آتش بدون دود

هشت سال پیش در چنین روزهایی آماده می‌شدیم که در یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کنیم. آن روزها حال و روز جامعه خوب نبود و متغیرهای اقتصاد وضعیت نگران‌کننده‌ای داشتند.

هشت سال از آن روزها گذشته و دوباره آماده می‌شویم که در انتخاباتی جدید شرکت کنیم اما به نظر می‌رسد وضعیت‌مان بهتر نشده که بدتر هم شده است.

روزهای تلخ اقتصاد ایران در سال‌های گذشته بیشتر از روزهای شیرین آن بوده است. در این مدت تورم به بالاترین حد خود رسیده، رشد اقتصادی منفی است و درآمد سرانه افزایشی نیافته و میزان سرمایه‌گذاری سالانه حتی کمتر از سرمایه‌گذاری سالانه در 10 سال پیش است. در یک کلام می‌توان گفت؛ دهه 90 دهه از دست رفته اقتصاد ایران است.

دیر یا زود، نتیجه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری مشخص می‌شود و دولت فعلی باید قدرت را به دولتی جدید منتقل کند. هشت سال پیش نوشتیم که احمدی‌نژاد برای دولت بعد از خود زمین سوخته به جا گذاشت و امروز معترفیم که روحانی نیز برای دولت آینده جز زمین  سوخته به جا نگذاشته است. چرا دولت‌ها از اقتصاد، زمین سوخته به جا می‌گذارند؟