تاریخ انتشار:
بریده روزنامه‌ها - ۳
دولت مدیونی که تحویل می‌شود
در یادداشتی به قلم علی ربیعی با اشاره به اینکه آقای روحانی یک «دولت مدیون» را تحویل می‌گیرد، نوشت: دولتی که بر اثر رفتارهای شعاری هشت سال اخیر تعهدات بسیاری در افکار عمومی جامعه ایجاد کرده است. تعهداتی که بازپرداخت آن در شرایط عادی نیز دشوار و بلکه غیرممکن است. در بودجه سال ۹۲ کشور، مجموع سرفصل‌های بودجه‌ای مربوط به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بیش از ۸۰ درصد و اعتبارات مربوط به رفاه بازنشستگان بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته است و از میزان باقیمانده نیز در حالی که باید یک‌سوم آن تا ماه جاری مصرف می‌شد، میزان مصرف اعتبار بیش از نیم بوده است. در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم وعده خدمات رفاهی به بازنشستگان بدهیم؟
برداشت متفاوت از مفهوم عدالت
در یادداشتی به قلم عباس عبدی با اشاره به مفهوم عدالت در دولت احمدی‌نژاد نوشت: عدالتی که دولت ادعا می‌کند صرفاً بر اثر انتقال اموال عمومی مثل پرداخت‌های نقدی و سایر انتقالی‌ها به اقشار کم‌درآمد پدید آمده، و از آنجا که این کار با تورم شدید همراه شده، دیری نخواهد پایید که تمامی این اثرات خنثی می‌شود. این عدالت محصول افزایش تولید و رفاه و اشتغال کلی جامعه نیست. در هشت سال گذشته فقط ۵۴۲ هزار شغل به مجموع مشاغل کشور اضافه شده است. در حالی که در دولت اصلاحات، سالانه به طور متوسط حدود ۶۰۰ هزار شغل اضافه می‌شد. اگرچه دولت موجود درآمدهای سرسام‌آوری داشته، ولی اگر به همان اندازه دولت پیشین هم شغل ایجاد می‌کرد، امروز شاهد ۲/۴ میلیون شغل بیشتر بودیم.
این همه پیشرفت؟
در یادداشتی به قلم ابوالقاسم قاسم‌زاده نوشت: اگر گزارش اقتصادی آقای احمدی‌نژاد درست است چرا رسانه‌ها از این همه پیشرفت‌های چشمگیر و واقعاً معجزه‌آسا بی‌خبر ماندند؟ چرا در مجلس که طرفداران آقای احمدی‌نژاد فراکسیون اکثریت را در اختیار دارند بسیاری‌شان از این همه دستاوردهای بزرگ غافل بودند و بسیاری از نمایندگان شهرستان‌ها و استان‌ها نیز وقتی پای سخنرانی در مجلس می‌آمدند، ترجیع‌‌بند سخنان آنها این جمله بود «به داد مردم برسید! بیکاری، رکود تولید، تورم، اعتیاد، جامعه را به ستوه آورده است.» این همه را خدا دهد برکت، که نصیب آقای دکتر روحانی و دولت آینده شده است. تنها مشکل، نارضایتی مردم است که شرکت آنها در انتخابات، شاخص رای مثبت داشت.
گزارش‌های ناقص و وضعیت آمار
در یادداشتی به قلم طهماسب مظاهری به رفتار دولت‌های مردم‌سالار موقع نقل و انتقال دولت‌ها اشاره کرد و نوشت: در این حالت دو الزام وجود دارد؛ یکی اینکه دولت قبلی از ایجاد تعهدات سنگین برای دولت بعدی خودداری کند. الزام دیگر این دوران؛ تهیه صورت وضعیت و تبیین شرایط کشور در قالب یک گزارش واقع‌بینانه و صادقانه برای تحویل دادن به دولت بعدی است. شکل اصلی دولتی که می‌رود جهت‌گیری‌اش برای استفاده مستمر از منابع بانکی و بانک مرکزی برای تامین، نیازمندی‌های خود است. این روش اما عواقب سوء جدی دارد. چنان که حالا دستگاه‌های مسوول وزارت اقتصاد و بانک مرکزی گزارش ناقص به رئیس‌جمهور داده‌اند و وی نیز به اتکای گزارش‌های رسمی آن دستگاه‌ها عیناً آن را تکرار کرده است.
در یادداشتی به قلم علی ربیعی با اشاره به اینکه آقای روحانی یک «دولت مدیون» را تحویل می‌گیرد، نوشت: دولتی که بر اثر رفتارهای شعاری هشت سال اخیر تعهدات بسیاری در افکار عمومی جامعه ایجاد کرده است. تعهداتی که بازپرداخت آن در شرایط عادی نیز دشوار و بلکه غیرممکن است. در بودجه سال ۹۲ کشور، مجموع سرفصل‌های بودجه‌ای مربوط به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بیش از ۸۰ درصد و اعتبارات مربوط به رفاه بازنشستگان بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته است و از میزان باقیمانده نیز در حالی که باید یک‌سوم آن تا ماه جاری مصرف می‌شد، میزان مصرف اعتبار بیش از نیم بوده است. در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم وعده خدمات رفاهی به بازنشستگان بدهیم؟برداشت متفاوت از مفهوم عدالت
در یادداشتی به قلم عباس عبدی با اشاره به مفهوم عدالت در دولت احمدی‌نژاد نوشت: عدالتی که دولت ادعا می‌کند صرفاً بر اثر انتقال اموال عمومی مثل پرداخت‌های نقدی و سایر انتقالی‌ها به اقشار کم‌درآمد پدید آمده، و از آنجا که این کار با تورم شدید همراه شده، دیری نخواهد پایید که تمامی این اثرات خنثی می‌شود. این عدالت محصول افزایش تولید و رفاه و اشتغال کلی جامعه نیست. در هشت سال گذشته فقط ۵۴۲ هزار شغل به مجموع مشاغل کشور اضافه شده است. در حالی که در دولت اصلاحات، سالانه به طور متوسط حدود ۶۰۰ هزار شغل اضافه می‌شد. اگرچه دولت موجود درآمدهای سرسام‌آوری داشته، ولی اگر به همان اندازه دولت پیشین هم شغل ایجاد می‌کرد، امروز شاهد ۲/۴ میلیون شغل بیشتر بودیم.این همه پیشرفت؟
در یادداشتی به قلم ابوالقاسم قاسم‌زاده نوشت: اگر گزارش اقتصادی آقای احمدی‌نژاد درست است چرا رسانه‌ها از این همه پیشرفت‌های چشمگیر و واقعاً معجزه‌آسا بی‌خبر ماندند؟ چرا در مجلس که طرفداران آقای احمدی‌نژاد فراکسیون اکثریت را در اختیار دارند بسیاری‌شان از این همه دستاوردهای بزرگ غافل بودند و بسیاری از نمایندگان شهرستان‌ها و استان‌ها نیز وقتی پای سخنرانی در مجلس می‌آمدند، ترجیع‌‌بند سخنان آنها این جمله بود «به داد مردم برسید! بیکاری، رکود تولید، تورم، اعتیاد، جامعه را به ستوه آورده است.» این همه را خدا دهد برکت، که نصیب آقای دکتر روحانی و دولت آینده شده است. تنها مشکل، نارضایتی مردم است که شرکت آنها در انتخابات، شاخص رای مثبت داشت.گزارش‌های ناقص و وضعیت آمار
در یادداشتی به قلم طهماسب مظاهری به رفتار دولت‌های مردم‌سالار موقع نقل و انتقال دولت‌ها اشاره کرد و نوشت: در این حالت دو الزام وجود دارد؛ یکی اینکه دولت قبلی از ایجاد تعهدات سنگین برای دولت بعدی خودداری کند. الزام دیگر این دوران؛ تهیه صورت وضعیت و تبیین شرایط کشور در قالب یک گزارش واقع‌بینانه و صادقانه برای تحویل دادن به دولت بعدی است. شکل اصلی دولتی که می‌رود جهت‌گیری‌اش برای استفاده مستمر از منابع بانکی و بانک مرکزی برای تامین، نیازمندی‌های خود است. این روش اما عواقب سوء جدی دارد. چنان که حالا دستگاه‌های مسوول وزارت اقتصاد و بانک مرکزی گزارش ناقص به رئیس‌جمهور داده‌اند و وی نیز به اتکای گزارش‌های رسمی آن دستگاه‌ها عیناً آن را تکرار کرده است.
دیدگاه تان را بنویسید