تاریخ انتشار:
تعرفه‌های بالا چه نفعی برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان دارد؟
دوپینگ تجاری
چه می‌شود که مصرف‌کننده ایرانی یک کالایی را می‌خرد؟ در واقع چه مولفه‌ای را می‌توان در معاملات محصولات بازار ۷۷ میلیون‌نفری ایرانیان موثرترین مولفه دانست؟ آیا صرفاً قیمت است که باعثخرید هر کالایی می‌شود یا کیفیت هم در آن تاثیر دارد؟ مراجعه به آنچه تاکنون رفتار مصرف‌کنندگان ایرانی را در رسانه‌ها انعکاس داده گویای آن است که قیمت یکی از مهم‌ترین مولفه‌ها می‌تواند باشد
چه می‌شود که مصرف‌کننده ایرانی یک کالایی را می‌خرد؟ در واقع چه مولفه‌ای را می‌توان در معاملات محصولات بازار 77 میلیون‌نفری ایرانیان موثرترین مولفه دانست؟ آیا صرفاً قیمت است که باعث خرید هر کالایی می‌شود یا کیفیت هم در آن تاثیر دارد؟ مراجعه به آنچه تاکنون رفتار مصرف‌کنندگان ایرانی را در رسانه‌ها انعکاس داده گویای آن است که قیمت یکی از مهم‌ترین مولفه‌ها می‌تواند باشد. هرچند شاید تنها یا موثرترین مولفه نباشد؛ اما تجربه‌های متفاوتی نشان می‌دهد که برای مصرف‌کننده ایرانی قیمت تاثیر قابل توجهی در خرید او دارد. شاید مراجعه به بودجه خانوار ایرانی نیز این را تایید کند. منفی بودن دخل و خرج خانوار ایرانی در بیشتر سال‌های آغازین دهه 80 تاکنون (طبق آمارهای بانک مرکزی و مرکز آمار ایران)، خود نشان می‌دهد که خانوار ایرانی جدای از هر مولفه‌ای مجبور است قیمت محصولات را مدنظر قرار دهد تا میزان کسری هرساله‌اش صعودی‌تر نشود. این موضوع را بهتر از هر زمانی شاید اسفندماه هر سال که مردم برای خرید به بازارهای شب عید دولتی مراجعه می‌کنند یا به نمایشگاه‌های ماه رمضان و پاییزه می‌روند می‌توان مشاهده کرد. زمانی که مانند اسفندماه سال
1391 وقتی توزیع برنج‌های خارجی در نمایشگاه مصلای تهران آغاز شده بود خبرگزاری فارس این‌چنین گزارش داده بود: با افزایش قیمت برنج داخلی از پنج هزار و 500 تومان تا هفت هزار تومان در شهر تهران مردم از عرضه برنج هندی به قیمت کیلویی سه هزار و 850 تومان در مصلی استقبال کرده‌اند. در واقع آن گزارش اشاره داشت که به دلیل پایین بودن قیمت، مردم میل به استفاده از برنج خارجی ارزان دارند؛ اما در سوی دیگر، در دولت دیگر هم انگار این رفتارها همچنان حتی در کالاهای باارزش‌تر مانند خودرو وجود دارد. 17 شهریورماه امسال بود که روزنامه شرق در گزارشی میدانی از نمایشگاه‌دارها به نقل از یکی از فروشندگان این‌طور نوشت: سزای گرانفروش نخریدن است؛ مردم هم حالا می‌گویند خودرو گران است و نمی‌خرند. در واقع از نگاه او، عامل مهم تعیین‌کننده رفتار مصرف‌کننده، قیمت است. موضوعی که دیگر فروشنده این‌طور تایید می‌کند: مردم با خبرهای اخیر دلشان خوش شده که قیمت‌ها پایین می‌آید و خودروهای خوب خارجی وارد می‌شود. به عبارتی اینجا هم به نظر می‌رسد با کاهش قیمت خودرو است که مصرف‌کننده میلش به خرید این خودروها افزایش می‌یابد. موضوعی که شاید تاکنون با در نظر
گرفتن آن دولت‌های مختلف توانسته‌اند از تولید داخلی کشور حمایت کنند؛ اما آیا واقعاً بالا نگه داشتن تعرفه وارداتی محصولاتی مانند خودرو که در نهایت منجر به گران شدن این محصولات خارجی می‌شود به منزله حمایت واقعی از تولید داخلی است؟ در سوی دیگر مصرف‌کننده چه سهمی از پیامدهای این نوع رفتار سیاستگذار دارد؟ آیا با این تصمیم دولت‌ها که به نظر می‌رسد فکر می‌کنند قیمت عامل موثر خرید مردم است مردم هم سودی می‌برند؟ در کنار این به نظر می‌رسد کیفیت هم برای مصرف‌کننده اهمیت دارد. گزارشی از روزنامه شهروند در دی‌ماه سال گذشته نشان می‌دهد مردم در خرید لباس‌های دست‌دوم (تاناکورا) میل به خرید خود را استفاده از محصولات با‌برندی عنوان می‌کنند که به گفته خودشان ترجیح می‌دهند حتی محصولات استفاده‌شده یا دست‌دوم با کیفیت بهتر نسبت به محصولات دست اول (حالا تولیدی داخل یا وارداتی دیگر) را بخرند. با توجه به چنین رفتارهایی از سوی مصرف‌کننده سیاستگذاران چگونه باید پارادوکس سود تولیدکننده و زیان مصرف‌کننده در تعیین تعرفه‌های وارداتی را حل کنند؟ آیا اصلاً این نرخ تعرفه‌های وارداتی بالا می‌تواند بر میزان واردات و البته مصرف مردم تاثیر
چشمگیری بگذارد؟
دیدگاه تان را بنویسید