رویای الدورادو

دولت نیجریه در نظر دارد در ایالت لاگوس، پایتخت سابق نیجریه، شهر جدید بنا کند که به مرکز تجاری نیجریه و شاید هم غرب آفریقا تبدیل شود. اندازه و مقیاس پروژه «آتلانتیک اکو» بسیار گسترده است و طراحی آن توسط تعداد زیادی از معماران و مهندسان انجام گرفته است. این شهر جدید که قرار است با کمک سهامداران، پیمانکاران، طراحان و مهندسان زیادی ساخته شود، به نوعی پاسخ آفریقا به دوبی است. آتلانتیک اکو یک شهر مسکونی-تجاری چند میلیارد‌دلاری است که چسبیده به جزیره ویکتوریا و به موازات خط ساحلی مشهور لاگوس ساخته می‌شود؛ شهری شبیه جزیره پالم در دوبی در امارات متحده عربی. شهر آتلانتیک اکو مساحتی بیش از 10 کیلومترمربع (بیش از 86 /3 مایل مربع) را از اقیانوس اطلس در اختیار خود می‌گیرد. در این شهر جدید برای 250 هزار نفر مسکن ساخته خواهد شد و روزانه 150 هزار نفر برای حضور در محل کار خود به این جزیره رفت و آمد خواهند داشت. آتلانتیک اکو قرار است یک شهر 24 ساعته، سبز و در کلاس جهانی باشد و شرکت‌های بزرگ چندملیتی را به خود جلب کند.
با این همه تعداد مخالفان و منتقدان به این طرح نیز کم نیست که طراحی و اجرای چنین مرکزی را تمرین نوعی نئولیبرالیسم توسط کشوری می‌دانند که حتی نمی‌تواند برای یک ماه هم که شده مردمش را نسبت به حضور یک قدرت مرکزی مطمئن نگه دارد. با این حال واقعیت این است که لاگوس ظرفیت تبدیل شدن به رویایش، یعنی الدورادو را دارد و تبدیل کردن شهر آتلانتیک اکو به یک مرکز تجاری برای تپش قلب اقتصاد نیجریه ایده‌ای کاملاً درست است. تنها مشکلی که وجود دارد این است که به نظر می‌رسد طرح‌های موجود به قدر کفایت بنیادی نیست. این پروژه طرحی ماورای تصور نیست و اتفاقاً با توجه به سایر پروژه‌های بین‌المللی به ویژه در میان کشورهایی که رشد اقتصادی سریعی دارند چندان غیرقابل رقابت نیست. به نظر می‌رسد ابعاد این شهر باید بسیار بزرگ‌تر شود و مهم‌تر اینکه نظام حاکم بر آن باید مشخص و مستقل باشد؛ نه اینکه این شهر هم توسط مقامات دولت ایالتی و دولت مرکزی اداره شود. آتلانتیک اکو باید فراتر از استانداردها کار کند و دارای یک حکمرانی خوب و شفاف باشد. تامین امنیت آن باید به دست نیروی پلیس مستقل باشد و نظام‌های قضایی و جزایی آن نیز از استقلال کافی برخوردار باشد. نظام بهداشت، درمان، تامین انرژی، محیط زیست و دیگر قوانین جاری آن نیز باید شانه به شانه شهرهایی چون لندن، نیویورک، پاریس، دوبی و شانگهای حرکت کند. همه اینها بدین معناست که آتلانتیک اکو باید از شر قوانین و مقررات خفه‌کننده ملی در نیجریه آزاد باشد و از سطوح معمول شهرهای آفریقایی بسیار بالاتر بایستد. آفریقایی‌ها دارند گام بلندی برمی‌دارند که اگر تمایل به موفقیت آن دارند باید کار را، همان‌طور که اکنون هست، به دست بخش خصوصی بسپارند.