در روزهای اخیر و به ویژه در آستانه تفاهم احتمالی ایران و قدرتهای جهانی بسیاری از رسانهها تلاش کردند به مقایسه تفاوت دیدگاههای محمود احمدینژاد و حسن روحانی در بحثمذاکرات بپردازند. در همین زمینه «عصر ایران» به بازخوانی چند برگ از کتاب خاطرات حسن روحانی پرداخت. در بخشی از نوشته آمده است: «در تاریخ ۱۸ / ۵ / ۱۳۸۴ قرار بود در آژانس، جلسه اضطراری شورای حکام تشکیل شود؛ آقای احمدینژاد دو روز قبل از آن(۱۶ / ۵ / ۱۳۸۴) به من زنگ زدند و خواستند ملاقاتی با هم داشته باشیم و لذا به ریاستجمهوری رفتم…در آن ملاقات بحثما عمدتاً پیرامون مساله هستهای و اجلاس آتی شورای حکام بود. ایشان گفتند چرا آژانس میخواهد جلسه فوقالعاده تشکیل دهد؟ گفتم میخواهند مساله راهاندازی اصفهان را بررسی کنند. گفتند آژانس حق ندارد چنین کاری بکند، چون ما کار خلافی نکردهایم…
هفته پیش را میتوان هفته هستهای در رسانههای داخلی به شمار آورد. با توجه به پایان ضربالاجل مذاکرات ایران و قدرتهای جهانی در واپسین روز این هفته اکثر قریب به اتفاق روزنامههای ایران بخش عمده تیترها و عکسهای صفحات نخست خود را به این موضوع اختصاص دادند. هر یک از این رسانهها به فراخور مواضع خود تحلیلی متفاوت از سرانجام مذاکرات ارائه میدادند. به طور نمونه «ایران» ارگان دولت در یکی از سرمقالههای خود با عنوان «پیامی برای فردای مناقشه هستهای» با اشاره به پیام تصویری محمدجواد ظریف به مردم ایران نوشت: «...در پیام ظریف خطر اصلی برای امنیت منطقه ما و کل جامعه بینالمللی، تروریسم فرقهای معرفی شده است. وزیر خارجه حتی به مخاطبانش یادآوری میکند که رئیسجمهوری ایران از مدتها قبل، وقتی که طرح جهان عاری از افراط و خشونت را ارائه کرد این پیام را به جهان غرب منعکس کرده بود که تروریسم بهویژه در لباس فرقهای و قومی بزرگترین تهدید است و بر همین اساس باید محور و مبنای همه مذاکرات و همکاریهای بینالمللی قرار گیرد.
حال در ورود به این عرصه خطیر یعنی مواجهه با طاعون تروریسم، ایران از جایگاه منحصربهفردی برخوردار است اما شرط اصلی استفاده ایران از این امتیاز بزرگ و موقعیت تاریخی این است که همه سوءتفاهمهای ناشی از ماجرای هستهای میان ایران و جهان غرب برطرف شود.»
«رسالت» روزنامه منتقد دولت نیز در یکی از سرمقالههای خود نوشت: «...ترس از ترک میز مذاکره و ترس از اینکه ایران را متهم به کارشکنی کنند و ترس از اینکه زحمات دوساله از دست برود، نباید سبب شود تیم مذاکرهکننده زیادهخواهیهای طرف مقابل را بپذیرد و از خطوط قرمز بگذرد و به یک توافق ضعیف رضایت دهد. این یک ترفند و حیله سیاسی روانی است که دولت را در شرایطی قرار دهند که مجبور شود برای فرار از اتهام ترک مذاکره توقعات ظالمانه آنها را بپذیرد. باید حتی به قیمت توقف مذاکرات بر حقوق عادلانه و خطوط قرمز نظام پافشاری کرد و اطمینان داشت که تمامی نظام و تمامی ملت پشت سر تیم مذاکرهکننده خواهند بود. ترک میز مذاکره از سوی آمریکا و ازسرگیری تولید سوخت ٢۰ درصد توسط ایران یعنی بازگشت ایران به موضع اقتدار و عزت و بازگشت آمریکا به موضع انفعال. در این صورت دور جدیدی از مذاکره با ١+۵ آغاز میشود که با توجه به تجربیات دولت و تیم مذاکرهکننده، خطاهای قبلی تکرار نخواهد شد.»
«شرق» روزنامه اصلاحطلب اما به دوران پس از توافق پرداخته و مینویسد: «...توافق هستهای، عصای موسی کلیمالله نیست که به اقتصاد ایران خورده و معجزه کند! تورم را کاهش دهد، ارزانی به بار بیاورد، کسب و کار را از رکود به در آورد، برای شش میلیون بیکار شغل ایجاد کند، رشد اقتصادی را به عدد دستنیافتنی هشت درصد برساند، باران و رحمت الهی را بر دشتهای از خشکی تاولزده آن جاری کند و بالاخره و بالاتر از همه، فساد مزمن ساختار اداری را برطرف کند. همچنین این توافق قرار نیست روابط ما با برخی همسایگان را بلافاصله دوستانه کند یا خاورمیانهای عاری از تسلیحات هستهای ایجاد کند. اگرچه مخالفان توافق و تندروها، این نسبت نادرست را به دولت یازدهم و حامیان توافق هستهای دادهاند که آنها معتقدند، پس از توافق، ایران یکشبه گلستان خواهد شد، اما باید با تاکید و صدای بلند گفت: هیچ طرفدار توافقی دچار این تصور باطل نیست.»
خبری که تکذیب شد
درست ساعاتی پس از اظهارات حسن روحانی رئیسجمهوری در جمع استانداران که به بازگویی واقعه تاریخی صلح امام حسن(ع) پرداخت، اخباری از موضعگیری صدا و سیما در این باره در خبرگزاریهای مختلف انعکاس یافت. صدا و سیما که در آستانه دور نهایی مذاکرات هستهای، با تولیدات مستند خود بیشتر به شائبهها دامن میزد باز هم خبری شد. «هیچکس درباره صلح امام حسن(ع) نگوید»، عنوان تیتری بود که صدا و سیما آن را تکذیب کرد؛ خبری که در آن آمده بود: مدیران صدا و سیما به تهیهکنندگان برنامههای مذهبی رادیو و تلویزیون و نیز بخشهای خبری دستور اکید دادهاند که درباره صلح امام حسن مجتبی(ع) برنامهسازی نکنند. به گزارش خبرآنلاین، این خبر در حالی رسانهای شد که در روزهای گذشته برخی از حامیان تیم مذاکرهکننده هستهای توافق جامع هستهای را به صلح مدبرانه امام حسن مجتبی(ع) تشبیه کرده بودند؛ تصمیمی که شاید خیلی دور از ذهن نبود. آنگونه که چندی پیش سید مهدی طباطبایی نیز در یک برنامه تلویزیونی از عملکرد تیم مذاکرهکننده هستهای دفاع کرده و در آن مورد نیز گفته شده بود که تهیهکننده این برنامه از سوی مدیران سازمان صدا و سیما توبیخ شد.
به گزارش «اعتماد» تنها پس از گذشت ساعتی از اعلام این خبر و قرار گرفتن آن در صدر اخبار رسانهها، مدیر روابط عمومی سازمان صدا و سیما خبر صدور بخشنامه نپرداختن به موضوع صلح امام حسن(ع) توسط این رسانه را تکذیب کرد و گفت: سیاست این سازمان حمایت کامل و جدی از تیم مذاکرهکننده هستهای کشورمان است. داوود نعمتیانارکی با اشاره به شایعاتی مبنی بر صدور بخشنامهای به مدیران صدا و سیما برای نپرداختن به موضوع صلح امام حسن(ع) گفت: این موضوع صحت نداشته و کاملاً تکذیب میکنم. شایعه معلوم نیست از چه منشا و با چه اهدافی در فضای مجازی منتشر شده است.» این خبرها درست مصادف با ایام میلاد امام حسن مجتبی(ع) منتشر شد و برخی از روزنامهها آن را نشانی از مظلومیت مضاعف ایشان ارزیابی کردند.
پاسخ افتخار جهرمی به ادعاهای سلیمینمین
ماجرای حمله ناو آمریکایی وینسنس به ایرباس ایرانی که 12 تیرماه 1367 با شماره پرواز 655 به سمت دوبی در حال پرواز بود و طی آن 290 مسافر این هواپیما که 90 درصد آنها ایرانی بودند به شهادت رسیدند، یکی از مواردی است که بهرغم هولناک بودن اما تاکنون به صورت جدی در مجاری حقوقی و سیاسی مطرح نشده است. پس از فاجعه هدف قرار دادن هواپیمای ایرباس مسافری ایران در آبهای سرزمینی خلیج فارس توسط آمریکا، گروهی به سرپرستی گودرز افتخارجهرمی که در دولت اکبر هاشمیرفسنجانی مسوولیت دفتر حقوقی ریاستجمهوری را بر عهده داشت، مسوول پیگیری این پرونده و گرفتن غرامت از ایالات متحده شد. به مناسبت سالگرد این فاجعه «فارس» با عباس سلیمینمین از منتقدان سنتی اکبر هاشمی گفتوگویی انجام داد. او در این گفتوگو مدعی شد: «...در دولت آقای هاشمیرفسنجانی این پرونده را از دادگاه بیرون آوردند، چرا؟ چون مصالحه کردند با آمریکا. یعنی مسوول دفتر حقوقی ریاستجمهوری این پرونده را توافق کرد که از دادگاه بیرون بیاورد و خارج از دادگاه توافق کنند، به این دلیل که ایالات متحده حتم داشت بر اساس قرائن و شواهد و اینکه آنجا نظرات کارشناسان را دریافت میکند بلاشک
محکوم خواهد شد. بنابراین نخواستند حتی یک سند دال بر محکومیت آمریکا رقم بخورد.
این دلالت بر این قضیه دارد که عدهای در ایران قبل از اینکه عرق ملی داشته باشند عرق به فرهنگ غرب دارند... در قضیه هواپیمای ایرباس ایرانی پرونده را از دادگاه خارج کرده و به صورت تحقیرآمیزی توافق کردند که رقم بسیار ناچیزی را به خانوادههای شهدای این حادثه دادند. اگر آمریکا محکوم میشد نمیتوانست یک رقم ناچیز را پرداخت کند آن هم به این علت که در دادگاه بینالمللی وحدت رویه بود و پیش از آن آمریکاییها برای افراد خودشان رقمهای بسیار بالایی را اخذ کرده بودند.» پس از انتشار این ادعاها گودرز افتخارجهرمی به اتهامات سلیمینمین پاسخ داد. به گزارش «خبرآنلاین» افتخارجهرمی در پاسخ به این اتهامها تاکید کرد: «تاکنون چندین بار در مصاحبه با روزنامههای مختلف و رادیو و تلویزیون نتیجه پیگیری دعوای جمهوری اسلامی ایران در دیوان بینالمللی دادگستری به اطلاع عموم رسیده است. در همان زمان در جلسهای در مجلس شورای اسلامی توضیحات کافی به نمایندگان داده شد. همچنین در همان زمان سران سه قوه از نحوه پیگیری و چگونگی خاتمه پرونده اطلاع پیدا نمودند. اظهارات آقای سلیمینمین فقط گزارش خلاف واقع و موجب تشویش افکار عمومی و قابل تعقیب
است...»
احمدینژاد گفت پول آژانس را من حساب میکنم!
در روزهای اخیر و به ویژه در آستانه تفاهم احتمالی ایران و قدرتهای جهانی بسیاری از رسانهها تلاش کردند به مقایسه تفاوت دیدگاههای محمود احمدینژاد و حسن روحانی در بحث مذاکرات بپردازند. در همین زمینه «عصر ایران» به بازخوانی چند برگ از کتاب خاطرات حسن روحانی پرداخت. در بخشی از نوشته آمده است: «در تاریخ 18 /5 /1384 قرار بود در آژانس، جلسه اضطراری شورای حکام تشکیل شود؛ آقای احمدینژاد دو روز قبل از آن (16 /5 /1384) به من زنگ زدند و خواستند ملاقاتی با هم داشته باشیم و لذا به ریاستجمهوری رفتم...در آن ملاقات بحث ما عمدتاً پیرامون مساله هستهای و اجلاس آتی شورای حکام بود. ایشان گفتند چرا آژانس میخواهد جلسه فوقالعاده تشکیل دهد؟ گفتم میخواهند مساله راهاندازی اصفهان را بررسی کنند. گفتند آژانس حق ندارد چنین کاری بکند، چون ما کار خلافی نکردهایم، خوب است با البرادعی تلفنی صحبت کنید.
گفتم اینطور نیست که مدیرکل همهکاره باشد، اعضای شورای حکام آژانس، سفرای 35 کشور هستند که بر اساس گزارش مدیرکل تصمیم میگیرند. بعد بحث شد که آژانس تحت نفوذ غرب است. پرسیدند چرا آژانس تحت نفوذ آنهاست؟ گفتم برای اینکه هم بیشتر بودجه آژانس را آنها میدهند و هم بر اکثر کشورهای عضو نفوذ دارند...آقای احمدینژاد گفت: هزینههای آژانس در سال چقدر است؟ گفتم نمیدانم. مثلاً چند صدمیلیون دلار. گفتند شما همین حالا به البرادعی زنگ بزنید و بگویید ما کل مخارج آژانس را پرداخت میکنیم.
گفتم اولاً آژانس نمیتواند بپذیرد، چون برای مخارج آژانس و بودجه آن، مقرراتی وجود دارد و ثانیاً ما چنین اختیاری نداریم، چون اگر بهجایی بخواهیم کمک بلاعوض کنیم، مجلس باید تصویب کند. احمدینژاد گفت: من به شما میگویم، شما چهکار دارید! گفتم روش کاری من اینطور نیست و من چنین کاری نمیکنم. اگر اصرار دارید، خودتان با البرادعی صحبت کنید. ...در ادامه گفتم شما من را خواستید تا به من چنین توصیهای بکنید یا مسائل مربوط به هستهای را از من بپرسید؟! گفتند من نظرم را به شما میگویم. گفتم من فکر کردم من را خواستهاید تا به شما مشورت بدهم. اگر میخواهید چنین دستوراتی را بدون مشورت و تصویب در جلسه سران بدهید، خوب است زودتر، دبیر جدیدی را منصوب کنید و این دستورات را به او بدهید و با او خداحافظی کردم.»
طرح «از کجا آوردهای؟» برای نمایندگان
نزدیک به یک سال میگذرد از خبری که حکایت از تصویب کلیات طرح رسیدگی به دارایی مقامات، مسوولان و کارگزاران جمهوری اسلامی ایران که به دلایل مغایرت با شرع و قانون اساسی، مورد ایراد شورای نگهبان قرار گرفته بود، در جلسه مجمع تشخیص مصلحت داشت. خبری که دقیقاً در فضایی منتشر شد که پروندههای فسادهای مالی بزرگ در دستگاه قضایی در حال پیگیری بود. حال به نظر میرسد قرار است این طرح پستهای جدید دیگری از جمله نمایندگان مجلس را نیز در بر بگیرد. «اعتماد» در گزارشی به این مساله پرداخت و نوشت: «با وجود اینکه طرح رسیدگی به اموال مسوولان دولت که پس از کش و قوسهای فراوان به مجمع تشخیص مصلحت نظام رسید، مسکوت مانده است، خبرهایی از رسیدگی به طرحی جدید به گوش میرسد. طرحی که نمایندگان مجلس شورای اسلامی پا پیش نهادهاند، اضافه کردن مسوولیتی جدید به اصل۱۴۲ قانون اساسی است. این بار نمایندگان مجلس خود خواهان زیر ذرهبین قرار گرفتن هستند و تلاش دارند نام خود را در کنار مقامات ذکرشده در قانون اساسی قرار دهند. تلاش مجلسیان هرچند درخور تقدیر است اما با توجه به اینکه هنوز طرح قبلی به نتیجهای نرسیده شاید محلی از اعراب نداشته باشد.» باید
منتظر ماند و دید این طرح چه زمانی جامه عمل به تن خواهد کرد.
دیدگاه تان را بنویسید