تاریخ انتشار:
درباره تصمیم جدید دولت
هنگامی که محمود احمدینژاد در سال ۱۳۸۴ به قدرت رسید، با نگاهی سرشار از شک و تردید به همه اقدامات پیشینیان به ویژه در دولت اصلاحات و سازندگی نگریست.
هنگامی که محمود احمدینژاد در سال 1384 به قدرت رسید، با نگاهی سرشار از شک و تردید به همه اقدامات پیشینیان به ویژه در دولت اصلاحات و سازندگی نگریست. این نگاه از سویی سبب افزایش بیاعتمادی به دستگاه کارشناسی کشور شد و از سوی دیگر موجب شد با ارائه طرحهای متفاوت تلاش شود، در بسیاری از امور از برنامههای راهبردی تا جزییترین امور مورد بازنگری قرار گرفته و به هر بهانه تصمیمات گذشته را ملغی و رئیس دولت و یاران حلقه وی تصمیمات خلقالساعه و گاه غیرکارشناسی را جایگزین آن کنند. شاید بتوان ماجرای جلو رفتن ساعت رسمی کشور را یکی از این امور دانست. ماجرایی که تا ماهها به یکی از چالشهای اصلی دولت با مجلس و بدنه کارشناسی کشور بدل شد. با این همه این روزها به نظر میرسد دولت جدید نیز به صورتی گام در همان مسیر دولت گذشته گذاشته و هر اقدام دولت احمدینژاد را با پیشفرض اینکه بدون کار کارشناسی انجام شده و تنها سبب اتلاف منابع شده است، ملغی اعلام میکند. یکی از نمونههای این اقدام بازگشت ساعات کاری کارمندان دولت در پایتخت به دوره پیش از احمدینژاد است. هرچند که اقدام دولت از سوی بسیاری از کارشناسان مورد انتقاد قرار گرفت اما
باید تاکید کرد در چهار سال گذشته با تغییر ساعات آغاز بهکار مدارس، ادارات و بانکها تا حدودی طول پیک کلافهکننده ترافیک در تهران در بامداد و عصرگاه کاهش یافته بود. کاش پیش از تغییر ساعات کاری ادارات پژوهشی در این زمینه صورت میگرفت و پس از محاسبات کارشناسی تصمیمی در این باره گرفته میشد.
دیدگاه تان را بنویسید