اندونزی در جست‌وجوی دلار
زمانی شهر باتاویا قلب تپنده ایالت هند شرقی در اندونزی بود. شهری بندری که حجم بزرگی از فلفل، جوز هندی و سایر محصولات منحصربه‌فرد را روانه غرب می‌کرد.
زمانی شهر باتاویا قلب تپنده ایالت هند شرقی در اندونزی بود. شهری بندری که حجم بزرگی از فلفل، جوز هندی و سایر محصولات منحصربه‌فرد را روانه غرب می‌کرد. اکنون این شهر به بخشی متروک در شمال جاکارتا پایتخت اندونزی تبدیل شده است که بناهای دوران استعمار در آن در حال فروریختن است. در گوشه و کنار منطقه توده‌های بزرگی از تنه و شاخ و برگ درختان انباشته شده است. آگوس که یک راهنمای محلی است می‌گوید شهر به محلی مطلوب برای فیلمسازان اندونزیایی تبدیل شده است. آنها از آن برای ساخت فیلم‌های ترسناک استفاده می‌کنند.
باتاویای قدیمی از ترافیک و دود و دم جاکارتا مصون مانده است و شاید پاک‌‌ترین منطقه در میان پایتخت‌های جنوب شرق آسیا باشد. با غروب خورشید افراد محلی با شادمانی در میدان مرکزی جمع می‌شوند. تعدادی موزه نیز در این محل واقع شده‌اند. اما از دید گردشگران این شهر و کل کشور اندونزی همانند یک الماس تراش‌نخورده است. همین امسال حدود 10 میلیون گردشگر خارجی به این کشور وارد می‌شوند که بسیاری از آنان مستقیماً به کافه‌ها و سواحل جزیره بالی روی می‌آورند. این تعداد خود رقمی بی‌سابقه است اما در مقایسه با 12 میلیون گردشگری که به کشور کوچک سنگاپور می‌روند یا 26 میلیون بازدیدکننده از تایلند اندک به نظر می‌رسد. قوانین خشک درخواست و اخذ ویزا، حمل‌ونقل خطرناک، آتش‌سوزی‌های جنگلی سالانه و نگرانی‌های مربوط به تروریست‌ها که در دهه 2000 چندین بار به گردشگران حمله کردند از جمله نقاط ضعف اندونزی به شمار می‌روند.
جوکو ویدو رئیس‌جمهور اندونزی تقویت بخش گردشگری را در اولویت‌های کاری خود قرار داده است. دلارهای گردشگران تا حدی می‌تواند جبران‌کننده اثرات کاهش رشد چین باشد که تقاضا برای کالاهای تجاری اندونزی را کاهش داده و ارزش رویپه -واحد پولی اندونزی- را به پایین‌ترین سطح در 17 سال اخیر رسانده است. علاوه بر تقویت مسافرت‌های داخلی، دولت نیاز دارد تا سال 2020 شمار گردشگران خارجی را به حداقل 20 میلیون برساند. مقامات اداره گردشگری باید کارهای زیادی انجام دهند. در 12 هزار جزیره اندونزی سواحل بکر بسیاری وجود دارد. مردم این کشور مهمان‌پذیر هستند و عقاید دینی آنها تعصب‌آمیز نیست. برخی سیاست‌های جسورانه به اجرا گذاشته شده‌اند. برای اولین بار گردشگری وزارتخانه‌ای جداگانه دارد. بودجه ارتقای این وزارتخانه امسال چهار برابر شد و به 100 میلیون دلار رسید و انتظار می‌رود تا سال 2016 به 300 میلیون دلار بالغ شود. در ماه اکتبر این کشور از شرکت بزرگ تبلیغاتی اگیلوی خواست تا تصویر اندونزی در چشم جهانیان را برجسته‌تر سازد. مقامات اداره مهاجرت به گردشگران چند کشور اجازه داده‌‌اند بدون ویزا به کشور وارد شوند و به این گفته ملی‌گرایان بی‌توجه
مانده‌اند که اظهار کرده‌اند دولت‌های دیگر نیز در مقابل باید مرزهای خود را باز کنند. مشکلات باتاویای قدیمی اطلاعات مناسبی ارائه می‌دهند. برنامه‌های بازسازی و تجدید حیات این منطقه تاثیر چندانی نداشته‌اند. مقامات مالکان بخش خصوصی را به خاطر فرسوده شدن املاک سرزنش می‌کنند اما انگیزه زیادی برای بازسازی ساختمان‌ها به آنها نمی‌دهند. برخی افراد محلی از هرگونه تلاش برای حفظ بقایای دوران تاسفبار استعمار دوری می‌کنند. دیگران از این نگرانند که برنامه‌ریزان دولتی پناهگاه و محله‌ای برای خارجیان پولدار بسازند. تازه‌ترین اقدام نوآورانه که برنامه‌ای جامع تحت نظارت کنسرسیومی از بخش‌های خصوصی و دولتی است و دو سال پیش تدوین شده می‌تواند بهترین فرصت برای شکستن این بن‌بست باشد. این برنامه درصدد بازسازی چندین عمارت بزرگ فرسوده است و بخش‌های تجاری را برای استفاده از آنها تشویق می‌کند. پیشرفت کند اما امیدوارکننده است: نمای اداره پست قدیمی شهر بازسازی شد و ساختمان بزرگ مجلس ایالتی باتاویا نیز مرمت شد.
آخرین تلاش آن است که شهر در فهرست میراث فرهنگی جهانی سازمان ملل قرار گیرد. این خبر می‌تواند برای راهنمایان گردشگری همانند آقای آگوس مسرت‌بخش باشد. هم‌اکنون او هر هفته فقط تعداد اندکی گردشگر را راهنمایی می‌کند که عمدتاً هلندی‌های علاقه‌مند به مشاهده آثار اجداد خود هستند. در طول فصل بارانی سال تقریباً هیچ توری دیده نمی‌شود.
منبع: اکونومیست
دیدگاه تان را بنویسید