همه مردان سردبیر

اگر چه اکونومیست با هدف دفاع از تجارت و بازار آزاد راه‌اندازی شد اما با حضور سردبیران توانمندی که هر یک در حوزه‌های مختلفی صاحب‌نظر و اندیشه بودند، دامنه فعالیت و نشر اندیشه خود را گسترده‌تر کرد. این هفته‌نامه از زمان راه‌اندازی در سال 1843، تقریباً تا نیمه دوم دومین سده از فعالیت خود به آرمان‌های جیمز ویلسون پایبند ماند. ویلسون، کلاهدوز اسکاتلندی و نخستین مالک و سردبیر اکونومیست، به بازار آزاد، فراملی‌گرایی و مداخله حداقلی دولت به ویژه در بازار ایمان داشت. ویلسون یک تولیدکننده و تاجر بود و می‌خواست با هفته‌نامه خود «مردان تجارت» را تحت تاثیر قرار دهد. با این وجود همواره مصرانه تاکید می‌کرد هر پیشنهاد یا بحثی که در اکونومیست مطرح می‌شود می‌بایست در عمل نیز مورد امتحان و ارزیابی قرار گیرد. هفته‌نامه وی نیز نزدیک به دو قرن است به باورهای لیبرال کلاسیک قرن نوزدهم وفادار مانده است.
ویلسون از نظر هوش و خرد، برترین سردبیر اکونومیست شناخته نمی‌شود. در واقع این افتخار به داماد او، والتر بجت تعلق پیدا کرده است که به عنوان سومین سردبیر، از سال 1861 مسوولیت انتشار هفته‌نامه را بر عهده گرفت. بجت در اصل یک بانکدار بود اما شهرت خود را مرهون نوشته‌های تاثیرگذارش در حوزه سیاست و به ویژه قانون اساسی انگلستان است. این بجت بود که دامنه مطالب اکونومیست را تا حوزه سیاست گسترش داد. در مدت سردبیری وی، حجم گزارش‌های سیاسی اکونومیست افزایش پیدا کرد و نفوذ آن در میان سیاستمداران بیشتر شد. وی در مدت سردبیری خود تلاش کرد زبان این هفته‌نامه را به زبان ساده محاوره‌ای نزدیک کند تا مطالب مانند گفت‌وگوهای رایج میان مردم، صریح، ساده و شفاف بیان شود. وی معتقد بود این امر سبب می‌شود درک و به خاطرسپاری مباحث دشوار برای مخاطبان نشریه آسان‌تر شود. این زبان هنوز هم سبک اصلی نگارش مطالب اکونومیست است.
پس از بجت، اکونومیست، ناگزیر نیم‌قرن منتظر ماند تا به دستان سردبیر شاخص دیگری سپرده شود. با آغاز سردبیری والتر لیتون در سال 1922، این نشریه دوران درخشان دیگری را آغاز کرد. در همین دوران هفته‌نامه اقتصادی انگلستان پای خود را از خانه‌های مردم فراتر نهاد و به کریدورهای نهادهای قدرت رسید. بسیاری بر این باورند که اکونومیست بقا و ادامه حیات مستقل خود را مدیون تلاش‌های سر والتر لیتون است.
در پی لیتون، جفری کروتر جوان در 31سالگی بر جایگاه سردبیری هفته‌نامه تکیه زد. پس از بجت، کروتر را برترین سردبیر تاریخ اکونومیست می‌دانند. وی پوشش اخبار خارجی هفته‌نامه به ویژه اخبار آمریکا و نیز مطالب حوزه تجارت را توسعه و بهبود بخشید. به علاوه توانست در مدت سردبیری خود تیراژ اکونومیست را پنج برابر کند. به همین دلیل وی را یکی از تاثیرگذارترین روزنامه‌نگاران تاریخ انگلستان می‌دانند ضمن آنکه رشد اکونومیست در دوره مسوولیت او بیش از هر زمان دیگری در تاریخ این نشریه بوده است. کروتر در دوران سردبیری خود روزنامه‌نگاران حرفه‌ای بسیاری تربیت کرد؛ یکی از روش‌های او بها دادن زیاد به زنان و آموزش آنان برای قدرت گرفتن اکونومیست در جهان بود. او در سال ۱۹۴۷ به ریاست شرکت اکونومیست نیز انتخاب شد. در سال ۱۹۵۶ نیز پس از ۱۷ سال و اندی استعفا داد و یکی از طولانی‌ترین دوره‌های سردبیری در اکونومیست را به پایان رساند. او پس از استعفا به سمت مدیرعاملی شرکت اکونومیست انتخاب شد و در سال 1963 پس از سر لیتون، به عنوان رئیس هیات‌مدیره این شرکت انتخاب شد.
اندرو کنایت نیز یکی دیگر از سردبیران مطرح اکونومیست است. وی که در 34سالگی مسوولیت نشریه را بر عهده گرفت دومین سردبیر جوان هفته‌نامه به شمار می‌رود. کنایت نیز در مدت 11 سال سردبیری خود توانست تیراژ اکونومیست را سه برابر کند.