آسیا در رویای ال‌ان‌جی ارزان

خریداران گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) در آسیا منتظر قیمت‌های ال‌ان‌جی ارزان و افزایش عرضه‌های جدید ایالات متحده هستند. اما خریداران آسیایی به احتمال زیاد از دریافت ال‌ان‌جی ارزان نا‌امید خواهند شد. فرض اساسی در پشت امید خریداران به قیمت‌های پایین‌تر، این است که در چند سال آینده عرضه جدید بیشتری وجود خواهد داشت که می‌تواند از رشد تقاضا پیشی بگیرد. صحت این فرض ممکن است ثابت شود، اما پیش‌بینی می‌شود تمام کارخانه‌های گاز مایع، طبق برنامه زمان‌بندی اعلام‌شده ساخته نخواهند شد. رویای افزایش عرضه که محرک کاهش قیمت ال‌ان‌جی برای خریدارانی مانند ژاپن، چین و هند است، ریسک خوش‌بینی بیش از حدی را برای آنها به همراه دارد. خریداران در این زمینه به جای گره زدن قراردادهای بلند‌مدت به قیمت نفت خام، می‌خواهند مدت زمان‌های کوتاه‌تر و قیمت معیار‌های گاز طبیعی، مانند معیار هنری‌هاب آمریکا و نشنال بلنسینگ پوینت بریتانیا را بررسی کنند. قیمت این معیارها به طور دقیق‌تری واقعیت افزایش عرضه گاز جهانی را که با انقلاب شیل در ایالات متحده به وجود آمده منعکس می‌کند. مطمئناً، قیمت گاز آمریکا از زمان ورود عرضه شیل به بازار تنزل پیدا کرده است. قیمت فعلی حدود 64/3 دلاری (به ازای هر میلیون واحد حرارتی انگلیس) کمتر از نصف مقداری است که به طور معمول در پنج سال پیش شاهدش بودیم. قیمت‌های بریتانیا در حدود معادل 10 دلار است، در حالی که قیمت‌های نقدی ال‌ان‌جی آسیا، در حدود 15 دلار است. با نگاهی به این ارقام واضح است که خریداران ال‌ان‌جی در آسیا به طور قابل توجهی پول بیشتری نسبت به مصرف‌کنندگان آمریکایی یا اروپایی پرداخت می‌کنند. خریداران آسیایی امیدوار هستند عرضه‌های جدید از سوی ایالات متحده، کانادا و کشورهایی مانند موزامبیک در دسترس آنها قرار گیرد، که نتیجه آن افزایش مقدار ال‌ان‌جی که در قراردادهای کوتاه‌مدت قیمت‌گذاری می‌شود و کاهش قیمت‌ها خواهد بود. مطمئناً ایالات متحده قصد تبدیل شدن به یک صادر‌کننده بزرگ ال‌ان‌جی در چهار سال آینده را دارد؛ در حال حاضر چهار پروژه مصوبات لازم را دریافت کرده‌اند که به احتمال زیاد سالیانه حدود 50 میلیون تن به عرضه جهانی ال‌ان‌جی اضافه خواهند کرد. پتانسیل عرضه 150 میلیون تن دیگر برای ایالات متحده وجود دارد، اما به دلایل مختلف بسیار بعید است همه این کارخانه‌های پیشنهادی ساخته شوند. به‌رغم اینکه وزارت انرژی ایالات متحده، این پروژه‌ها را سریع‌تر از انتظارات تصویب کرد، به احتمال زیاد این پروژه‌ها با فشارهای سیاسی فزاینده‌ای روبه‌رو خواهند بود. مطالعات نشان می‌دهد صادرات ال‌ان‌جی زیاد نخواهد بود، که در این صورت بر عرضه گاز داخلی و قیمت‌ها تاثیر خواهد گذاشت. سیاستمداران هنوز اصرار دارند ایالات متحده نباید انرژی ارزان را به رقبای خود صادر کند، و به جای آن گاز بومی باید در خانه بماند تا از صنعت و مشاغل ایالات متحده حمایت کند.
عامل مهم دیگری که باید بررسی شود این است که اگر خریداران عمده ال‌ان‌جی آسیا در این زمینه موفق شوند و قیمت‌ها به نزدیک قیمت‌های ایالات متحده و اروپا سقوط کند، چه روی می‌دهد؟ اگر این اتفاق بیفتد، پروژه‌های ال‌ان‌جی در آسیا، حتی پروژه‌هایی که مبتنی بر گاز ارزان شیل هستند، کمتر اقتصادی خواهد شد و در نتیجه بعید است تضمینی برای تامین مالی آنها وجود داشته باشد. از سوی دیگر، این خود باعث توقف شدید هر گونه توسعه کارخانه‌ای در استرالیا، فراتر از برنامه ساخت کارخانه‌های فعلی، خواهد شد. برنامه‌های ساخت فعلی، این کشور را تا سال 2020 به بزرگ‌ترین تولید‌کننده جهان تبدیل خواهد کرد، این یعنی پیشی گرفتن از قطر، تولید‌کننده شماره یک کنونی جهان. برای مثال، پروژه عظیم 5/15 میلیون تنی گرگان که توسط شورون در غرب استرالیا در حال ساخت است، در حدود 50 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. این پروژه‌های عظیم نمی‌تواند بدون اطمینان از خریداران و قیمت‌ها که سودآوری آنها را تضمین خواهد کرد، تامین مالی شود. بدون اطمینان از قراردادهای بلند‌مدت و قیمت‌ها، هیچ پروژه‌ جدیدی ساخته نخواهد شد. حتی اگر قراردادهای وابسته به نفت با قراردادهایی مرتبط به معیارهای گاز جایگزین شوند، تولید‌کنندگان هنوز هم روی اضافه بهایی تاکید خواهند داشت که بازدهی را تضمین کند. در حال حاضر در سراسر جهان در حدود سالیانه 8/96 میلیون تن عرضه ال‌ان‌جی در دست ساخت است، که 7/57 میلیون تن آن در استرالیا واقع شده است. همچنین سالانه بیش از 132 میلیون تن ال‌ان‌جی برای تولید در خارج از ایالات متحده برنامه‌ریزی شده، که قیمت‌های پایین‌تر به احتمال زیاد مانع از اجرایی شدن این پروژه‌ها خواهد شد. تنها راهی که خریداران می‌توانند برنده این بازی شوند این است که عرضه ال‌ان‌جی از تقاضا فزونی گیرد و مازادی از محموله‌های در دسترس وجود داشته باشد. بیشتر عرضه‌های جدید در استرالیا، در حال حاضر تحت قراردادهای بلند‌مدت هستند، این به این معنی است که آنها راهی برای ورود به بازار نقدی کنونی پیدا نخواهند کرد. حتی پروژه‌های آمریکا در حال امضای قراردادهای بلند‌مدت هستند، و بسیاری از تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند بازار ال‌ان‌جی تا حداقل سال 2017 تحت فشار باقی خواهد ماند. با این حال، اگر اقتصاد ال‌ان‌جی رو به زوال بگذارد که در آن پروژه‌های جدید غیر‌عملی شوند، وضعیت فراتر از آن هم محدود باقی خواهد ماند. خریداران ال‌ان‌جی آسیا خواستار قیمت‌های ارزان و امنیت عرضه هستند اما نمی‌توانند هر دو را با هم داشته باشند، در نتیجه مجبور به انتخاب یکی خواهند بود.

کمبود عرضه نفت؟
آژانس بین‌المللی انرژی هفته دوم سپتامبر در گزارش ماهانه‌اش گفت به‌رغم افزایش تولید نفت خام عربستان سعودی در ماه آگوست که به سریع‌ترین نرخ خود رسیده بود، عرضه جهانی در این ماه تا تقریباً روزانه یک میلیون بشکه افت پیدا کرد که هم‌اکنون باعث فشار روی موجودی نفت کشورهای صنعتی شده است. اختلالات گسترده عرضه نفت لیبی و مناطق دیگر در ترکیب با رکوردزنی تقاضای جهانی، به دلیل افزایش تقاضای پالایشگاه‌ها، موجب شده قیمت نفت برنت به بالای 110 دلار در هر بشکه برسد. عربستان سعودی بزرگ‌ترین صادرکننده جهان، با افزایش خروجی خود به این قیمت‌ها پاسخ داده است. با این حال آژانس بین‌المللی انرژی، ناظر انرژی کشورهای ثروتمند گفت، بازار طی ماه‌های گذشته تحت فشار قرار گرفته بود. در این گزارش آمده کاهش شدید تولید لیبی تنها تا حدودی با افزایش تولید نفت عربستان سعودی جبران شده بود. تولید نفت اوپک در ماه آگوست به روزانه 5/30 میلیون بشکه تنزل یافته که پایین‌ترین سطح از حداقل ماه می به شمار می‌آید. با توجه به اینکه بیشتر تولید نفت لیبی به خاطر اعتصابات کارگری و حملات شبه‌نظامیان متوقف شده، ظرفیت اضافه تولید این گروه بزرگ نفتی در این ماه به روزانه سه میلیون بشکه کاهش یافته، در همین زمان عربستان سعودی به عنوان لیدر این گروه، مجبور به افزایش خروجی خود به 2/10 میلیون بشکه شده است. توانایی اوپک در افزایش تولید خود به منظور برآورده ساختن افزایش تقاضا، بافر و ضرب‌گیری در برابر قیمت‌های بالاست و میزان ظرفیت اضافه اوپک نیز توسط آژانس به عنوان نتیجه اقدامات حمایتی اوپک بررسی می‌شود. امسال عربستان به‌رغم افزایش تولیدی که داشته، به دلیل سرمایه‌گذاری در میادین جدید، هنوز دارای روزانه بیش از دو میلیون بشکه ظرفیت اضافی است. بر اساس گزارش آژانس، در سال جاری میلادی با آغاز تولید در میدان بزرگ نفتی مانیفا، ظرفیت تولید ماندگار این کشور از کمتر از روزانه 12 میلیون بشکه پایان سال گذشته، امروز به 4/12 میلیون بشکه افزایش یافته است. روز پنجشنبه دوازدهم سپتامبر علی النعیمی وزیر نفت عربستان، به نقل از رویترز، در رویدادی صنعتی در سئول، تصریح کرد کشورش این توانایی را دارد تا برای برآوردن تقاضا، تولیدش را افزایش دهد. عبدالله ال بدری، دبیر کل اوپک، همچنین در این مراسم نگرانی‌ها در خصوص کمبود عرضه را رد کرد و اظهار داشت ما با یک بحران عرضه روبه‌رو نیستیم. با این حال، اختلال عرضه اوپک، موجودی کشورهای صنعتی را تحت فشار قرار داده است. آژانس در این باره گفت موجودی تجاری سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه در ماه جولای به 65 میلیون بشکه یعنی کمتر از متوسط پنج سال گذشته سقوط کرده که در تقریباً دو سال گذشته بزرگ‌ترین کمبود متوسط بلند‌مدت به شمار می‌رود. از سوی دیگر، اختلالات عرضه در ترکیب با تهدیدات حمله هوایی غرب به سوریه، به این گمانه‌زنی‌ها دامن زده که دولت ایالات متحده ممکن است برای کاستن از قیمت‌های بالا، آژانس را تشویق به آزادسازی ذخایر نفت خام خود کند. ماریا وان در هوون، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی، گفته است با این حال با توجه به کاهش مورد انتظار تقاضا طی باقی‌مانده امسال، از جانب عرضه مشکلی نخواهیم داشت. آنتوان ‌هالف، رئیس بخش بازارهای نفت آژانس بین‌المللی انرژی نیز با تایید گفته هوون گفت: «ما تا به حال با فشارهایی در بازار روبه‌رو بوده‌ایم، اما در ادامه فکر می‌کنم با فرارسیدن فصل تعمیرات و نگهداری پالایشگاه‌ها، شاهد کاهش تقاضا خواهیم بود.» آقای‌ هالف گفت انتظار می‌رود کشورهای صنعتی با سقوط تقاضا، قادر به پر کردن مجدد موجودی خود باشند. آژانس بین‌المللی انرژی در گزارش ماهانه خود گفت ذخایر این کشورها تا پایان سال جاری می‌تواند با متوسط ​​پنج‌ساله خود برابری کند یا از آن فراتر برود، حتی اگر لیبی نتواند در حال حاضر و تا پایان سال هیچ نفتی را تولید کند. این هفته با فروکش کردن تهدیدات حمله هوایی غرب علیه سوریه، نفت خام برنت از بیش از 116 دلار به 112 دلار در بعد ظهر روز پنجشنبه کاهش یافت.