اعتراف فیدل و برادرش
«مدل کوبا دیگر بیش از این برای ما کار نمیکند». اعتراف چند کلمهای فیدل کاسترو در میان گفتوگویی با یک روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی آمریکایی که از کوبا بازدید میکرد، بیان شد.
این جمله یک اظهار نظر اتفاقی در خلال یک ناهار بود، ناهاری که در آن سالاد، ماهی و شراب قرمز سرو شده بود. اما مورخان در آینده احتمالاً هر کلمه از آن را به دقت مورد تجزیه و تحلیل و سنجش قرار خواهند داد:
«مدل کوبا دیگر بیش از این برای ما کار نمیکند».اعتراف چند کلمهای فیدل کاسترو در میان گفتوگویی با یک روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی آمریکایی که از کوبا بازدید میکرد، بیان شد و پایه نیمقرن یقین انقلابی و اطمینان در باب سوسیالیسم کوبا را فروریخت. اواخر یک ناهار طولانیمدت و آرام در هاوانا، «جفری گلدبرگ» خبرنگار مجله آتلانتیک از کاسترو میپرسد که آیا سیستم اقتصادی حاکم بر کوبا هنوز هم ارزش صادر شدن به نقاط دیگر دنیا را دارد؟ پاسخ دادهشده توسط کاسترو او را میخکوب و متحیر کرد. او در وبلاگش نوشت هرگز فکر نمیکرده رهبر انقلاب کوبا این جمله را بیان کند. البته این اظهار نظر فیدل را نباید به عنوان نفی یا محکومیت سوسیالیسم از جانب فیدل کاسترو در نظر گرفت. کاملاً واضح است که منظور وی این نیست. اما این یک اقرار و اعتراف است که سیستم حاکم بر کوبا ناگزیر از تغییر است. این هم یک نشانه ضمنی بود که وی اختیارات را به رائولی واگذار کرد که او نیز گاهی اوقات این شرایط و موقعیت را گوشزد میکند. حال ما میتوانیم منتظر تغییرات بیشتری در کوبا باشیم و دگرگونیهای سریعتری را به عنوان نتیجه این نگرش مشاهده کنیم. رائول کاسترو نیز که
دو سال پیش بر جای برادرش نشست، سخنانی شبیه این را در محافل خصوصی و عمومی بر زبان میآورد. به خاطر زیربنای رو به زوال اقتصادی، کمبود غذا به وجود آمده و میانگین حقوق ماهانه افراد تنها 25 دلار است و این مساله آشکار ساخته است که سیستمی که تقریباً به شکل کامل در دست دولت باشد، قادر به ادامه حیات نیست. رائول گفته است که کوبا نمیتواند برای دهههای متمادی فشارهای آمریکا را عامل بیماریهای اقتصادی خود معرفی کند و کوبا به اصلاحات جدی نیاز دارد. اظهار نظر درباره سیاستهای اقتصادی کوبا تنها دیدگاه شگفتانگیزی نیست که اخیراً از سوی رهبر سابق این کشور بیان شده است، دیگر موارد از این دست را هم ببینید :
او در مقابل بیعدالتی بزرگی که در شکنجه و آزار و اذیت همجنسگرایان کوبایی در دهه 70 اتفاق افتاده است، احساس مسوولیت میکند.
او برای قرنها رنج و مصیبت یهودیان تاسف میخورد و از موجودیت اسرائیل دفاع میکند و محمود احمدینژاد را به یهودستیزی متهم میکند.
او پشیمانی خود را از تحریک شوروی به رویارویی با آمریکا در بحران موشکی 1962 اعلام میکند.
منبع: گاردین
دیدگاه تان را بنویسید