حاشیه سود سهام سیمانی چرا جذاب نیست؟
دردسر تولید زیاد
در حالی تولیدکنندگان سیمان زیر سایه رکود بخش مسکن با مشکل مازاد تولید مواجه شده‌اند که دولت وعده تزریق هفت هزار میلیارد تومان به پروژه‌های عمرانی را داده است.
در حالی تولیدکنندگان سیمان زیر سایه رکود بخش مسکن با مشکل مازاد تولید مواجه شده‌اند که دولت وعده تزریق هفت هزار میلیارد تومان به پروژه‌های عمرانی را داده است. اما در صورتی راس سیاست‌های جدید دولت برای تحقق رونق اقتصادی، تحریک تقاضا قرار گرفته که برخی از تولیدکنندگان تزریق این منابع مالی را به طرح‌های عمرانی همانند نوشدارو پس از مرگ سهراب می‌دانند و بر این باور هستند که اختصاص منابع مالی جدید دولت غیر از اینکه طرح‌های نیمه‌تمام را به سرانجام برساند، تاثیر چندانی در صنایع وابسته به ساختمان نخواهد گذاشت. در حالی که برخی از کارشناسان هم بر این باورند منابعی که دولت در بسته خروج از رکود در نظر گرفته بسیار ناچیز است و اثر زیادی بر تورم نخواهد گذاشت و تورم ناشی از آن قابل کنترل خواهد بود. حتی از نگاه صاحب‌نظران این منابع همانند این است که فردی دچار سردرد شده باشد و برای آرام شدن نیاز به دو مسکن قوی داشته باشد، اما یک‌چهارم قرص را فقط در اختیار داشته باشد. آیا سردرد او با این میزان قرص خوب خواهد شد؟
به اعتقاد تولیدکنندگان سیمان سیاست‌های انقباضی دولت برای صنعت سیمان و بخش تولید کشور رونقی به وجود نخواهد آورد و گرچه ممکن است تزریق منابع مالی به بودجه عمرانی در سهام سیمانی‌ها در بورس تاثیر بگذارد، اما بهترین رویکرد دولت می‌تواند این باشد که این منابع را به معنای واقعی در طرح‌های عمرانی هزینه کند تا رونق نسبی حاصل شود. اما مشکل بزرگی که این روزها صنعت سیمان با آن مواجه شده، مازاد 20 میلیون‌تنی است که نه برای آن تقاضایی در داخل است و نه راه برای صادرات آن باز است. به باور آنها تنها تاکتیکی که در مقطع فعلی می‌تواند راهگشای صنعت سیمان باشد این است که مانند سال گذشته وزارت نفت به واحدهای سیمانی اعلام کند که به مدت چند روز کوره‌های خود را خاموش کنند و بابت این چند روز که صنعت سیمان گاز مصرف نکرده منابع مالی جدید در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد. از این‌رو هم مازاد تولید افزایش پیدا نمی‌کند و هم دولت می‌تواند بابت صادرات گازی که سیمانی‌ها در آن مقطع مصرف ندارند، درآمدزایی کند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در این دهه اخیر عدم کشف قیمت واقعی، نبود تقاضا در بازار داخلی و محدودیت بازارهای صادراتی سبب شده اغلب واحدهای تولیدی سیمان با مازاد تولید روبه‌رو شوند. از این‌رو به نظر می‌رسد حال دولت باید کاری کند که تولیدکنندگان بتوانند تنفسی داشته باشند و بدهی‌های معوقه‌شان به بانک‌ها را با استمهال بیشتری بپردازند تا از این ناحیه حداقل فشاری به آنان وارد نشود. پس از این دولت منابعی در اختیار آنها قرار دهد تا به تدریج جان گیرند و با حداکثر ظرفیت خود به تولید پرداخته و از رکود خارج شوند. چرا که شارژ مالی طرح‌های عمرانی باعث می‌شود صنایعی نظیر فولاد، سیمان و کاشی و سرامیک نیز تحرک دوباره‌ای به خود گیرند و فعال شوند. حتی به اعتقاد فعالان این عرصه اگر سیمان تا الان نتوانسته در بورس رشد لازم را داشته باشد به این دلیل است که قیمت ذاتی آن با قیمت واقعی فاصله بسیاری داشته است. حال اگر وضعیت گروه سیمانی را هم در بورس کالا رصد کنیم، متوجه می‌شویم که سهام این گروه از ابتدای سال به علت رکود سنگین اقتصاد داخلی و ضعف صادراتی با افت قیمت مواجه شده، گرچه از ابتدای پاییز روند نسبتاً متفاوتی را در پیش گرفته است و در
مهرماه رشد 1 /4درصدی را تجربه کرده اما کاهش سوددهی سهام سیمان سبب شده خریداران رغبت کمتری به خرید نشان دهند. حال این سوال مطرح است که با چه تاکتیکی می‌توان مشکلات صنعت سیمان را حل کرد تا حاشیه سود سهام آن برای بازیگران بازار سرمایه جذاب شود؟
دیدگاه تان را بنویسید