کسب‌وکار در نیمه‌شب

با فرا رسیدن ماه رمضان و در راستای احترام به مناسک خاص این ماه مانند روزه‌داری، قوانین و مقررات خاصی تدوین و به اصناف ابلاغ می‌شود، اگرچه مخاطب اصلی این ابلاغیه‌ها واحدهای صنفی عرضه‌کننده غذا و خوراکی مانند رستوران‌ها، اغذیه‌فروشی‌ها، ساندویچی‌ها، چلوکبابی‌ها و بستنی‌فروشی‌ها و البته برخی اماکن ورزشی مانند استخرها و مجموعه ورزش‌های آبی هستند اما خواه‌ناخواه تعطیلی این اصناف، روی کسب‌وکار بسیاری دیگر از اصناف نیز اثر می‌گذارد. از این‌رو و برای جبران بخشی از این تعطیلی، به فعالان این صنوف اجازه داده می‌شود از افطار تا پاسی از شب و گاه تا سحر فعالیت داشته باشند. مردم نیز با توجه به محدودیت‌های روزانه، عمده گردش خود را به ساعات بعد از افطار موکول می‌کنند که بتوانند از خدمات این اصناف بهره ببرند. جذابیت این زمان تنها مخصوص صنوف تعطیل‌شده در روز نیست که سینماها نیز برنامه نمایش فیلم خود را در فاصله افطار و سحر ادامه می‌دهند و اتفاقاً با استقبال مناسب مردم نیز روبه‌رو می‌شوند. در ماه رمضان اگرچه روزها بخشی از کسب‌وکارها تعطیل است، شب‌ها در مناطقی که تمرکز و تعدد این واحدها زیاد است، زندگی شبانه زیبایی تجربه می‌شود.

با این حال با اتمام ماه مبارک رمضان، مجدد محدودیت‌ها، نه از سوی شهروندان و صاحبان کسب‌وکار که از سوی نیروی انتظامی به عنوان تامین‌کننده امنیت شهر بازمی‌گردد و واحدهای صنفی بنا به کسب‌وکار خود با محدودیت کار تا ساعت 21، 24 یا نهایتاً یک بامداد مواجه می‌شوند و لاجرم حتی با وجود متقاضی باید کار خود را تعطیل کنند وگرنه با جرایم نسبتاً سنگینی مواجه می‌شوند. با این همه این مساله همواره مطرح است که چرا کسب‌وکار پررونق شبانه ماه رمضان به دیگر ایام قابل گسترش نیست؟ اگرچه قطعاً متقاضیان این کسب‌وکارها در سایر ماه‌ها به اندازه ماه رمضان پرتعداد نیستند اما اینکه سینماها باید در ساعت مشخصی کار خود را تعطیل کنند، رستوران‌ها، اغذیه‌فروشی‌ها، با وجود داشتن مشتری کرکره‌ها را پایین بکشند ایجاد محدودیت در کسب‌وکار شهروندان تلقی می‌شود که اصولاً هر شش ماه یکبار اعلام می‌شود. آیا نمی‌توان لااقل در بخش‌های پررفت‌وآمد برای آن دسته از شهروندان که زندگی شبانه را بیشتر می‌پسندند و کسب‌وکارهایی که مشتریان شبانه دارند، این امکان را فراهم کرد؟