فرصتی که بر باد رفت

در میانه‌ دهه 80 خبری در شهر پیچید، مرد شماره یک سینماهای خاورمیانه می‌خواست به ایران بیاید. احمد گلچین صاحب سینماهای زنجیره‌ای گرند سینما در سراسر خاورمیانه بیش از 50 سال است که در امارات زندگی می‌کند، او قصد داشت بعد از نیم‌قرن تجربه‌های سینمایی و اقتصادی‌اش را به ایران بیاورد و با استفاده از امتیاز مجموعه گرندسینماها امکان اکران همزمان فیلم‌های خارجی در ایران را هم درست مثل کشورهای حاشیه خلیج‌فارس مهیا کند.
«احمد گلچین» دومین شخصیت دنیای عرب بر اساس اعلام مجله عرب‌زبان «سینما» از سال 2007 تا 2011 قصد داشت بزرگ‌ترین شعبه سینماهای زنجیره‌ای «گرند سینما» را در سرزمین مادری‌اش بسازد. اما کش‌وقوس‌ها و موانع پیش روی او سبب شد او از آن تصمیم صرف‌نظر کند و این پروژه هم مثل بسیاری دیگر از سرمایه‌گذاری‌های بزرگ شرکت‌های خارجی در عرصه فرهنگ عقیم بماند.
اگر همه چیز به همین منوال درست پیش می‌رفت به زودی در گرندسینمای تهران شاهد اکران فیلم‌های روز جهان بودیم و فیلم‌هایی که با معیارها و موازین ایرانی همخوانی دارند در این مجتمع به روی پرده می‌رفت.
احمد گلچین بیش از چهار دهه است که یکی از بزرگ‌ترین توزیع‌کنندگان فیلم در خاورمیانه محسوب می‌شود و در کنار آن در سینماهای پرتعداد «گرندسینما» از امارات تا اردن و مصر فیلم‌های روز کمپانی‌های مشهور آمریکایی و اروپایی را به نمایش می‌گذارد. گلچین معتقد است سینما همان‌قدر که برای ارتقا و بقا به فیلم‌های مستقل و به اصطلاح او «هنری» نیاز دارد، به سینمای درآمدزایی که با فیلم‌های نه‌چندان عمیق چرخه اقتصادش را می‌چرخاند هم نیازمند است.
به اعتقاد گلچین، سینمای ایران ظرف چند سال اخیر راه خود را پیدا کرده است. این روزها در برخی از سالن‌های گرند سینما به شکل منظمی فیلم‌های پرفروش و قابل اعتنای سینمای ایران به نمایش درمی‌آید و احمد گلچین در آینده نزدیک برنامه‌های گسترده‌تری برای معرفی این سینما در کشورهای عربی داشت.
در طول یک سال از فیلم‌های شرق و غرب تقریباً 550 فیلم توسط موسسه توزیع فیلم گلچین و گرند سینماها به نمایش درمی‌آید. با این وصف به احتمال زیاد حداقل 100 تا 150 عنوان فیلم در چارچوب فرهنگی ایران می‌گنجید و به راحتی امکان نمایش در تهران را داشت.
قرار بود بنیاد سینمایی فارابی مشوق این پروژه باشد و تمام سرمایه‌گذاری‌ها از سوی بخش خصوصی و شرکت گرند سینما در ایران صورت بگیرد، آن‌هم در روزهایی که تهران فقط سینما آزادی را داشت. این حضور نویدبخش روزهای خوبی برای سینمای ایران بود. برای راه‌اندازی این سینما 70 میلیون دلار سرمایه اولیه تخمین ‌زده شده بود تا شعبه‌ای از گرند سینما با همان کیفیتی که در مسقط، لبنان، اردن، قطر و قاهره وجود دارد در تهران هم ساخته شود. برای تجهیزات داخلی هم رقمی در حدود 30 میلیون دلار پیش‌بینی شده بود. اما گرند سینما در کشاکش میان سازمان‌ها و متولیان دولتی فراموش شد؛ مجموعه‌ای که می‌توانست این‌ روزها در کنار سالن‌های سینمایی جدید راهگشا باشد و نمایش فیلم‌های خارجی در ایران را در مسیری هموار و آماده پیش ببرد.