تاریخ انتشار:
محمد جهرمی خسارات عملکرد هستهای دولت قبل را بیان کرد
اقتصاد صنعت هستهای در دو نگاه
سیدمحمد جهرمی ۵۶ساله و متولد تهران است. کارشناسی ارشد مدیریت دولتی و دکترای مدیریت استراتژیک دارد و از جوانی سمتهای مدیریتی متعددی را تجربه کرده است. فرمانداری شهرستان نور، معاونت سیاسی استانداری استان مرکزی، استاندار استانهای زنجان، لرستان، سمنان، همدان و فارس، معاونت حقوقی و امور کمیسیونهای مجمع تشخیص مصلحت نظام و معاونت اجرایی شورای نگهبان از جمله سمتهای او تا پیش از آغاز همکاری با دولت محمود احمدینژاد بوده است.
همزمان با عدم پیشرفت آخرین دور مذاکرات اتمی میان نمایندگان سیاسی ایران و کشورهای 1+5 در وین که احساسات دوگانهای میان موافقان و مخالفان رویکرد دولت برانگیخته، زاویه جدیدی نسبت به موضوع هستهای نیز گشوده شده که در نوع خود کمنظیر به شمار میرود و آن تجزیه و تحلیل فعالیتهای هستهای با رویکرد اقتصادی است. اولین روز کاری هفته پیش روزنامه رسالت ارگان مطبوعاتی طیفی از اصولگرایان منتقد دولت در گزارشی مختصر به این جنبه مغفول پرداخت. احتمالاً این نگاه جدید در مقام پاسخ به آن دسته اظهاراتی است که صنعت هستهای کشور را فاقد منافع اقتصادی مشخص توصیف کرده و بهطور کل منطق اقتصادی آن را زیر سوال میبرند. به نوشته روزنامه رسالت «آنچه در اسناد و صورتهای مالی مخصوصاً سند بودجه کل کشور مندرج است، نشان میدهد که از ۱۰ سال پیش روند سرمایهگذاری در صنعت هستهای برای سازمان انرژی اتمی بیش از ۳۱ هزار میلیارد ریال دارایی ایجاد کرده است.» روزنامه رسالت در ادامه گزارش خود که اطلاعات و تحلیل آن مستند به جداولی شده است، میافزاید علاوه بر سرمایهگذاری فوق مبلغی بالغ بر «پنج هزار
میلیارد ریال» در قالب شرکتهای تابعه و در سنوات 10ساله بهعنوان صورت دخل و خرج و تحت اسناد بودجهای به سازمان واگذار شده است. گزارش پس از تفکیک ارقام مربوطه با این نتیجهگیری خاتمه مییابد که «از سال ۱۳۸۴ تاکنون بدون احتساب سرمایهگذاریهای دولتهای قبل یعنی فقط در دولت نهم و دهم بیش از هفت هزار میلیارد ریال [معادل ۷۰۰ میلیارد تومان یا حدود ۲۰۰ میلیون دلار] در این صنعت دارایی ایجاد شده است که اگر در جریان مذاکرات آتی هستهای فعالیتها به تعطیلی و توقف بینجامد و ارزش افزودهای ایجاد نشود، از باب این توقف مبالغ کلانی بهعنوان هزینه استهلاک این داراییها بر بودجه و بیتالمال کشور تحمیل خواهد شد.» در واقع نویسنده با تدوین این گزارش نگرانی خود از احتمال تعطیلی یا توقف برخی فعالیتهای هستهای را با استدلالی اقتصادی مطرح کرده و آن اینکه مبادا سرمایهگذاریها و ظرفیتهای اقتصادی ایجادشده در این صنعت بلااستفاده مانده یا از بین برود. در عین حال یکی دیگر از رسانههای وابسته به اصولگرایان در همان روز این مساله را به نوع دیگری مورد توجه قرار داده است. سایت
نامهنیوز از رسانههای نزدیک به یکی از وزرای اصولگرای دولت یازدهم بخش دوم گفتوگوی مفصل سرویس اقتصادی خود با محمد جهرمی وزیر کار دولت نهم را منتشر کرده که دست ِ بر قضا در فرازی از آن مصاحبهشونده از نظر اقتصادی به مساله هستهای ورود کرده است. در این مصاحبه آقای جهرمی در پاسخ به این پرسش که «شما اگر مسوول پرونده هستهای بودید چگونه فعالیت میکردید؟» میگوید «بنده نمیگذاشتم که پرونده هستهای زیان بالای ۱۶۰ میلیارد دلار در سال را به کشور وارد کند» و سپس با تایید روند فعلی مذاکرات که مورد حمایت رهبر معظم انقلاب اسلامی است، میگوید «مسیر امروز را باید ۱۸ سال قبل میرفتیم». با آنکه وزیر سابق دولت نهم جزییات یا مصادیقی از زیان سالانه ۱۶۰ میلیارددلاری (معادل ۵۰۰ هزار میلیارد تومان) که به گفته او از سوءعملکرد دولت سابق درباره پرونده هستهای به اقتصاد کشور تحمیل شده بیان نکرده اما در لابهلای گفتهها و ناگفتههای او شواهد و قرائنی در این خصوص میتوان یافت بهویژه آنجا که اعمال تحریمهای اقتصادی ظالمانه علیه کشور را باعث به تعویق افتادن روند توسعه و مانعی بر سر
گسترش و توسعه اقتصاد کشور میخواند. کشوری که به سبب جایگاه و ثقل ژئوپولتیک و ژئواستراتژیک خود از مبادلات تجاری با کشورهای هدف بهره فراوان میاندوزد و مسلماً با «ارتباط بسته و بدون تعامل» با دنیا به اهداف خود نخواهد رسید یعنی همان مواردی که در سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی تحت عنوان اقتصاد درونزا و برونگرا به آن اشاره شده است. اما اظهارات مدیرعامل سابق بانک صادرات مبنی بر ضرر و زیان ۱۶۰ میلیارددلاری را نباید در مقام نفی دیدگاه روزنامه رسالت پنداشت چرا که سطح تحلیل این دو با یکدیگر متفاوت است یعنی بهرغم آنکه نویسنده روزنامه رسالت صرفاً اقتصاد صنعت هستهای را مورد توجه قرار داده اما جهرمی این مساله را در بافت گستردهتری به نام اقتصاد ملی ارزیابی کرده است. محمد جهرمی در دولت نهم وزیر کار و امور اجتماعی شد و در دو سال اول دولت دهم مدیرعاملی بانک صادرات را بر عهده گرفت. طرح موسوم به بنگاههای زودبازده برای ایجاد اشتغال را که از حمایت احمدینژاد برخوردار بود اما بنا به گفته یکی از نمایندگان اقتصاددان مجلس دستاوردی جز «بیکاران بدهکار» به همراه
نیاورد، از ابتکارات او میدانند. محمد جهرمی که به گفته خودش طی دوران وزارت مجموعاً چهار بار به صورت کتبی و شفاهی استعفا داده اما با مخالفت احمدینژاد ناچار به ادامه خدمت شده بود در دولت دهم ریاست بانک صادرات را بر عهده گرفت ولی در سال ۱۳۹۰ کوتاه زمانی پس از افشای فساد مالی سه هزارمیلیاردی که نام بانک صادرات را هم در میان بانکهای دیگر نشاند، از مقام خود کنارهگیری کرد و پس از چندین سال حضور در متن، حاشیهنشین شد. او البته معتقد است در مورد پرونده فساد بانکی بزرگنمایی شده اما گلایههایی از دستگاه قضایی به خاطر اطاله رسیدگی نیز دارد و میگوید «من از این موضوع که پرونده بنده مشخص نشده است ناراحت هستم اما ناراحتتر از این موضوع [هستم] که زمانی که با فردی که با فساد مبارزه کرده برخورد میکنند دیگر کسی نمیتواند با فساد مبارزه کند.» این مقام سابق دولتی اصلیترین مشکل کشور را مساله اقتصاد میداند و با انتقاد از عملکرد اقتصادی دولت روحانی معتقد است این دولت همچون دولتهای قبل اقتصاد را خرابتر میکند. با این وجود و بهرغم انتقادهایی که نسبت به
عملکرد آقای جهرمی در دوره مسوولیتش وجود دارد نظر اقتصادی او نسبت به فعالیتهای هستهای واجد اهمیت بسیاری است. چندی پیش رئیسجمهور با انتقاد از کسانی که مخالف مذاکره در سیاست خارجی و تعامل با دنیا هستند، گفته بود «عدهای به نام ایستادگی در برابر ابرقدرتها جیب مردم را زدند و اموال مردم را غارت کردند» و اکنون این وزیر سابق در دولت نهم از خسارات هنگفت ناشی از عملکرد دولت احمدینژاد سخن میگوید. از اینرو به نظر میرسد توجه به منطق اقتصادی در تجزیه و تحلیل مسائل و روندهای ملی نکتهای است که متاسفانه کمتر بدان پرداخته شده و جا دارد تا بیش از پیش مطمح نظر قرار گیرد. با این حال میدانیم که در مورد برخی موضوعات که ماهیت استراتژیک دارند صرفاً از دید هزینه و فایده اقتصادی نمیتوان تصمیم گرفت اما الحاق پیوست اقتصادی به این موضوعات نیز دورنمای جامعتری از روندهای جاری را در مقابل تصمیمگیران و تصمیمسازان ترسیم کرده و از هدر رفتن سرمایههای ملی جلوگیری میکند.
دیدگاه تان را بنویسید