آینده لاتین‌ها

بخش آمریکای لاتین در ویژه‌نامه اکونومیست شامل چندین مقاله است که در ادامه خلاصه‌ای از آنها را می‌خوانید.

آمریکای لاتین طی دو سال (تا انتهای نوامبر 2019) 15 انتخابات ریاست‌جمهوری را به خود دیده است. این انتخابات در آرژانتین، برای پوپولیست‌ها پیروزی را به همراه داشته است. همچنین در برزیل و مکزیک نیز انتخابات ریاست‌جمهوری انجام‌شده طی دو سال گذشته، با پیروزی پوپولیست‌ها همراه بوده است. آرژانتین، برزیل و مکزیک، سه اقتصاد بزرگ منطقه آمریکای لاتین هستند. در بقیه کشورهای این منطقه، بسیاری از دولت‌های جدید از ضعف بسیار بالا رنج می‌برند. وظایفی که این دولت‌های تازه‌نفس و ضعیف برعهده دارند تا حد زیادی ترسناک است. آنها باید ناآرامی شهروندان را در برابر رشد اقتصادی متوسط و پایینشان تسکین دهند و آن را توجیه کنند، زیرساخت‌ها و خدمات عمومی را بهبود بخشند و همچنین با شیوع جرم‌های خشونت‌آمیز  مقابله کنند.

بزرگ‌ترین مشکل در منطقه آمریکای لاتین، در ونزوئلاست. در سال 2020 این شانس وجود دارد که ببینیم نیکلاس مادورو، دیکتاتوری که به‌طور غیرمشروع به قدرت رسیده، از طریق مذاکره پا پس بکشد و یک انتخابات منصفانه و آزاد در این کشور برگزار شود. اما چیزی که بسیار محتمل‌تر می‌نماید این است که مادورو، کسی که حمایت ارتش ونزوئلا و همچنین دولت‌های کوبا و روسیه را با خود دارد، باز هم به روندی که در پیش گرفته ادامه دهد و پا پس نکشد و بنابراین، فقر و خشونت که سال‌هاست در ونزوئلا حضور دارد، به بقای خود در این کشور ادامه دهد. اگر چنین شود، مهاجران بیشتری از ونزوئلا به کشورهای دیگر سرازیر خواهند شد. مردم ونزوئلا در حال ترک کردن کشور خود هستند. تا پایان سال 2020، تعداد کسانی که از سال 2014 ونزوئلا را ترک کردند می‌تواند به هفت تا هشت میلیون نفر برسد. مادورو نیز شکل ظاهری انتخابات را حفظ خواهد کرد. انتخاباتی که در سال 2020 برگزار خواهد شد. مادورو شکل ظاهری انتخابات را حفظ خواهد کرد و کنترل کل پارلمان را در دست خواهد گرفت چراکه مخالفان او اقلیت پارلمان هستند و در عمل قدرتی هم ندارند.

در بولیوی، این کشور از رشد تقاضای لیتیوم منتفع خواهد شد. لیتیوم در خودروهای الکتریکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بولیوی یکی از بزرگ‌ترین ذخایر لیتیوم را در جهان دارد. در کلمبیا اوضاع آرام نخواهد بود. کلمبیا در سال 2020 با کشمکش‌های شدید روبه‌رو خواهد شد. فشار این کشمکش‌ها به‌طور فعال از سوی مادورو روی کلمبیا گذاشته می‌شود. بیشتر مهاجران ونزوئلایی به کلمبیا می‌روند. ونزوئلا چریک‌های کلمبیایی را تغذیه می‌کند. چریک‌هایی که به فعالیت‌هایی چون قاچاق مواد مخدر، استخراج غیرقانونی طلا و دیگر فعالیت‌های مجرمانه مشغول هستند. وضعیت پر از تنش مرزهای کلمبیا باعث می‌شود که احتمال جنگ در مرزهای این کشور غیرممکن نباشد. رئیس‌جمهور کلمبیا، ایوان دوکه، که اکثریت کنگره با او نیستند، آرام نخواهد گرفت مگر اینکه به اتحاد بزرگ‌تری دست یابد. از میان 10500 عضو «فارک» (نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا که چریک‌های کمونیست هستند) اکثر آنها طی معاهده‌ای در سال 2016 غیرمسلح شدند و به آن پایبند خواهند بود. آنها برای اینکه نشان دهند به این معاهده پایبند هستند، قرار است اسمشان را هم تغییر دهند.

آمریکای لاتین امید دارد که در سال 2020 از شر رکودی که در آن گیر افتاده است خلاص شود. رکودی که باعث شده درآمد سرانه در این منطقه از سال 2013 دائماً سقوط کند. بعد از سال 2013، هر سال پیش‌بینی‌کنندگان حرف‌های خوش‌بینانه خود مبنی بر احیای اقتصاد منطقه را تعدیل کرده‌اند. صندوق بین‌المللی پول اخیراً تخمینش از رشد اقتصادی منطقه آمریکای لاتین در سال 2020 را کاهش داده و به 8 /1 درصد رسانده است. امید برای رسیدن به چنین رشدی هم به عملکرد برزیل بستگی دارد. دولت بولسونارو اگرچه به لحاظ عملکرد سیاسی، کارکردش تغییر نخواهد کرد و مانند قبل خواهد بود، اما برنامه‌اش برای انجام اصلاحات مالیاتی، خصوصی‌سازی و سرمایه‌گذاری روی زیرساخت‌های خصوصی می‌تواند اقتصاد آمریکای لاتین را به زندگی بازگرداند.

مکزیک رئیس‌جمهور قدرتمندی دارد. با این حل اگرچه آندره مانوئل لوپز رئیس‌جمهور قدرتمندی است اما چندان نتوانسته اعتماد مدیران کسب‌وکارهای خصوصی را به دست آورد. مکزیک با رشد اقتصادی پایین روبه‌رو است. این رشد اقتصادی نسبتاً پایین، نهایتاً محبوبیت رئیس‌جمهور این کشور را در انتخابات میان‌دوره‌ای در جولای 2021 کاهش خواهد داد. محبوبیتی که به منظور انجام تغییراتی که در مورد قانون اساسی در نظر دارد، برایش ضروری است. به همین خاطر ممکن است آندره مانوئل لوپز، یک رشد اقتصادی کوتاه‌مدت را به واسطه اختیارات و ابزارهایی که دارد مهندسی کند. البته در این صورت مجبور خواهد بود قولی را که برای حفظ ثبات مالی دولت داده است بشکند.

بگذارید به برزیل برگردیم. بعد از یک دهه رسوایی‌های مالی، فساد و رکود، سال 2020 قرار است سالی باشد که برزیل جهت حرکت خود را تغییر می‌دهد. بولسونارو که یک پوپولیست راستگراست، در اواخر سال 2018 به قدرت رسید و قول داد که اقتصاد را اصلاح کند و در سیاست‌هایی که برزیل تا پیش از او انجام می‌داده است تغییر اساسی ایجاد کند. اما دستاوردهای او در سال اول ریاست‌جمهوری‌اش زیر سایه رسوایی‌های مالی و فسادهایی که خانواده‌اش درگیر آن بودند، پوشانده شد. همچنین بی‌اعتنایی‌های او به تخریب جنگل‌های بارانی آمازون در کنار فسادهای خانواده‌اش باعث شد که هیچ کدام از دستاوردهایش به چشم نیاید.

بزرگ‌ترین دستاورد رئیس‌جمهور برزیل، ایجاد تغییراتی در سیستم بازنشستگی برزیل بوده است. تغییراتی که چندین دولت سعی داشتند آن را انجام دهند اما نهایتاً دولت بولسونارو توانست آن را به سرانجام برساند. این تغییرات در سیستم بازنشستگی برای جذب منابع به منظور سرمایه‌گذاری بیشتر به کار خواهند آمد. با این حال هنوز هم رشدهای بالاتر و ایجاد شغل برای 6 /12 میلیون نفر برزیلی که کار ندارند، تا اندازه بسیار زیادی به اصلاحاتی که قرار است در آینده انجام شود بستگی دارد. اصلاحاتی که بولسونارو برای انجام دادن آنها با مشکلات زیادی در کنگره برزیل مواجه خواهد بود و انجام این اصلاحات برایش ابداً آسان نیست. ساده‌سازی سیستم مالیاتی یک پیروزی بسیار بزرگ برای بولسونارو خواهد بود. همچنین خصوصی‌سازی، برای دولت پول نقد را با خود به همراه خواهد داشت اگرچه همان‌طور که گفته شد بولسونارو باید برای هر دو آنها با کنگره بجنگد. احیای برزیل یک فرآیند زمان‌بر و تدریجی خواهد بود، نه یک فرآیند سریع و رادیکال.