خانوارهای خوشحال

انتظار می‌رود کاهش قیمت نفت و محصولات وابسته به آن، باعث صرفه‌جویی 90‌دلاری در هزینه‌های ماهانه هر خانوار در ایالات متحده شود، رقمی که می‌تواند برای پرداخت‌های دیگر استفاده شده و قدرت خرید و رشد اقتصادی این کشور را افزایش دهد. هر بشکه نفت خام ایالات متحده از قیمت حدود 60 دلار در اواسط ماه ژوئن، به قیمت کمتر از 38 دلار در اواخر ماه آگوست رسیده است. این موضوع قیمت هر گالن بنزین در ایالات متحده را به کمتر از دو دلار کاهش داده است که کمترین قیمت از سال 2009 به بعد محسوب می‌شود. قیمت عمده‌فروشی برای بنزین تحویلی در ماه دسامبر نیز در حال حاضر کمتر از 2 /1 دلار برای هر بشکه است. مقایسه این ارقام با قیمت بیش از 8 /2‌دلاری به ازای هر بشکه در ماه جولای، نشان می‌دهد خانواده‌هایی که از وسیله نقلیه شخصی استفاده می‌کنند، کاهش هزینه قابل توجهی داشته‌اند. هر خانواده آمریکایی به طور متوسط 3 /3 گالن بنزین در روز مصرف می‌کند که این به معنای صرفه‌جویی 90‌دلاری در ماه نسبت به ماه جولای است. همچنین ایالات متحده سومین تولیدکننده بزرگ نفت در جهان محسوب می‌شود و مطمئناً کاهش قیمت آن، باعث تاثیر منفی بر اقتصاد این کشور خواهد شد و در نهایت می‌تواند رشد اقتصادی را کاهش و بیکاری را افزایش دهد و بر روند تولید و سرمایه‌گذاری در این کشور تاثیر منفی داشته باشد. تخمین زده می‌شود از زمان آغاز روند کاهشی قیمت نفت در سال 2015، حدود 34 هزار شغل در بخش صنعت نفت و گاز این کشور و سایر بخش‌های وابسته، از دست رفته است. این صرفه‌جویی 90‌دلاری، اگر در بخش‌های درست اقتصادی هزینه شود، شاید بتواند بخشی از این روند را جبران کند. اما به هر حال، احتمالاً وضعیت فعلی بازار نفت، موضوعی است که کشورهای صادرکننده آن از کانادا گرفته تا ونزوئلا، باید اقتصاد خود را با آن منطبق کنند چون به نظر نمی‌رسد بازگشت به وضعیت قبل حداقل فعلاً، ممکن باشد. این روند که از اواسط سال گذشته میلادی و به دنبال افزایش چشمگیر تولید نفت شیل آغاز شد، با اتفاقات خلاف معمول دیگری همراه شد که نهایتاً بازار نفت را به جایی رساند تا هر بشکه نفت برنت، با قیمتی کمتر از 40 دلار در بازار معامله شود. عمده این اتفاقات خلاف معمول، به اوپک اختصاص داشت. در موارد این‌چنینی که بازار نفت با کاهش قیمت‌ها روبه‌رو می‌شد، معمولاً اوپک با کاهش تولید خود، قیمت‌ها را به روند مناسب و بلندمدت خود باز می‌گرداند. این استراتژی در بلندمدت باعث شده بود سهم بازار اوپک از نفت جهان، از 60 به 40 درصد کاهش یابد. همین موضوع باعث شد این بار، این کارتل نفتی تصمیم بگیرد از کاهش قیمت‌ها متاثر نشده و همچنان با تمام قوا به تولید خود ادامه دهد. به سرانجام رسیدن مذاکرات هسته‌ای ایران و افزایش و به حداکثر رسیدن تولید نفت عراق نیز این موضوع را تشدید کرد تا در نهایت اوپک که حالا با سهمیه‌بندی مشخصی برای تولید اعضا هم روبه‌رو نبود، نه‌تنها تولید خود را کاهش نداد، که افزایش تولید نیز داشت.