رود زندگی

با اتمام بُنش آب برای باغات غرب اصفهان، خروجی سد نکوآباد (مبارکه) از شامگاه 19 تیرماه با هدف توزیع آب کشاورزی افزایش یافت و آب زاینده‌رود به سمت شرق اصفهان جاری شد. زاینده‌رود با هدف تامین نیاز آبی باغات شرق، دامداری‌ها و آبیاری کشت‌های ریشه‌ای این منطقه به مدت ۱۰ روز در اصفهان جریان خواهد داشت. ذخیره سد زاینده‌رود ۳۸۸ میلیون مترمکعب است، ورودی سد زاینده‌رود ۱۱ و خروجی سد ۷۵ مترمکعب بر ثانیه است. از مهرماه سال گذشته تاکنون به مدت ۱۰ ماه آبی در زاینده‌رود اصفهان جاری نبوده است. زاینده‌رود به طول افزون بر ۴۰۰ کیلومتر بزرگ‌ترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی زردکوه سرچشمه می‌گیرد و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود و در نهایت به تالاب گاوخونی می‌رسد. بازگشت آب به قلب اصفهان اگرچه امیدوارکننده و نشاط‌بخش است اما این سوال را نیز به ذهن متبادر می‌کند که آیا در مساله آب‌رسانی، به اولویت‌های کشور توجه کافی صورت می‌گیرد؟ چشم پوشیدن از وارد شدن هزینه‌های سنگین به هورالعظیم و خشک شدن دردناک این تالاب و تاثیر مخربی که بر زیست‌بوم خوزستان و نواحی جنوب کشور دارد و همچنین بسیاری دیگر از تالاب‌های ایران نشان می‌دهد که ظاهراً سازوکار تصمیم‌گیری در حوزه محیط زیست و منابع آبی کشور، دقت کافی و لازم را در اولویت‌بندی و زمان‌بندی اختصاص منابع آبی به حوزه‌های گوناگون کشور ندارد. امری که موجب شده است زیست‌بوم سرزمین ایران، بیش از هر زمان دیگری در تاریخ پرفراز‌و‌نشیب خود، شکننده شود.