تورم به دنبال نقدینگی

نرخ تورم یکی از مهم‌ترین متغیرهای اقتصادی بین مردم است که معمولاً و در مقایسه با دیگر شاخص‌ها، جامعه به تغییرات آن حساسیت زیادی نشان می‌دهد. با این حال با رسیدن این نرخ به سطوح بالا در سال‌های گذشته، بسیاری از توجه‌ها به دنبال منشاء افزایش تورم رفت و به این ترتیب، «نقدینگی» نیز به یکی از مفاهیم آشنا برای جامعه ایرانی تبدیل شد. البته در دو سال اخیر، گفته می‌شد «افزایش نرخ ارز» نیز یکی از عوامل عمده ایجاد تورم بوده است. اما بررسی‌های بلندمدتی که انجام شده، سهم بیشتر در تشدید تورم را به «افزایش نقدینگی» داده است. بر اساس نتایج پژوهش‌های انجام‌شده، معمولاً رشد نقدینگی با تاخیر زمانی یک تا دو‌ساله خود را در رشد تورم نشان می‌دهد. این موضوع باعث می‌شود نقدینگی به یکی از متغیرهای «پیش‌بینی‌کننده» تورم آینده تبدیل شود. به این ترتیب، با توجه به مقادیر حدوداً 25‌درصدی نرخ رشد سالانه نقدینگی فعلی، در صورتی که رشد اقتصادی در آستانه‌های پایین فعلی خود باشد، انتظار می‌رود نرخ تورم نیز حداقل تا پایان سال قبل (و حتی ماه‌های ابتدایی دو سال بعد)، از سطوح 20درصدی کمتر نشود. اما در صورت اصلاح سیاستگذاری و کاهش نقدینگی از سال بعد، می‌توان انتظار داشت تورم ورود خود را به آستانه‌های قابل پذیرش از سال 1394 آغاز کند.