خرید لینکدین

جفری واینر رئیس لینکدین در 13 ژوئن در نامه‌ای سرگشاده نوشت: «دنیایی را تصور کنید که در آن ما دیگر به بالاسر و غول‌های بزرگ فناوری مانند اپل، گوگل، مایکروسافت، آمازون و فیس‌بوک نگاه نمی‌کنیم چرا که خود یکی از آنها هستیم.» اما این کار به تصور نیاز ندارد. مایکروسافت به تازگی اعلام کرد 2 /26 میلیارد دلار را برای خرید شبکه اجتماعی حرفه‌ای لینکدین می‌پردازد. این سومین معامله بزرگ تملیک در تاریخ صنعت فناوری است. این معامله با وعده‌های بزرگی همراه بود که از جانب آقای واینر و ساتیا نادلا رئیس مایکروسافت مطرح شدند. آنها وعده دادند که این معامله بهره‌وری کارگران و کسب‌و‌کار را در سراسر جهان متحول می‌کند. اما این وعده‌ها خیالی به نظر می‌رسند. مایکروسافت بهایی گزاف را برای بنگاهی می‌پردازد که از رکود جهانی آسیب دیده‌ است. اگرچه لینکدین بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی حرفه‌ای است که حدود 430 میلیون کاربر ثبت‌شده دارد و هر ماه صد میلیون نفر از سایت آن بازدید می‌کنند، برخی تحلیلگران این سوال را مطرح می‌کنند که لینکدین تا چه اندازه می‌تواند بزرگ‌تر شود. بیشتر درآمد لینکدین از طریق عضویت کارفرمایانی حاصل می‌شود که پایگاه داده‌های آن را در جست‌وجوی مدیران اجرایی و کارمندان بالقوه آینده زیرورو می‌کنند. رشد درآمد از آنچه انتظار می‌رفت کندتر بوده است. چرا که تشکیل کسب‌وکار جدید و بهبود کسب‌وکارهای موجود پرهزینه شده‌اند.
نگرانی‌های مربوط به چشم‌انداز پیشرفت در ماه فوریه شدت گرفت، زمانی که ظرف یک روز ارزش سهام لینکدین تا 40 درصد پایین آمد و 11 میلیارد دلار از ارزش بازاری آن کاسته شد. در آن زمان لینکدین اعلام کرد پیش‌بینی درآمد سال 2016 از آنچه انتظار می‌رفت پایین‌تر است. همچنین لینکدین اعلام کرد در سال 2015 حدود 165 میلیون دلار زیان خالص داشته است هرچند درآمد آن به سه میلیارد دلار رسید. بخشی از این ضرر به خاطر جبران بیش از حد ارزش سهام بود. این سقوط بزرگ‌ترین کاهش یک‌روزه ارزش از زمان عرضه عمومی سهام شرکت در سال 2011 بود. ارزش سهام لینکدین هنوز به سطح اولیه بازنگشته است. با وجود این نگرانی‌ها، مایکروسافت در اقدامی سخاوتمندانه 50 درصد بیشتر از ارزش سهام لینکدین پرداخت تا بتواند آن را تملک کند. مایکل کاسمانو از دانشکده مدیریت ام‌آی‌تی عقیده دارد که ارزش این بنگاه ظرف یک سال بسیار کمتر می‌شد. شاید آقای نادلا احساس می‌کرد که نمی‌تواند صبر کند.
مایکروسافت که در طول دوران کامپیوترهای رومیزی از همه جلوتر بود هنوز هم بزرگ‌ترین تولیدکننده نرم‌افزار در جهان است اما اکنون باید با بزرگانی مانند گوگل و آ‌مازون به رقابت بپردازد آن هم در دورانی که کامپیوترها به سمت ابزارهای موبایل و رایانش ابری پیش می‌روند. برخلاف رئیس سابق مایکروسافت استیو بالمر که در سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها کند عمل می‌کرد، آقای نادلا طرحی بزرگ برای تثبیت مجدد جایگاه مایکروسافت دارد. این طرح شامل تاکید کمتر بر ویندوز (سامانه عملیاتی اصلی این بنگاه)، تقویت رایانش ابری و پیشرو ساختن مایکروسافت در زمینه‌های یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی می‌شود.
تملیک لینکدین یکی از عناصر این طرح کلان است. این شبکه اجتماعی حرفه‌ای تیمی منحصربه‌فرد از متخصصان داده‌ها دارد؛ نوعی دارایی که اکثر بنگاه‌های فناوری در حسرت آنند. این نوابغ الگوریتم‌هایی را طراحی می‌کنند تا بتوانند در میان انبوه اطلاعات دیجیتال به الگوهایی برسند. لینکدین به دلایل دیگری نیز برای مایکروسافت مفید خواهد بود. این بنگاه اطلاعات دقیقی درباره کاربران خود از جمله سابقه اشتغال، تحصیل و افراد آشنا با آنها را گردآوری می‌کند. این داده‌ها از آن نظر برای مایکروسافت ارزشمند هستند که این بنگاه تلاش دارد با مشتریان روابطی مدیریتی برقرار سازد و با بنگاه سلزفورس (Sales Force)، به رقابت بپردازد. بنگاهی که مایکروسافت در سال گذشته چند بار تلاش کرد آن را بخرد. در آن زمان دو بنگاه نتوانستند بر سر قیمت به توافق برسند. ارزش بازاری کنونی سلز فورس 55 میلیارد دلار است. لینکدین جایگزینی ارزان‌تر است. علاوه بر این لینکدین با محصولات کنونی مایکروسافت در نرم‌افزار آفیس و مجموعه کاربردهای تجاری و خدمات آن شامل ورد، اکسل و سیستم ای‌میل اوت‌لوک هماهنگی کامل دارد. اگر لینکدین اطلاعات کاربران خود را به‌روز نگه دارد و در صورت تغییر وضعیت یکی از آنها هشدار دهد برنامه اوت‌لوک طرفداران بیشتری پیدا خواهد کرد. از دیدگاه نظری، این ویژگی‌های اضافی باید شرکت‌‌ها را ترغیب کند تا خدمات ابری بیشتری از مایکروسافت خریداری کنند. اما این منطق ورای این معامله سوال‌برانگیز است. آقای نادلا می‌گوید که مایکروسافت به همراه لینکدین به سکوی مدیریت اطلاعات شخصی کارگران در کل وب تبدیل خواهد شد. او همچنین وعده می‌دهد مایکروسافت بتواند بهتر پیش‌بینی کند چه اطلاعاتی برای کاربران مفید هستند و پیشنهاد می‌کند مقالاتی خبری در مورد پروژه‌هایی که افراد روی آن کار می‌کنند ارائه شود یا قابلیتی ایجاد شود که دوستان بتوانند به‌طور آنلاین دوست دیگری را به یک کارفرمای جویای کارمند توصیه کنند. از این جنبه، بخش خبری لینکدین کانون اشتراک اطلاعات در بنگاه خواهد بود.

آیا ارزش دارد؟
طرح مایکروسافت سه مشکل دارد: اولین مشکل، مالی است. این بنگاه ماهانه معادل 260 دلار برای هر کاربر فعال لینکدین هزینه می‌کند. مایکروسافت برای راضی نگه داشتن سهامدارانش باید به سرعت کاربرانی را به سکوی لینکدین اضافه کند یا به‌طور شفاف بیان کند چگونه می‌تواند از داده‌های آنها درآمد بیشتری کسب کند.
مشکل دوم، عملیاتی است. مایکروسافت سابقه خوبی در معاملات بزرگ ندارد. خرید اسکایپ در سال 2011 به مبلغ 5 /8 میلیارد دلار معامله موفقیت‌آمیزی نبود. مایکروسافت در سال 2007 بیش از 3 /6 میلیارد دلار را برای خرید بنگاه تبلیغاتی آنلاین ای‌کوانتیو (aQuantive) و در سال 2014 حدود 4 /7 میلیارد دلار را برای خرید نوکیا به هدر داد. هردو اتفاق قبل از زمان ریاست آقای نادلا روی داد. اما به گفته آقای برنت تیل تحلیلگر بانک یوبی‌اس «سابقه تاریخی نشان می‌دهد این معامله موفق نخواهد بود». آقای نادلا قصد دارد لینکدین را به عنوان یک شرکت مستقل حفظ کند، شاید به این دلیل که او اشکالات یکپارچه‌سازی در تملیک‌های بزرگ را از قبل دیده است.
مشکل سوم، رفتاری است. آقای نادلا می‌خواهد لینکدین مکانی برای اخبار و سایر جزییات مربوط به زندگی کاری افراد باشد اما بنگاه‌ها اغلب تمایلی ندارند به کارمندان خود بهانه دهند تا زمانی را در شبکه‌های اجتماعی بگذرانند. برخی بنگاه‌های بزرگ از همین حالا دسترسی به لینکدین را در شبکه‌های خود محدود یا مسدود کرده‌اند. همچنین اگر مایکروسافت اطلاعات کاربران را در جای دیگری به نمایش گذارد و خدمات لینکدین را متوقف سازد آنگاه کاربران ناراضی خواهند شد. آقای نادلا وعده داده است که با اطلاعات کاربران به‌طور مناسب و با سلیقه برخورد شود.
این معامله به دلایل دیگری مورد استقبال قرار گرفته است. این معامله می‌تواند نشانه ولخرجی در خریدهای فناوری باشد. در روزهای پس از خرید لینکدین، سرمایه‌گذاران در پی آن بودند که بفهمند آقای نادلا و همتایانش احتمال دارد چه بنگاه دیگری را بخرند. خوش‌بینی‌ها ارزش سهام توئیتر را بالا برد هرچند چشم‌انداز رشد این بنگاه رسانه اجتماعی مورد تردید بود. این امید پدید آمد که شاید خریداری وارد عمل شود. اما هر بنگاه فناوری آنقدر خوش‌شانس نیست که آقای نادلا به دنبال آن باشد.

منبع: اکونومیست