان برای نگهداری افرادی به کار می‌رفتند که از طریق نظام قضایی محکوم شده بودند. اردوگاه‌ها برای مقابله با انقلابیون تاسیس شدند اما اکنون برای جرائم کوچک و کسانی که علیه دولت طومار جمع می‌کنند کاربرد دارد. افراد ممکن است تا چهار سال بدون محاکمه در آنجا زندانی شوند. گفته می‌شود حدود 160 هزار نفر - و شاید بیشتر - در این اردوگاه در بازداشت هستند. هنوز مشخص نیست برنامه اصلاحات تا چه اندازه جدی باشد. در میکروبلاگ یک خبرنگار حقوقی از قول یک مقام ارشد قضایی نقل شده که این اردوگاه‌ها ظرف یک سال بسته می‌شوند. چند ساعت بعد شینهوا خبرگزاری رسمی چین اعلام کرد اردوگاه‌ها بسته نمی‌شوند بلکه مورد اصلاح قرار می‌گیرند. وعده‌های قبلی اصلاحات به جایی نرسیده‌اند و حتی اگر بازداشت‌شدگان
اجازه یابند وکیل داشته باشند و در دادگاه حضور پیدا کنند نظام قانونی چین از آنها حمایت زیادی نمی‌کند. با وجود این، بسیاری از تحلیلگران هنوز امیدوار هستند. همزمان در گوانگجو و پس از چند روز اعتصاب خبرنگاران روزنامه «آخر هفته جنوب» به سر کار خود برگشتند و گزارش‌ها حاکی از آن است که توافق شده آنها به رویه قبلی خود بازگردند. مطابق رویه پیشین خبرنگاران خودسانسوری می‌کنند و دخالت دولت از حد توصیه‌های روزانه مقامات دولتی به سردبیر روزنامه‌ها فراتر نمی‌رود. اما رئیس مرکز رسانه‌های استان در شغل خود باقی ماند و نشانه‌ای از آزادسازی مطبوعات هم دیده نمی‌شود. رهبران حزب کمونیست آزادی مطبوعات را نه به عنوان ابزاری برای کنترل فساد بلکه به عنوان مجوزی برای شورش و هرج و مرج می‌بینند. از اوایل دهه 1990 توافق نانوشته‌ای بین حاکمان و مردم چین در جریان بوده است؛ اینکه حاکمان شکوفایی اقتصادی را تضمین کنند به شرط آنکه مردم خواهان آزادی بیشتر نباشند. اکنون به نظر می‌رسد بیشتر مردم از این توافق رویگردان شده‌اند. آنها به شکوفایی رسیده‌‌اند اما متقاضی آزادی هستند. به همان سرعتی که سانسورهای اینترنتی مقالات و نظرات انتقادی را سانسور
می‌کنند افراد خشمگین بیشتری از طبقه متوسط وارد مناظرات می‌شوند و شکایت‌های جدیدی مطرح می‌کنند. در 7 ژانویه، یائو چن هنرپیشه مشهور سینما در حمایت از خبرنگاران اعتصابی روزنامه در میکروبلاگ خود نوشت: یک حرف حقیقت به کل جهان می‌ارزد. حتی افرادی از درون خود نظام هم خواهان تغییرات سیاسی هستند. ماه گذشته 72 نفر از شهروندان مشهور که اکثراً وکیل و یا دانشگاهی بودند طوماری را امضا کردند و خواستار اصلاحات بنیادی شدند. برای غرب‌گرایان آزادیخواه پایان دادن به سانسور و حذف اردوگاه‌های کار اولویت بیشتری دارند. اما آقای شی که یک رهبر عملگراست دیدگاهی متفاوت دارد. اما اگر او بداند چه چیز به نفغ او و کشورش است زودتر به پاسخ می‌رسد. تلاش‌های حزب برای کنترل اوضاع از طریق سرکوب به جای ثبات به ناآرامی بیشتر منجر شده است. اصلاحات خطرناک هستند اما اجتناب از آنها خطر بیشتری دارد. آقای شی شدت احساسات عمومی را به ویژه در زمینه فساد و ولخرجی‌های مقامات درک می‌کند. در سفرهای خود در اطراف کشور او از مهمانی‌های تجملی رایج پرهیز می‌کند. عبارت «چهار بشقاب غذا و یک سوپ» از قول او در رسانه‌ها نقل می‌شود و بیانگر روش باز و ساده‌گیرانه وی در
محافل است. اما شعارهایی در مقابله با ولخرجی، دیگر مردم چین را قانع نمی‌کند. آقای شی باید نظام را متحول کند. یکی از تصاویری که در اینترنت و در حمایت از روزنامه‌نگاران اعتصاب‌کننده منتشر شده بود تعدادی زن و مرد را نشان می‌داد که پارچه‌ای در دست گرفته بودند که روی آن نوشته شده بود: چهار بشقاب غذا و یک سوپ اصلاحات واقعی نیست. اصلاحات واقعی آزادی مطبوعات است.
دیدگاه تان را بنویسید