تاریخ انتشار:
نمایان شدن خلاء روابط تجاری در رفت و آمدها به ایران
زمینه‌سازی برای سهم‌خواهی اقتصادی
داشتن نگاه تعامل و رویکرد مذاکره حرفه‌ای و برد - برد با دنیا بر پایه اعتماد و نه سوءظن، دریافته‌ایم این رویکرد چقدر می‌تواند بهتر و خوشایند‌تر از شیوه‌های پیشتر اتخاذ‌شده باشد.
پدرام سلطانی/نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران
آمد و رفت هیات‌های تجاری و مقامات اقتصادی و سیاسی دیگر کشورها به ویژه کشورهای غربی یکی از جلوه‌های اقتصاد ایران در نیمه دوم سال 1392 بود. چند سالی می‌شد که این‌گونه رفت و آمدها را شاهد نبودیم. حالا بعد از وقفه طولانی و کسادی بازار تعاملات دیپلماتیک و اقتصادی افزایش این ارتباطات بسیار جلب توجه می‌نماید. البته این میزان رفت و آمد شاید به نظر ما غیرعادی به نظر برسد، در حالی که در دیگر کشورها اصولاً این میزان از تعاملات اقتصادی و دیپلماتیک و رفت و آمد مقامات اقتصادی و سیاسی امری عادی است و رفت و آمدها با تواتر و تعدد بسیار بیشتر از آنچه این چندماه اخیر در ایران اتفاق افتاده است، صورت می‌گیرد؛ لذا نباید این‌گونه تصور کنیم که تافته‌ای جدا‌بافته هستیم که همه کشورها عطش و تمایل به تقویت ارتباط خود با ما را دارند. آنچه بیشتر این تفاوت را آشکار می‌کند خلاء روابط تجاری بین ایران و کشورهای بزرگ دنیا در چند سال گذشته بوده است. نباید فراموش کرد که اصولاً در عصر جهانی‌شدن این میزان تعاملات و آمد و رفت‌ها امری معمول، متداول و ضروری است. توجه کنیم که اقتصاد ایران هنوز خارج از سازمان جهانی تجارت قرار دارد و هنوز از این
ظرفیت رشد و توسعه اقتصادی کشورها در عصر حاضر امکان استفاده نداریم. امروز از رفت و آمد هیات‌های تجاری و امید به گسترش و بهبود روابط در سطح بین‌الملل خوشحال و خرسندیم اما هنوز در واژه جهانی شدن و جهانی‌سازی مناظره‌های متعددی در کشور وجود دارد. همچنان سردرگم هستیم آیا «جهانی شدن» یک روند همسو و هم‌ساخته توسط همه کشورهای جهان امروز است یا نه چنین نیست و «جهانی‌سازی» یکی دیگر از توطئه‌های کشورهای توسعه‌یافته و پیشرفته برای نفوذ بیشتر در سایر کشورها و بهره‌گیری از آنها در قالب این لباس زیباست؟
از تردیدها بر سر جهانی شدن بگذریم که خود جای بحث طولانی‌تر دارد و آینده گریز‌ناپذیر ماست. به هر صورت باید از فرصت پیش‌آمده در گشایش روابط سیاست خارجی، برای توسعه و گسترش تعاملات‌مان با دیگر کشورها به ویژه کشورهای توسعه‌یافته به بهترین نحو استفاده کنیم. شاید در ماه‌های اخیر با برخورد احترام‌آمیز و حرفه‌ای و داشتن نگاه تعامل و رویکرد مذاکره حرفه‌ای و برد - برد با دنیا بر پایه اعتماد و نه سوءظن، دریافته‌ایم این رویکرد چقدر می‌تواند بهتر و خوشایند‌تر از شیوه‌های پیشتر اتخاذ‌شده باشد.
با آغاز و شدت گرفتن رفت و آمدهای هیات‌های تجاری و مقامات اقتصادی و سیاسی دیگر کشورها به ایران شاهدیم که سیاست زمینه‌ساز بهره‌گیری اقتصادی است. به شکلی که هنوز جوهر توافقات به عمل‌‌آمده در مذاکرات ژنو خشک نشده است؛ کشورهای غربی بر پایه آن ورود به بازار ایران و افزایش سطح تبادلات‌شان با کشور ما را هدف گرفته‌اند. گویی از ماه‌ها پیش برنامه‌ریزی کرده بودند که چنین روزی فرا خواهد رسید و باید از قبل آمادگی داشته باشند. شاید غافلگیر شدیم و برنامه‌ریزی نکرده بودیم که ما نیز باید رفت و آمد به کشورهای مربوطه را از سر بگیریم. فعالان اقتصادی کشور هنوز در این زمینه آمادگی ندارند یا شاید باور اینکه مسیر جدیدی در تعامل با دنیا در جهت گشایش یک‌به‌یک گره‌های افتاده در ارتباطات ما با دنیا ایجاد شده است، کمی سخت باشد. فعالان اقتصادی ما به علت افزونی و انبوهی مشکلات بر سر راه تولید و تجارت که تمام توان‌شان را درگیر این مسائل کرده است، مجال پرداختن به این فرصت را در حد شایسته نیافته‌اند. به هر حال درهای اقتصاد دنیا دوباره به روی تعامل با اقتصاد ایران گشوده شده است. همان‌گونه که بخش خصوصی کشورهای غربی بدون اتلاف وقت در تلاش برای
بهره‌گیری اقتصادی از توافقات به عمل‌‌آمده هستند بخش خصوصی ما نیز باید برای استفاده از این فرصت‌ها برنامه اقدام داشته باشد. مسائل و چالش‌هایی که اروپا با آن دست به گریبان است و ابهام در چشم‌انداز رشد اقتصادی کشورهای اروپایی، فرصت بازیابی سهم‌شان را از تعامل با اقتصاد ایران برای بخش خصوصی این کشورها بیشتر نمایان کرده است.
دیدگاه تان را بنویسید