معضل گرسنگی

بر اساس گزارش جدید سازمان ملل متحد، 805 میلیون نفر یا به عبارتی یک‌نهم جمعیت جهان، از گرسنگی رنج می‌برند. این رقم اگرچه هنوز بسیار بالاست اما در عین حال نشانگر بهبود بسیار زیادی در وضعیت گرسنگی جهان است. تعداد گرسنگان جهان از سال‌های 1990 تا به حال 200 میلیون نفر کاهش داشته، و تنها در دهه گذشته میلادی میزان این کاهش حدود صد میلیون نفر بوده است. روند کاهشی تعداد گرسنگان در کشورهای در حال توسعه، امیدها در مورد دسترسی این کشورها به اهداف هزاره مبنی بر کاهش 50‌درصدی مبتلایان به سوء‌تغذیه و گرسنگی در جهان را قوت بخشیده است. اگرچه احتمالاً هدف به نصف رساندن تعداد گرسنگان تا سال 2015 حداقل به طور صد در صد قابل دستیابی نخواهد بود، اما طبق این گزارش 63 کشور در حال توسعه تا‌کنون به این هدف دست یافته و شش کشور دیگر نیز احتمالاً تا پایان سال 2015 به آن دست خواهند یافت. این روند نشان‌دهنده آن است که مبارزه با فقر و گرسنگی، آن هم به طور پایدار، هدفی کاملاً در دسترس است. اما فعلاً و به رغم همه پیشرفت‌های ایجاد‌شده در این زمینه، در بسیاری از مناطق جهان روند مبارزه با گرسنگی و سوء‌تغذیه بسیار کند است. در مناطق جنوب صحرای آفریقا، از هر چهار نفر، یک نفر از لحاظ پزشکی دچار سوء‌تغذیه است. در آسیا، پر‌جمعیت‌ترین قاره جهان، بیش از 526 میلیون نفر گرسنه هستند. آمریکای جنوبی و حوزه دریای کارائیب، بیشترین موفقیت در مبارزه با گرسنگی و سوء‌تغذیه در جهان را به خود اختصاص داده است در حالی که اقیانوسیه از بهبودی نسبی (حدود 7/1 درصد کاهش تعداد گرسنگان) برخوردار بوده است. این گزارش همچنین تاکید کرد مبارزه با فقر و گرسنگی، خصوصاً اگر بخواهیم محو و کاهش آن به صورت پایدار باشد، نیاز به اقداماتی وسیع و همه‌جانبه دارد. این اقدامات از سرمایه‌گذاری‌های عمومی و خصوصی برای دسترسی کشاورزان به زمین و آب و افزایش بهره‌وری تا ایجاد امکان مقاومت در برابر خسارات بلایای طبیعی را شامل می‌شود. این گزارش همچنین بر اهمیت اجرای برنامه‌های تغذیه برای گروه‌های هدف خاص تاکید کرد. تاکید این گزارش بیشتر بر تامین ریز‌مغذی‌های مورد نیاز زنان باردار، مادران شیرده و کودکان زیر پنج سال است. گزارش امسال سازمان ملل همچنین حاوی بررسی اقدامات هفت کشور برای مبارزه با گرسنگی بود. این کشورها، که به دلیل موقعیت سیاسی و اقتصادی انتخاب و بررسی شده‌اند، عبارتند از بولیوی، برزیل، هائیتی، اندونزی، ماداگاسکار، مالاوی و یمن. در بین این گزینه‌های مورد بررسی، درگیری‌های سیاسی، روند منفی اقتصاد و کاهش تولید محصولات کشاورزی، باعث شده یمن از نظر امنیت غذایی، نامناسب‌ترین وضعیت ممکن را تجربه کند. همچنین هائیتی، در حالی هنوز در حال دست و پنجه نرم کردن با تبعات زلزله سال 2010 این کشور است که بیش از نیمی از جمعیت آن دچار گرسنگی و سوء‌تغذیه هستند.