سرمایه ایرانی در فوتبال اسپانیا

در اواسط آخرین ماه تابستان سال ۱۳۹۳ خبر جالبی بین خبرنگاران ورزشی پخش شد: «حسین هدایتی می‌خواهد باشگاه ختافه را بخرد.» این خبر که در ابتدا بیشتر شبیه به یک شایعه بود خیلی زود رنگ حقیقت به خود گرفت و به طور رسمی تایید شد. ظاهراً حسین هدایتی از مدت‌ها قبل باب مذاکره با مقامات باشگاه اسپانیایی را آغاز کرده بود و در سکوت خبری به نتایج خوبی دست یافته بود. خود هدایتی بعد از اعلام رسمی این خبر به خبرنگاران گفت: ‌«مدیران باشگاه ختافه بعد از صحبت‌های اولیه‌ای که داشتیم پذیرفتند به ایران بیایند تا مذاکراتی را در اینجا داشته باشیم. به عنوان سربازی از آب و خاک ایران قصد داریم جای پایی در اروپا داشته باشیم که بتوانیم برای فوتبال موثر عمل کنیم. امیدوارم این جای پا باعث شود قدم‌های بسیار خوبی برداریم تا استعدادهایی که در کشورمان داریم بتوانند راهی اروپا شوند؛ نه اینکه استعدادهایمان به کشورهای حوزه خلیج فارس راه پیدا کنند و مطمئناً این به سود فوتبال نیست. اگر در اروپا یک نماینده از ایران سهمی در باشگاهی داشته باشد می‌تواند استعدادهای کشور را به راحتی راهی اروپا کند.» او تا حدود زیادی جزییات قرارداد را هم لو داد: «بالای ۵۰ درصد از سهام این باشگاه به ما واگذار خواهد شد و صحبت‌های ما روی رقم ۵۵ درصد است اما هنوز چیزی به امضا نرسیده و تا زمانی که تفاهمنامه نهایی امضا نشود هیچ چیز قطعی نیست. البته قیمت محرمانه است و توافق کردیم چیزی در این خصوص رسانه‌ای نشود. باید بگویم باشگاهداری در اروپا درآمدزاست و برعکس ایران که هیچ درآمدی از باشگاهداری نداریم می‌توانیم به خوبی در اروپا باشگاهداری کنیم. قیمت‌هایی هم که برای خرید سهام باشگاه‌های اروپایی ارائه شده نسبت به ایران رقم معقول‌تری است و به ما ارقامی اعلام نکردند که مانند ایران تعجب کنیم.» هدایتی که سال‌هاست علاقه وافری به خرید باشگاه پرسپولیس نشان داده و همیشه ناکام مانده دقیقاً همین قضیه را دلیل خارج کردن سرمایه‌اش از ایران دانسته و در سخنانی تامل‌برانگیز گفته است: «می‌خواستیم در کشور خودمان وارد بخش خصوصی شویم اما فضای بسته و مسوولیت‌هایی که برای باشگاهداری خصوصی وجود دارد این اجازه را تاکنون به ما نداده. البته چنانچه شرایط فراهم شود ما سر حرف‌مان هستیم و کنسرسیومی که تشکیل دادیم آماده است تا سهام باشگاه پرسپولیس را بخرد. این کنسرسیوم توسط شش، پنج شرکت تشکیل شده و مربوط به فردی هم نیست و ما اعلام آمادگی کردیم تا هر وقت شرایط فراهم شد و اگر اراده‌ای بود سهام باشگاه پرسپولیس را بخریم. اما متاسفانه مسوولان ما به جای اینکه وقتشان را صرف اصلاح مسائل مهم باشگاهداری از جمله حق کپی‌رایت و حق پخش کنند و نظارت درستی داشته باشند تا بستر برای بخش خصوصی فراهم شود به مسائل دیگری می‌پردازند. در کشورهای دیگر وقتی بخش خصوصی تیم‌داری می‌کند دارای برخی معافیت‌ها، احترامات و... است اما در کشور ما بستر برای حضور بخش خصوصی و درآمدزایی وجود ندارد.» این سخنان حسین هدایتی باعث شده خیلی‌ها از خود بپرسند نظام حاکم بر ورزش ایران چگونه است که یک سرمایه‌دار ایرانی را وادار به حضور در کشورهای اروپایی می‌کند. این درست که جذابیت فوتبال اروپا از فوتبال ایران بالاتر است اما نباید به سادگی از حرف‌های هدایتی رد شد. فوتبال ایران در این سال‌ها هیچ‌وقت درآمدزا نبوده و همین باعث شده تا کمتر سرمایه‌داری رغبت به حضور در آن کند. بدتر آنکه معدود سرمایه‌داران حاضر در آن هم خیلی زود فراری شده‌اند یا به کل از فوتبال کنار کشیده‌اند یا مثل هدایتی روی به سرمایه‌گذاری در فوتبال دیاری دیگر آورده‌اند.