تاریخ انتشار:
چرا زندگی و کار ما، ایمن نیست؟
فرار از مصونیت
در میان مناسبت‌های پرآوازه‌ای که در سالنامه ایرانی‌ها آمده، کسی از میان مردم، آمدن و رفتن روز جهانی «ایمنی و بهداشت حرفه‌ای» را خبردار نمی‌شود؛ ۲۸ آوریل و هشتم اردیبهشت‌ماه که به عنوان روز جهانی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای نامگذاری شده. البته ممکن است در برخی محافل کارگری یا وزارت کار نشست‌هایی به مناسبت این روز برگزار شود و آنها که در این نشست‌ها گرد هم می‌آیند، برای ارتقای ایمنی در کشور نیز هم‌پیمان شوند.
در میان مناسبت‌های پرآوازه‌ای که در سالنامه ایرانی‌ها آمده، کسی از میان مردم، آمدن و رفتن روز جهانی «ایمنی و بهداشت حرفه‌ای» را خبردار نمی‌شود؛ 28 آوریل و هشتم اردیبهشت‌ماه که به عنوان روز جهانی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای نامگذاری شده. البته ممکن است در برخی محافل کارگری یا وزارت کار نشست‌هایی به مناسبت این روز برگزار شود و آنها که در این نشست‌ها گرد هم می‌آیند، برای ارتقای ایمنی در کشور نیز هم‌پیمان شوند. اما مقوله «ایمنی» نزد ایرانیان همچنان، به عنوان عبارتی «تجملاتی» و البته «کم‌اهمیت» جلوه می‌کند. این پرونده به بهانه فرارسیدن روز ایمنی، گردآوری شده تا این موضوع مورد بررسی قرار گیرد که چرا ایرانی‌ها زندگی و کار ناایمن را پیشه می‌کنند. سازمان بین‌المللی کار که هر‌ساله به مناسبت فرارسیدن این روز، شعار جدیدی را برمی‌گزیند «گرایش به ایجاد فرهنگ پیشگیری در ایمنی و بهداشت» را برای این روز در سال 2015 تعیین کرده است. جالب اینکه در نشستی که با حضور مدیران ارشد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزارت صنعت، معدن و تجارت، نمایندگان دانشگاه‌ها و سندیکاهای کارگری برگزار شده، این موضوع مورد تاکید قرار گرفته است که رهنمود
سازمان بین‌المللی کار، در حد شعار باقی نماند و در قوانین و سیاستگذاری‌ها جاری و ساری شود. اما چگونه است که در زمان قانونگذاری یا اعمال سیاست‌ها، موضوع ایمنی یا امکانات مورد نیاز برای ارتقا و حفظ آن مورد غفلت واقع می‌شود؟ یا اگر سیاستگذاران به آن توجه نشان داده‌اند، مردم، به چه دلایلی ایمنی و مسائل مربوط به آن را کم‌اهمیت می‌انگارند. از منظر سازمان بین‌المللی کار، همه کشورها می‌توانند با اجرای برنامه‌های پیشگیرانه ایمنی بهداشت و محیط زیست، گام‌های موثر و مشخصی برای کاهش میزان بیماری‌های شغلی بردارند. طبق آمار سازمان بین‌المللی کار در هر 15 ثانیه یک نفر به علت حوادث و بیماری‌های مرتبط با محیط کار فوت می‌کند و در همین مدت 160 نفر دچار حادثه می‌شوند؛ به این ترتیب سالانه 317 میلیون حادثه رخ می‌دهد که بسیاری از این حوادث منجر به غیبت‌های طولانی از محیط کار می‌شود.1 در ایران نیز جراحت‌ها و مرگ و میرهای ناشی از کار رو به صعود است؛ به طوری که مرگ و میر در این بخش از 697 مورد فوتی در سال 1383 به 1994 نفر در سال 1392 رسید.2 گزارش‌های رسمی، حاکی از آن است که مرگ‌های ناشی از حوادث کار بیشتر در فصل تابستان رخ می‌دهد.
آنچنان که تنها در تابستان سال 1391، 491 نفر و در تابستان سال 1392، 568 نفر به دلایلی چون سقوط از بلندی، اصابت اجسام سخت، برق‌گرفتگی، سوختگی و کمبود اکسیژن در محیط کار جان سپرده‌اند. 3 در این میان، حوادث مربوط به مشاغل ساختمانی سهم بالایی از حوادث کار را در ایران به خود اختصاص می‌دهد. فارغ از حوادثی که در همان‌دم منجر به جراحت یا فوت می‌شود، به دلیل عدم رعایت شرایط محیطی استاندارد و ایمن در برخی بنگاه‌ها و محیط‌های کاری در ایران، شاغلان به تدریج دچار بیماری‌های مختلف می‌شوند که خسارات جبران‌ناپذیری از بعد روانی و مالی به فرد و خانواده او تحمیل می‌کند. حوادث و بیماری‌های ناشی از کار، تنها وجهی از سبک زندگی ایرانیان را به تصویر می‌کشد. مردم ایران در محیط‌های غیر کاری نیز چندان به رعایت ایمنی مقید نیستند. شاهد این مدعا، آمار مرگ و میر در جاده‌هاست. بر اساس آمار پزشکی قانونی، در سال 1393، رانندگی ناایمن، 283 هزار و 602 مصدوم بر جای گذاشته است و 15 هزار و 650 نفر نیز به موجب این حوادث کشته شده‌اند. آیا اکنون زمان آن نرسیده است که مسوولان و مردم موضوع ایمنی در زندگی و کار را به طور جدی مورد توجه قرار دهند و برای
پیشگیری از این حوادث تدابیر عاجلی اتخاذ کنند؟
منابع:
1- پژوهشکده مجازی HSE / -2- خبرگزاری مهر / 3- همان
دیدگاه تان را بنویسید