شکاف پایدار

برای بسیاری از سیاهپوستان و اسپانیایی‌تبارهای ساکن ایالات متحده، داشتن امنیت مالی همچنان آرزویی دور از دسترس است. بخشی از این عدم امنیت، به این دلیل است که ثروت یا سرمایه اولیه‌ای که یک سیاهپوست یا اسپانیایی باید با آن زندگی خود را شروع کند، بسیار کمتر از ثروتی است که در اختیار همتایان سفیدپوست آنها قرار می‌گیرد. وضعیتی که به آن شکاف ثروت گفته می‌شود. ثروت، یا به عبارتی دیگر ارزش خالص ثروت، به معنای ارزش مادی همه دارایی‌های مالی شما، از جمله سهام، خانه، حساب بازنشستگی و... است که بدهی‌ها از آن کسر شده باشد. بر اساس آمار منتشر‌شده توسط دولت فدرال، میانه ثروت خانواده‌های سفیدپوست در ایالات متحده در سال 2013 برابر 141900 دلار بوده است، در حالی که این رقم در مورد خانواده‌های اسپانیایی‌تبار 13700 دلار و خانواده‌های سیاهپوست 11 هزار دلار است. اگر تلاش برای تامین مالی زندگی را به بالا رفتن از کوه تشبیه کنیم، راهی که غیر‌سفیدپوستان در ایالات متحده در پیش دارند، بسیار صعب‌العبورتر و شیب‌دارتر از خانواده‌های سفیدپوست است. معیارها و مثال‌های متعددی وجود دارد تا بتوان درک کرد این تفاوت تا چه اندازه شدید است. به عنوان مثال موسسات تحقیقاتی معیاری برای حداقل میزان پس‌انداز خانوار دارند. طبق این معیار خانوارها باید به‌اندازه سه ماه درآمد خود، پس‌انداز نقدی داشته باشند تا در مواقع اضطراری، مثل بیماری خطرناک یا فوت همسر، بتوانند تا زمان رسیدن به تعادل دوباره هزینه‌های زندگی را در سطح قبل بپردازند. پس‌انداز کمتر از سه ماه، به معنای این است که خانواده می‌تواند در صورت بروز مشکل در خطر بی‌پولی و ناهنجاری‌های اجتماعی قرار گیرد. در مجموع 44 درصد آمریکایی‌ها، چنین پس‌اندازی ندارند. اما این رقم به تساوی تقسیم نشده است. تنها 34 درصد سفیدپوست‌ها چنین پس‌اندازی را ندارند در حالی که 67 درصد اسپانیایی تبارها و 71 درصد سیاهپوستان کمتر از سه ‌ماه پس‌انداز دارند (البته در صورتی که اصلاً پس‌اندازی داشته باشند). علل زیادی برای این موضوع ذکر شده است. اول اینکه سیاهپوستان و اهالی آمریکای لاتین، معمولاً در شغل‌های سطح پایین‌تر که نیاز به توانایی کمتر و در نتیجه درآمد کمتری هم دارند به کار مشغول هستند. از طرفی این گروه‌ها بیشتر از سفیدپوستان هزینه مسکن می‌پردازند. یعنی سهم بیشتری از درآمد آنها به هزینه مسکن اختصاص دارد. دلیل این موضوع این است که سیاهان و لاتین‌ها، اغلب در شهرهایی مثل نیویورک و واشنگتن و لس‌آنجلس زندگی می‌کنند که هزینه اجاره خانه در آنها بالاست ولی در عین حال جامعه‌ای مناسب برای این گروه افراد را دارد و شغل‌هایی که مناسب این گروه‌ها هست نیز در این شهرها بیشتر است. اما همه کارشناسان اقتصادی و اجتماعی هم‌عقیده هستند که این وضعیت باید اصلاح شود و اصلاح آن بدون تغییرات ساختاری در اجتماع ممکن نیست.