سرزمین فوتبال و تورم

همان‌طور که انگار بازی با توپ در خون آرژانتینی‌هاست و جهان فوتبال جایگاه هنرنمایی فوتبالیست‌های اسطوره‌ای آرژانتینی است، اقتصاد این کشور نیز همواره همراه و هم‌گام با تورم بوده است. فارغ از دوران رونق یا رکود، آنچه همیشه این اقتصاد بزرگ اما شکننده را آزار داده است، تورم‌های دورقمی و حتی سه رقمی بوده است. آرژانتین که روزگاری با تکیه بر منابع غنی، آب و هوای خوب و مراتع سرسبز سرزمین مردم ثروتمند و متمول بود، به مرور و با اتخاذ سیاست‌های مداوم اشتباه اقتصادی، درگیر بحران‌های شدید شد. رکود و تورم در کنار بی‌ثباتی سیاسی با کودتاهای پی در پی ارتش و تعویض مدام دولت‌های چپ‌گرا، میانه‌رو، پوپولیست و‌... رمق اقتصاد آرژانتین را گرفت تا در دو دهه گذشته این کشور گرفتار نوسان‌های زیادی در حوزه اقتصاد باشد. تا جایی که دولت‌ها با محبوبیت و مقبولیت بر سرکار آمدند و با نارضایتی عمومی و نفرین مردم قدرت را واگذار کردند.

داستان آرژانتین تا سال 2015 و روی کار آمدن دولت جدید به همین سبک ادامه یافت. حتی نهادهای بین‌المللی اقتصادی آمارهای رسمی دولت آرژانتین را مورد قبول و واقعی نمی‌دانستند. دولت مائوریسیو ماکری در شرایط بدی روی کار آمد و فرمان اقتصاد را در دست گرفت. با این حال طی کمتر از دوسالی که گذشته است توانسته با ایجاد یک ثبات نسبی و تزریق آرامش به بازارها تا حدودی از شرایط وخیم اقتصاد بکاهد و لااقل چشم‌انداز روشنی در میان‌مدت برای این کشور ترسیم کند. تا جایی که نهادهای اقتصادی پیش‌بینی خود از رشد اقتصادی آرژانتین را بهبود بخشیده و آن را برای چند سال آینده پایدار می‌دانند. آرژانتین امیدوار است در سال‌های 2017 و 2018 بتواند در جذب سرمایه‌گذاری خارجی جهش داشته باشد و صادراتش تقویت شود. آرژانتین اگرچه راه سختی در پیش دارد و هنوز هم در چنگ غول تورم اسیر است اما طی دو سال گذشته از نعمت امید بهره‌مند شده است. امیدی که می‌تواند بستری مناسب برای انجام اصلاحات سخت ساختاری در اقتصاد باشد.