زمان افزایش مزایا
شکاف بین پردرآمدها و کم‌درآمدها
پیتر کلاتسکی از درمانگاه ناباروری اسپرینگ در سیلیکون ولی می‌گوید «من هر روز شاهد حضور مراجعانی از شرکت فیس‌بوک هستم که مایل به فرزندآوری هستند». در حال حاضر غول‌های فناوری خدماتی از قبیل انجماد تخمک و لقاح خارج از رحم را در پوشش بیمه‌ای کارمندان خود می‌گنجانند. اما در زمانی که شرکت‌ها هزینه فرزندآوری کارکنان پردرآمد را می‌پردازند بسیاری از کارمندان کم‌درآمد حتی از حق مرخصی با حقوق برای مراقبت از فرزندان محروم هستند.
پیتر کلاتسکی از درمانگاه ناباروری اسپرینگ در سیلیکون ولی می‌گوید «من هر روز شاهد حضور مراجعانی از شرکت فیس‌بوک هستم که مایل به فرزندآوری هستند». در حال حاضر غول‌های فناوری خدماتی از قبیل انجماد تخمک و لقاح خارج از رحم را در پوشش بیمه‌ای کارمندان خود می‌گنجانند. اما در زمانی که شرکت‌ها هزینه فرزندآوری کارکنان پردرآمد را می‌پردازند بسیاری از کارمندان کم‌درآمد حتی از حق مرخصی با حقوق برای مراقبت از فرزندان محروم هستند.
از زمان پایان جنگ جهانی اول کارگران آمریکایی همواره شاهد افزایش مستمر مزایای کاری بوده‌اند. طبق گزارش دفتر تحلیل‌های اقتصادی، مکمل‌های حقوق که اکثر مزایای کاری امروزی به استثنای پاداش عملکرد را دربر می‌گیرند از 4 /1 درصد کل دستمزدها در سال ۱۹۱۷ به 5 /17 درصد در سال ۲۰۰۰ رسید. اگر مقیاس وسیع‌تری را در نظر بگیریم و پاداش عملکرد، مرخصی با حقوق، اضافه‌کاری، بیمه درمانی و مشارکت در طرح بازنشستگی را به آن اضافه کنیم این درصد باز هم بزرگ‌تر می‌شود و از ۲۷ درصد دستمزدها در سال ۲۰۰۰ به ۳۲ درصد در زمان حال می‌رسد.
با کاهش رشد دستمزدها پس از بحران مالی جهانی، رشد مزایا نیز رو به کاهش گذاشت. همزمان یک پدیده دیگر یعنی شکاف فزاینده بین فقرا و ثروتمندان نیز آشکار شد. بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۸ افراد دهک پایین دستمزدی شاهد افت دو درصد مزایا بر مبنای واقعی بودند در حالی که افراد دهک بالای دستمزدی از افزایش ۱۷درصدی مزایا بهره‌مند شدند.
با فشردگی بیشتر بازار کار به تازگی رشد دستمزدها سرعت گرفت. آمار و ارقام انتشاریافته در ۲ نوامبر حاکی از آن هستند که در طول ماه اکتبر در سراسر آمریکا ۲۵۰ هزار فرصت شغلی جدید ایجاد شد و میانگین دستمزدهای سالانه 1 /3 درصد رشد کرد که سریع‌ترین میزان رشد از زمان بحران مالی به شمار می‌رود. در پایان تابستان تعداد فرصت‌های شغلی خالی بیش از یک میلیون بیشتر از تعداد آمریکایی‌های بدون شغل بود.
اما رشد مزایا برای افراد کم‌درآمد بسیار اندک است. یک دلیل آن این است که بسیاری از کارگران از بیمه کارفرمایان استفاده نمی‌کنند در حالی که این بیمه عامل یک‌سوم افزایش هزینه مزایا برای کارفرمایان از سال ۲۰۰۰ تاکنون بوده است. در چارک پایین درآمدی تنها یک نفر از هر چهار کارگر تحت پوشش این نوع بیمه درمان قرار دارد در حالی که این نسبت در چارک بالای درآمدی 3 به 4 است. افرادی که در اقتصاد غیررسمی به کار مشغول هستند مزایای متعارف از قبیل مشارکت کارفرما در طرح بازنشستگی را از دست می‌دهند. همزمان در شلوغ‌ترین بخش بازار کار از مزایا برای نگه‌داشتن کارگران برتر استفاده می‌شود. بنگاه مشاوره‌ای منابع انسانی هویت (Hewitt) متوجه شد که در چهار دهه گذشته پاداش‌ها به بالاترین میزان خود و در سال ۲۰۱۴ به 8 /12 درصد دستمزد رسید.
اگر مزایای غیرملموس را نیز در نظر بگیریم شکاف بین فقرا و ثروتمندان باز هم بزرگ‌تر می‌شود. از سال ۲۰۱۵ تاکنون سهم آن دسته از هزار شرکت نشریه فورچون (Fortune) که ساعات کاری در جمعه‌های تابستان را کاهش داده‌اند به ۴۲ درصد رسیده است. غول نرم‌افزاری سلزفورس (Salesforce) چندین روز در سال را به کارمندان برای انجام امور داوطلبانه مرخصی با حقوق می‌دهد و هزار دلار را به انتخاب آنها برای یک امر نیکوکارانه می‌پردازد. از آنجا که این‌گونه مزایای جانبی بیشتر در ادارات و بنگاه‌های فناوری وجود دارند، کارگران کم‌درآمد اغلب جا می‌مانند. کارگران تحت پوشش اتحادیه که اغلب توان بیشتری در برابر کارفرما دارند در مقایسه با کارگران خارج از اتحادیه درصد بیشتری از دریافتی‌های خود را به عنوان مزایا می‌گیرند. در نظرسنجی بنگاه بازاریابی FRACTL، ۸۸ درصد از کارگران آمریکایی اعلام کردند حاضرند در قبال بیمه درمانی بهتر و ساعات کاری منعطف از دستمزد بالا چشم‌پوشی کنند. از آنجا که کارگران دارای دستمزد پایین اغلب آخرین کسانی هستند که از بهبود اوضاع بهره‌مند می‌شوند باز هم جای امیدواری وجود دارد. با فشردگی بیشتر بازار کار دستمزدهای این گروه نیز به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد و به زودی آنها مزایایی را علاوه بر چک دستمزدی خود دریافت خواهند کرد.
