اندازه‌گیری تاثیر سرمایه دیجیتال

اگر چه دارایی‌های غیرملموس دیجیتال اغلب به حساب نمی‌آیند، در عصر اینترنت آنها نقشی کلیدی در درک رقابت و رشد ایفا می‌کنند. دفتر تحلیل‌های اقتصادی ایالات متحده برای اولین بار ارقامی در مورد تولید ناخالص داخلی منتشر کرد که در آنها تحقیق و توسعه به عنوان سرمایه‌گذاری ثابت لحاظ شده‌اند. این اقلام به عنوان کالاهای مالکیت معنوی در محاسبات می‌آیند. در اقتصاد دانش‌بنیان این اقدام حرکتی منطقی است که حسابداری GDP را به واقعیت اقتصاد نزدیک‌تر می‌سازد. با وجود اینکه این تحول فقط برای تعدادی از اقتصاددانان اهمیت پیدا کرده است نیاز به این تغییر بیانگر ناهماهنگی بزرگی است که بین اقتصاد دیجیتال عصر حاضر و نحوه حسابداری آن دیده می‌شود. این مشکل برای مدیران ارشد عواقب خاصی دارد. برای درک این ناهماهنگی باید ابتدا سرمایه دیجیتال را تعریف کرد. این سرمایه منابعی هستند که در ورای فرآیندهای کلیدی توسعه کالاها و خدمات جدید برای اقتصاد دیجیتال قرار می‌گیرند. سرمایه دیجیتال در دو شکل ظاهر می‌شود: اول، سرمایه‌هایی مانند سرورها،‌ سکوهای خرید آنلاین و نرم‌افزارهای پایه اینترنتی هستند که از قبل به عنوان سرمایه ملموس تعریف شده‌اند. آنها در دفاتر شرکت‌ها به عنوان سرمایه‌گذاری ظاهر می‌شوند. اما بخش فزاینده‌ای از آنچه به اقتصاد دیجیتال امروز قدرت می‌دهد از نوعی دیگر از سرمایه دیجیتال تشکیل می‌شود که به آن دارایی‌های غیرملموس گفته می‌شود. این دارایی‌ها چند لایه دارند: طرح‌های منحصر به فردی که شمار زیادی از کاربران را درگیر می‌سازند و تجربیات دیجیتال آنها را تقویت می‌کنند. ثبت دیجیتال رفتار، مشارکت و پروفایل اجتماعی کاربران، محیط‌هایی که دسترسی مصرف‌کنندگان به کالاها و خدمات را ساده می‌سازند، و داد‌ه‌های بزرگ و قابلیت‌های تحلیل که می‌توانند عملیات و رشد تجارت را هدایت کنند. آنها همچنین دامنه بزرگی از الگوهای جدید تجاری را شامل می‌شوند که فعالیت‌های دیجیتال را پول‌ساز می‌کنند.
حسابداری سنتی این قابلیت‌ها را نه به عنوان سرمایه‌گذاری شرکت بلکه به عنوان هزینه تعریف کرده است. از آنجایی که مبالغ هزینه‌شده مستهلک نمی‌شوند سهم بزرگی از درآمد را می‌بلعند. اما این هزینه‌ها را باید به عنوان سرمایه قلمداد کرد. این قابلیت‌ها که ساخت و تولید زیاد آنها پیچیده است اغلب به شرکت‌ها کمک می‌کنند به توانایی رقابتی طولانی‌مدت دست یابند. مطالعات اقتصاد کلان نشان می‌دهد سرمایه دیجیتال عامل مهمی در رشد اقتصاد جهانی است.
مجموع ارزش جهانی سرمایه‌گذاری بر سرمایه دیجیتال به حدود 5/8 درصد GDP اسمی رسیده است. و اقتصادهای دیجیتال بزرگی مانند اسرائیل، ژاپن، سوئد، بریتانیا و ایالات متحده دوسوم از ارزش کل سرمایه دیجیتال را به سرمایه‌های غیرملموس اختصاص داده‌اند.