بهداشت و درمان در آمریکا

نظام سلامت و بهداشت آمریکا ناکارآمد باقی ‌مانده، اما می‌تواند بهتر شود. اکنون نزدیک به یک سال از زمان معرفی طرح بیمه سلامت و بهداشت اوباما (Obamacare) می‌گذرد. به راه انداختن آن بسیار نابسامان بود، و Obamacare اکنون نماد هر آمریکایی است که از دولت بزرگ متنفر است. بار دیگر جمهوریخواهان در انتخابات میان‌دوره‌ای آن را به باد تمسخر می‌گیرند.
در واقع Obamacare بسیار پرهزینه و پیچیده است. اما نباید برای آشفتگی وضع سلامت و بهداشت آمریکا آن را سرزنش کرد، و این طرح تنها آغازی برای راه‌حل‌های محدود است. اما طرح بیمه سلامت و بهداشت اوباما تنها در صورتی عملی می‌شود که سیاستمداران با آن مانند یک بیمار رفتار کنند: ابتدا بیماری را تشخیص دهند، سپس معاینه و بررسی کنند آیا شیوه درمان باراک اوباما کمک‌کننده است، و سپس از خود بپرسند چه کاری حال بیمار را بهتر می‌کند.

یک معاینه سریع
ابتدا از بیماری شروع می‌کنیم. هسته مرکزی مشکلات آمریکا در بخش بهداشت و سلامت گمراه‌کنندگی آن است: مانند این است که فکر کنیم یک بازار خصوصی پرتحرک دارد. در حقیقت این کشور مدت‌ها نظامی یارانه‌ای داشته که پرهزینه‌ترین و پیچیده‌ترین نظام در جهان است، و بیشتر پول دولت به ثروتمندان/ افراد مرفه می‌رسد در حالی که میلیون‌ها نفر از آن بی‌بهره می‌مانند و مردم مسوولیت فردی اندکی دارند.
آمریکا 17درصد رشد ناخالص داخلی را به بهداشت و سلامت اختصاص می‌دهد در حالی که این رقم در بریتانیا 9درصد است، اما تقریباً 50 میلیون آمریکایی در سال 2012 بیمه نداشتند. شاخص امید به زندگی برای کشور ثروتمندی چون آمریکا اندکی کمتر از میانگین است. و مالیات‌دهندگان بیشتر صورت حساب را پرداخت می‌کنند: مخارج سرانه دولت در بخش بهداشت و سلامت در سال 2012، قبل از اجرای مقررات اصلی Obamacare، 50درصد بیش از بریتانیا بود که دارای نظام بهداشت و سلامت ملی است. بعضی مخارج مانند برنامه عظیم مدی‌کر برای سالخوردگان و برنامه مدی‌کید برای نیازمندان کاملاً مشخص اما بیشتر آن مبهم است.
پوشش تحت حمایت کارفرما معاف از مالیات است، که 200 میلیارد دلار در سال برای دولت هزینه دارد. این یارانه‌ها باعث افزایش تورم بخش بهداشت و سلامت می‌شود و به نفع کارفرمایان ثروتمندی است که اگر تنها جبران دستمزدها را دریافت کنند باید مالیت‌های بالاتری بپردازند. موضوع دیگری که به همین اندازه ناخوشایند است این است که بیمه تقریباً نیمی از مردم به شغل‌شان بستگی دارد؛ این امر تغییر کارفرما را برایشان دشوار می‌کند. افزایش اضافه حقوق با داشتن دستمزد صورت می‌گیرد؛ تورم بخش بهداشت و سلامت یکی از دلایل اصلی است که چرا دستمزد یک آمریکایی عادی تغییری نکرده است. در این میان بسیاری از بیمه‌نشدگان مفت سوار هستند: جوانانی که بیمه پرداخت نمی‌کنند اما در صورت رخ دادن اتفاق ناگواری به اورژانس‌های پرهزینه برای دولت اتکا می‌کنند.
به نظر می‌رسد این نظام بهداشت و سلامت برای افزایش هدر‌رفت طراحی شده است. به پزشکان برای هر آزمایش و فرآیند تهاجمی برای بیمار و نه برای سالم نگه داشتن او حق‌الزحمه پرداخت می‌شود. بیماران نمی‌دانند هزینه هر مورد چقدر است، و صورتحساب‌ها در هر مورد توسط طرف سوم حل‌وفصل می‌شود، بنابراین بیماران چانه نمی‌زنند. قیمت‌ها می‌تواند بسیار بالا و بسیار متفاوت باشد. هزینه ماموگرافی در نیویورک می‌تواند کمتر از 100 دلار یا بیشتر از 1700 دلار باشد. مهم نیست جمهوریخواهان چه می‌گویند، در هر صورت این یک بازار آزاد نیست. اما وضع درمان چگونه است؟
از قضا آقای اوبامای سوسیالیست کاری انجام نداد که بتواند کاهش زیادی در هزینه‌های مالیات‌دهندگان ایجاد کند: یک نظام بهداشت و سلامت اروپایی تک‌پرداختی معرفی کند (که مقداری از حق درمان فرد را برای جلوگیری از استفاده بیش از حد بپردازد). در عوض او تلاش کرد نظام بهداشت و سلامت آمریکا را به دو روش تنظیم کند- با افزایش پوشش و با کاهش هزینه‌ها. بنابراین اکنون مدی‌کید در کنار نیازمندان افراد نه‌چندان مرفه را نیز پوشش می‌دهد (حداقل در ایالت‌های دموکرات)، و اوباماکر مطالبه اضافه پرداخت بیماران را از طرف بیمه‌گذار ممنوع می‌کند. برای گسترش حوزه بیماران برای بیمه‌گذار، این طرح مردم آمریکا را ملزم می‌کند بیمه شوند یا جریمه بپردازند. برای آسان کردن خرید بیمه، آقای اوباما عملیات آنلاین را معرفی کرده که مردم می‌توانند طرح بهداشت و سلامت را بخرند، و برای افرادی که توان پرداخت آن را ندارند یارانه‌هایی در نظر گرفته است.
نتایج گوناگون است. در عمل هر عامل فشار قدرتمند در صنعت بهداشت و سلامت تلاش می‌کند تبصره‌ای در حمایت از خدماتی را که به بیمه‌دهندگانش ارائه می‌دهد وارد این طرح کند- بدین ترتیب اوباماکر بسیار پرهزینه و پیچیده است، اما کمتر از آنچه به آن اعتبار داده شده کمکی به بهبود اوضاع کرده است. سهم بیمه‌نشدگان 18تا64ساله از 5/18 درصد در سه ماهه دوم سال 2013 به 9/13 درصد در سه ماهه دوم سال 2014 کاهش پیدا کرده است. این بیشتر به دلیل گسترش طرح مدی کید با بودجه عمومی است، و به دلیل روی آوردن مردم به خرید اوباماکر که در آن افراد بیمه خود را می‌خرند، نبوده است. مورد امیدبخش این است که تورم بخش بهداشت و درمان کاهش یافته اگرچه بیشتر به دلیل اقتصاد ضعیف است.
بدین ترتیب چه امری می‌تواند بخش بهداشت و سلامت آمریکا را بهتر کند؟ شکست‌های آن بیشتر به دلیل نظامی است که آقای اوباما تلاش دارد آن را اصلاح کند، اصلاح‌طلبان بخش بهداشت و سلامت باید در سه حوزه‌ای که می‌تواند بازار بیمار را بهتر کند مبازره کنند: کمک‌های خود را به جای مرفهان به سمت نیازمندان هدایت کنند، افراد را ترغیب کنند مسوولیت بهداشت و سلامت خود را بر عهده بگیرند و اطمینان حاصل کنند قیمت‌ها شفاف است.

تزریق[‌پول برای] افراد مناسب
برای شروع، کنگره باید در جهت رفع معافیت مالیاتی بیمه تحت حمایت کارفرما و شرطی که شرکت‌ها توسط آن این بیمه را ارائه می‌دهند، برآید. از محل این صرفه‌جویی‌ها می‌توان برای کمک به پوشش یارانه نیازمندان استفاده کرد. بدون تحریف مالیاتی، کارفرمایان به جای پرداخت مزایا دستمزدهای بالاتر پرداخت می‌کنند و کارگران به دنبال باارزش‌ترین طرح‌های بهداشت و سلامت می‌روند.
این امر از قبل در شرف رخ دادن بوده است. اگرچه خریدهای اوباماکر ایراداتی دارد، اما می‌تواند بنیان یک مدل جدید باشد. کارفرمایان کارکنان خود را مجبور می‌کنند بیشتر هزینه‌های فردی بهداشت و سلامت خود را پیشاپیش بپردازند. کارگری که ناچار است ابتدا 1000 دلار از صورتحساب‌های سالانه‌اش را از جیب خود بپردازد به احتمال زیاد به دنبال خرید طرح بیمه نمی‌رود و زمانی که بیماران بیشتر شبیه مشتری می‌شوند، ارائه‌کنندگان بهداشت و سلامت بازی خود را توسعه می‌دهند. والمارت و دیگر خرده‌فروشان خدمات پزشکی اولیه را بسیار ارزان‌تر و خارج از ساعات معمول می‌فروشند.
اصلاحات تنها زمانی موثر است که قیمت‌ها شفاف باشند. این همان‌جایی است که مقامات ضدتراست و دیگر رقابت‌ها می‌توانند مداخله کنند. از زد و بندهای دوستانه بین بیمارستان‌ها و بیمه‌گذاران که اطلاعات مربوط به قیمت‌ها را پنهان می‌کنند باید جلوگیری شود. دولت باید داده‌های بیشتری درباره قیمت و کیفیت پزشکان منتشر کند. در ماه آوریل، دولت حق‌الزحمه پزشکان برای درمان افراد سالخورده را منتشر کرد، اما بیشتر اطلاعات مفید مانند داده‌های نشان‌دهنده درمان طولانی‌مدت بیماران خاص را ارائه نکرد.
طرح اوباماکر تا سال‌ها به خوبی شناخته نخواهد شد؛ اما هرگز مشکل اصلی نیز نخواهد بود. اگر آمریکا می‌خواهد بر این عقیده بماند که دارای بازار بخش بهداشت و سلامت است، پس باید بر این امر تمرکز کند تا آن را بیشتر به بازار شبیه کند- با قیمت‌ها، رقبا و انواعی از انتخاب‌ها.
منبع:‌اکونومیست