آویزان چین

ماجرای هک شدن شرکت سونی -که با وجود تکذیب کره شمالی اکثریت کشورهای جهان آن را اقدامی از طرف این کشور عنوان کردند- دوباره نام کره شمالی را بر سر زبان‌ها انداخته است. کره شمالی به کشوری کاملاً ایزوله تبدیل شده که رسماً با هیچ بخشی از جهان در ارتباط نیست و اجازه ارتباط با بقیه دنیا را نیز به اتباعش نمی‌دهد. با این همه کره‌ شمالی برای اداره کشور به شدت نیازمند چین است. این دو کشور، از زمان جنگ کره در سال 1950 متحد یکدیگر محسوب می‌شوند. از آن زمان به بعد ارتباط این دو کشور هر روز بیشتر به جای اتحاد، شبیه وابستگی یکی از آنها به دیگری شده است. تا جایی که در حال حاضر نمی‌توان مطمئن بود رژیم کره، بدون چین قادر به ادامه حیات باشد. چین تقریباً تمام غذا و انرژی مورد نیاز کره شمالی را تامین می‌کند. همچنین کره از راه‌های هوایی و زمینی چین، آن هم با حداقل دخالت دولتی و بازرسی، استفاده می‌کند. کاری که سایر کشورهای جهان با توجه به سابقه کره حاضر به انجام آن نیستند. البته که این کمک‌ها، مانند تمام خدمات و کالاهای دیگر جهان، رایگان نیستند. چین سال‌هاست که به صورت انحصاری، تنها استفاده‌کننده از منابع کره است. حدود 200 شرکت چینی در خاک کره شمالی در حال فعالیت هستند و عمده کار آنها در بخش معدن متمرکز است. اخیراً و با گران و کمتر شدن نیروی کار در چین، این کشور به جمعیت کره به عنوان نیروی کار فراوان و ارزانی می‌نگرد که تنها باید حکومت را برای استفاده از این منبع راضی کند. اما در مجموع، میزان سودی که کره شمالی از این رابطه می‌برد بسیار زیاد است. کره شمالی امکان گرفتن اعتبار از هیچ کشور یا نهاد خارجی را ندارد. همچنین محلی برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی نیز محسوب نمی‌شود، در نتیجه نمی‌تواند هزینه واردات کالا و خدمات خود را به چین بپردازد. بر اساس آخرین آمار، میزان این بدهی حدود 25/1 میلیارد دلار است. به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر چین، صبوری و تحمل خود در برابر این کشور همسایه را از دست داده است. انتقاد چین از آزمایش هسته‌ای کره شمالی یکی از این موارد است. البته با توجه به بحران جهانی اقتصاد و وضعیتی که چین به دنبال کاهش رشد اقتصادی خود با آن دست به گریبان بوده، طبیعی است مقامات این کشور نخواهند حداقل فعلاً باری اضافی را تحمل کنند. با این همه چین، همچنان در بعضی موارد، خصوصاً در سازمان ملل به حمایت خود از کره شمالی ادامه می‌دهد. احتمالاً هنوز بدهی‌های اقتصادی کره شمالی به آستانه تحمل نرسیده است.