تاریخ انتشار:
امان از جوگیری
احتمالاً رمان عاشقانه بابا لنگدراز اثر جین وبستر را خواندهاید. اگر هم نخوانده باشید احتمالاً یکی از اقتباسهای سینمایی یا انیمیشن آن را که بارها از تلویزیونهای ایران و شبکههای ماهوارهای پخش شده است مشاهده کردهاید.
احتمالاً رمان عاشقانه بابا لنگدراز اثر جین وبستر را خواندهاید. اگر هم نخوانده باشید احتمالاً یکی از اقتباسهای سینمایی یا انیمیشن آن را که بارها از تلویزیونهای ایران و شبکههای ماهوارهای پخش شده است مشاهده کردهاید. تا به حال از خود پرسیدهاید که چرا هیچ یک از مدافعان حقوق کودک در ایران و جهان متعرض این رمان نشدهاند...چرا همین عزیزانی که در این چند هفته آسمان و ریسمان را به هم بافته و معترض یکی از مصوبات مجلس درباره امکان ازدواج سرپرست با فرزندخوانده خود شده است، به این داستان اعتراض نکردهاند؟ از قرار معلوم نمایندگان مجلس با تصویب ماده 27 از لایحه حمایت از کودکان بیسرپرست و بدسرپرست مصوب کردند که ازدواج سرپرست با فرزندخوانده چه در زمان حضانت و چه بعد از آن ممنوع است مگر آنکه دادگاه انجام این ازدواج را به مصلحت فرزندخوانده بداند. این مصوبه داد و فریاد رسانهای برخی فعالان اجتماعی را بلند کرد. به نظر میرسد این جو فضا را پرگرد و غبار کرده است. اصولاً این قانون، قانون قابل دفاعی است، تا پیش
از این که هیچ چتر حمایتی وجود نداشت حالا دادگاه آمده و در این زمینه وارد شده تا از اعمال فشار سرپرستان بر فرزندخواندگان جلوگیری کنند. در همه جوامع مترقی این گونه روابط بر پایه رضایت دو طرف استوار شده و تلاش میشود تا جای ممکن دخالتهای جامعه در این زمینه کمرنگ شود و تنها به جلوگیری از اعمال فشار طرف قویتر خلاصه میشود. به نظر میرسد مخالفت با این قانون بخشی از پز روشنفکری برخی از فعالان اجتماعی شده است، ژستی که با موج بعدی و سوژه بعدی به فراموشی سپرده میشود و از همه مهمتر کودکان بدسرپرستی هستند که آرام و بیصدا در حال کشیدن بار سنگین زندگی بر شانههای نحیفشان به این دعوای عجیب و غریب خیره شدهاند.
دیدگاه تان را بنویسید