سایه کپنهاگ

امکان توافق جهانی در مورد آب و هوا در سال 2015 وجود دارد اما این توافق جسورانه نخواهد بود. سال آینده امضاکنندگان پیمان تحولات اقلیمی سازمان ملل در پاریس گردهم خواهند آمد تا در مورد یک توافقنامه مذاکره کنند؛ درست به همان شکل که در سال 2009 در کپنهاگ اتفاق افتاد. آن مذاکرات بدون نتیجه و با مقصر دانستن یکدیگر پایان یافت. یک سازمان مردم‌نهاد (NGO) شهر را به یک صحنه جنایت تشبیه کرد که مردان و زنان جنایتکار از روی خجالت به سمت فرودگاه‌ها می‌رفتند.
اما آیا پس از گذشت پنج سال تغییری ایجاد شده است؟
بسیاری از سازمان‌های مردم‌نهاد عقیده دارند تحولات زیاد بوده‌اند. طبق گزارش اخیر پنل بین‌دولتی تحولات اقلیمی که گروهی متشکل از دانشمندان مشاور دولت است هزینه‌های تحولات اقلیمی هم‌اکنون آشکارتر شده‌اند. دولت‌ها، اقتصاددانان و فعالان تجاری در این هم‌عقیده‌اند که عدم توجه به تحولات اقلیمی مشکلات اقتصادی بزرگی ایجاد می‌کند. گردهمایی این هفته در نیویورک قصد دارد این نگرانی را به یک احساس جمعی مشترک تبدیل کند. سیاستمداران نیز وضعیتی امیدوارکننده پیدا کرده‌‌اند. با وجود اینکه باراک اوباما موفق نشد هیچ توافقنامه جدیدی را به تصویب سنا برساند، استفاده او از آژانس محافظت از محیط زیست در محدود کردن تصاعد دی‌اکسیدکربن از نیروگاه‌ها نشانه‌ای از صداقت و اراده مثبت به جهان تلقی می‌شود. در چین سیاست‌های اقلیمی تحت حکومت شی جین پینگ اولویت بالاتری پیدا کرده است. نارندرا مودی نخست‌وزیر جدید هنگامی که وزیر ارشد ایالت گجرات بود سیاست‌های سبز را در اولویت کاری خود قرار داد و جاه‌طلبی‌های اروپا برای پیشگامی جهانی در حفاظت از محیط زیست قوت بیشتری گرفته است.
اجلاس سران در نیویورک می‌تواند پایگاهی برای بیانیه‌های سیاسی باشد. کشورها اعلام می‌کنند آماده‌اند چه تعهداتی را در پاریس در سال 2015 متقبل شوند. این احتمال هست که پیمان به دست آمده ملایم باشد و بدون اجبار کشورها را به کاهش تصاعد تشویق کند. اما همین ماهیت ملایم امکان امضای آن را در مقایسه با سال 2009 چندبرابر خواهد کرد.
منبع: اکونومیست