سیاست ادغام
دنیا در سال ۲۰۱۵ به یک نقطه عطف می‌رسد. ما از سال ۲۰۰۰ که ۱۸۹ کشور به پیشروی در مسیر هشت هدف توسعه هزاره ملتزم شدند، می‌دانسته‌ایم. در این ۱۵ سال، بهبودهایی در این زمینه‌ها بوده است. بیشترین پیشرفت در زمینه فقر و گرسنگی به دست آمده: هدف کاهش ۵۰درصدی نرخ فقر شدید در سال ۲۰۱۰. با این حال، از هر هشت نفر در جهان یک نفر هنوز از گرسنگی رنج می‌برد و یک میلیارد و ۲۰۰ هزار نفر در فلاکت زندگی می‌کنند.
دنیا در سال 2015 به یک نقطه عطف می‌رسد. ما از سال 2000 که 189 کشور به پیشروی در مسیر هشت هدف توسعه هزاره ملتزم شدند، می‌دانسته‌ایم. در این 15 سال، بهبودهایی در این زمینه‌ها بوده است. بیشترین پیشرفت در زمینه فقر و گرسنگی به دست آمده: هدف کاهش 50درصدی نرخ فقر شدید در سال 2010. با این حال، از هر هشت نفر در جهان یک نفر هنوز از گرسنگی رنج می‌برد و یک میلیارد و 200 هزار نفر در فلاکت زندگی می‌کنند. دو عیب بزرگ در اهداف توسعه هزاره باقی می‌مانند: نیاز به پیشرفت در آموزش در سطح جهان و نیاز به تضمین بقای محیط زیست. بنابراین، سال 2015 با احساسات درهم‌آمیخته‌ای شروع می‌شود: شادی برای پیشرفت‌های حاصله در بخش اعظمی از اهداف توسعه هزاره و حس فوریت برای گام برداشتن به سوی عینیت‌بخشی هرچه زودتر به این اهداف. به همین دلیل دستور کار توسعه برای دوره پس از 2015، به ویژه در زمانی که بسیاری از اقتصادها پس از دورانی پررنج به روزهای عادی خود بازمی‌گردند، اهمیت بسیار بالایی دارد. در این چرخه جدید، باید به درس‌های آموخته از تجربه اخیرمان توجه کنیم. مهم‌ترین درس این است که بازار به تنهایی برای تضمین پیشرفت یا ثبات نظام‌های اقتصادی،
و همین‌طور برای تضمین بهزیستی شهروندان در تمامی جهان، کافی نیست. توسعه صرفاً با سهم سرانه هر شخص از تولید ناخالص داخلی تعریف نمی‌شود. توسعه راستین شامل رشد پایدار، ادغام، انسجام اجتماعی، حکومت‌پذیری و مسوولیت‌پذیری نیز می‌شود. توسعه به همان اندازه آزادی، به عدالت اجتماعی نیز احتیاج دارد. توسعه معادل حمایت از محیط زیست و احترام به حقوق بشر است. توسعه به بازارهایی نیاز دارد که به لطف ابتکار مولد رشد کنند و مبتنی بر احتکار و سفته‌بازی نباشند. سال آتی، آزمونی خواهد بود برای تعهد کشورها به این اهداف توسعه‌ای. 2015 سالی کلیدی خواهد بود برای تایید اینکه در آینده باید برای برابری بزرگ‌تر بکوشیم. این به معنای سیاست‌های اجتماعی‌ای است که دستیابی بیشتر به فرصت‌ها را برای همگان فراهم می‌کند و مبارزه‌ای علیه نابرابری را در همه حوزه‌ها به راه می‌اندازد. این امر، اولویت شیلی است. در میان همه نابرابری‌های موجود، آنچه بر همگان منفی‌ترین تاثیر را دارد، شکاف در آموزش است. در سال 2015، شیلی اصلاحاتی را پی خواهد گرفت که هدف‌شان دستیابی به آموزش باکیفیت، آزاد و هماهنگ در تمامی سطوح است. یقیناً، این هدف با توسعه اجتماعی، انسانی
و سیاسی همراه است؛ اما علاوه بر آن، پیش‌شرط توسعه اقتصادی نیز هست، چرا که دانش و مهارت‌های مردم را در مرکز راهبرد رشد ما قرار می‌دهد. شیلی همچنین مباحثه‌ای گسترده را درباره قانون اساسی خود آغاز، و اصول مشارکت وسیع‌تر و دموکراسی بهتر برای همگان را تثبیت خواهد کرد.
همه با هم، با لهجه‌ای شیلیایی
اما تعهد به ادغام‌کننده‌ترین و پایدارترین توسعه را نمی‌توان صرفاً درون هر کشور به‌طور مجزا محقق کرد. ما آمریکایی‌های لاتین، این را خیلی خوب می‌دانیم، چرا که برای کسب و تحکیم استقلال خود، به طور جمعی جنگیده‌ایم. با گذشت دو قرن، همکاری میان ملت‌ها برای ایجاد اتحادهایی در راستای نیازهای مشترک، همچنان نقش اساسی دارد. پایداری و بقای سیاره ما یکی از این نیازهای مشترک است. تغییرات جوی نابرابری‌ها را تعمیق می‌کند، هم نابرابری میان کشورها و هم نابرابری درون آنها. وظیفه ما این است که پیش از برگشت‌ناپذیری پیامدها و فجایع، دست به عمل بزنیم. بیست‌ویکمین کنفرانس تشکلات در سازمان ملل (COP21) پیرامون تغییرات جوی، که در پاریس برگزار خواهد شد، و نیز کنفرانس «اقیانوس‌های ما» در شیلی، به این امر کمک خواهند کرد. دیگر چالش مشترک نابرابری جنسیتی است. برخورد با نابرابری، تبعیض و خشونت علیه زنان همواره تعهد شخصی من بوده است؛ این امر بخشی از دستور کار دولت من و نیز ماموریت من در زمان دبیری واحد زنان سازمان ملل بوده است. می‌دانم که راه زیادی در پیش داریم. در سال 2015، در
پنجمین «کنفرانس جهانی زنان» در قطر، و نیز در نشست زنان سازمان ملل در شیلی، می‌توان گام‌هایی به پیش برداشت. در سال 2015، جهان اقدامات خود برای تقویت و تحکیم دموکراسی را با وجود چالش‌های جدید ادامه خواهد داد. جهان به سوی یک نظام دموکراتیک حرکت خواهد کرد که در آن رای‌دهندگان به‌تنهایی کفایت نمی‌کنند و فضای مشارکت گسترده‌تر و تصمیم‌گیری‌های شهروندی لازم است؛ نظامی دموکراتیک که از جنبش‌های اجتماعی برخاسته‌اند، جنبش‌هایی که بسیاری از آنها جهانی‌اند؛ جنبش‌هایی که می‌خواهند صدایشان شنیده شود و امروز به ایجاد شهروندیِ آگاه، مداخله‌گر و صاحب عقیده کمک می‌کند. می‌دانم که در تمامی این موارد، آمریکای لاتین صدایی از آن خود را خواهد داشت، صدایی با لهجه‌ای خاص خودش، اما با این حال آگاه است چگونه با استفاده از غنا و تجربه خود به توسعه انسانی یاری برساند. در شیلی، تاکید ما برای سال 2015 روشن است: پیشروی به سمت جامعه‌ای برابرتر و ادغامی‌تر از طریق آموزش بهتر، مشارکت بیشتر، زیرساخت‌های توسعه‌یافته‌تر، سرمایه‌گذاری بزرگ‌تر و ابتکار روزافزون.
دیدگاه تان را بنویسید