هند بزرگ‌ترین تولیدکننده کره جهان
قیمت جهانی کره افزایش یافت
کره یک نوع محصول لبنیاتی است که از طریق فرآیند کره‌گیری از شیر یا خامه تازه یا تخمیرشده به دست می‌آید.
کره یک نوع محصول لبنیاتی است که از طریق فرآیند کره‌گیری از شیر یا خامه تازه یا تخمیرشده به دست می‌آید. کره را چربی، پروتئین شیر و آب تشکیل می‌دهد. خاستگاه کره به10هزار سال پیش بر می‌گردد، هنگامی که نخستین اجداد بشر گوسفند، بز و گاو پرورش می‌دادند. اولین مدرک کشف‌شده درباره کره بر روی یک لوح سنگ آهکی است که قدمت آن به 4500 سال پیش بر می‌گردد. به طور کلی واژه کره (butter) از کلمه یونانی bou-tyron به معنای پنیر گاو می‌آید. کره به عنوان غذا توسط قبایل باستانی هندی و به عنوان سوخت در لامپ‌های اولیه و برای محافظت از پوست در برابر سرما استفاده می‌شد. در زمان‌های قدیم بر عکس امروز، کره بسیار ارزشمند و گران‌قیمت بود و در جشن‌های مذهبی استفاده می‌شد. هنوز هم در مراسم مذهبی هند و تبت از کره استفاده می‌شود. در روم باستان کره از نظر قیمتی بسیار ارزشمند بود و آنها نه‌تنها از کره به عنوان کرم برای پوست‌شان استفاده می‌کردند، بلکه رومیان و یونانی‌ها کره را بر سرشان ماساژ می‌دادند تا موهای براقی داشته باشند. مصریان باستان از کره برای بهبود مشکلات چشمی استفاده می‌کردند. امروزه در گوشه و کنار دنیا انواع مختلفی از کره تولید
می‌شود که از جمله آن می‌توان به کره پاستوریزه، کره محلی، کره سفید و کره طعم‌دار اشاره کرد. سالانه در جهان بیش از 9 میلیون تن کره تولید و به عنوان یک ماده غذایی خوشمزه و با خاصیت مصرف می‌شود.
بازار جهانی
در قرون هفدهم و هجدهم میلادی، ایرلند بزرگ‌ترین صادرکننده کره در اروپای شمالی و آمریکا بود و انگلستان بزرگ‌ترین بازار هدف ایرلند در آن زمان محسوب می‌شد. از دهه 1990 به بعد هند بزرگ‌ترین تولیدکننده کره به شمار می‌رفت که سالانه 1470 هزار تن کره تولید می‌کرد و بیشتر آن را به مصرف داخلی می‌رساند. در آن سال‌ها آمریکا با تولید سالانه 522 هزار تن دومین تولیدکننده بزرگ کره بود. پس از آن فرانسه با تولید 466 هزار تن، آلمان با تولید 442 هزار تن و نیوزیلند با تولید 307 هزار تن کره دیگر تولیدکنندگان بزرگ این محصول بودند. در سال 1997 فرانسه با مصرف سرانه هشت کیلوگرم در سال بالاترین نرخ مصرف کره را داشت. هند، آلمان ( 578 هزار تن)، فرانسه (528 هزار تن) و روسیه (514 هزار تن) بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان کره در جهان بودند. امروزه هند با تولید سالانه بیش از 5/4 میلیون تن بزرگ‌ترین تولیدکننده کره در جهان است. اتحادیه اروپا با تولید بیش از 4 میلیون تن و آمریکا با تولید 800 هزار تن از دیگر تولیدکنندگان بزرگ این محصول هستند. تولید جهانی کره در سال 2000 حدود 5/7 میلیون تن بود که در سال
2011 به 10 میلیون تن رسید. نیوزیلند با وجود آن که در جایگاه سوم بزرگ‌ترین تولیدکنندگان قرار دارد، اما بزرگ‌ترین صادرکننده کره در جهان است. نیوزیلند سالانه حدود 45 هزار تن کره به کشورهای مختلف جهان صادر می‌کند. اتحادیه اروپا هر سال 150 هزار تن کره صادر می‌کند. استرالیا 65 هزار تن از تولیداتش و آمریکا 52 هزار تن از تولیدات کره‌اش را صادر می‌کند. روسیه با واردات 135 هزار تن کره در سال بزرگ‌ترین واردکننده کره در جهان است. اتحادیه اروپا سالانه 50 هزار تن کره وارد می‌کند. استرالیا نیز با تولید سالانه 109 هزار تن کره و صادرات 65 هزار تن، حدود 21 هزار تن هم در سال وارد می‌کند. هند بزرگ‌ترین مصرف‌کننده کره در جهان است. سالانه حدود 4750 هزار تن کره در هند مصرف می‌شود. آمار مصرف کره در اروپا سالانه به 2020 هزار تن می‌رسد. مصرف سرانه کره در هند 5/3 کیلو در سال است؛ و نیوزیلند با مصرف سرانه 7/4 کیلو در سال بیشترین مصرف سرانه را دارد. قیمت هر تن کره در سال 2000 حدود 1200 دلار بود که در سال 2006 به دو هزار دلار در هر تن و در سال 2008 به 3700 دلار در هر تن رسید. در سال 2010 قیمت هر تن کره در مرز سه هزار دلار بود. در
سال2000، 1199 میلیون دلار از صادرات کره در جهان درآمد کسب شد که در سال 2010 درآمد حاصل از صادرات کره به 2232 میلیون دلار رسید. در چند ماه اخیر به علت افزایش تقاضا و ثبات عرضه کره در جهان قیمت آن از مرز چهار هزار یورو در هر تن هم گذشت و در می 2013 به رکورد بی‌سابقه‌ای دست یافت.
بازار ایران
در ایران از زمان پرورش دام، کره تولید می‌شده است اما با مکانیزه شدن فرآیند تولید این محصول، هیچ گونه تولیداتی در کارخانه‌های لبنی ایران صورت نمی‌گیرد. تقریباً 100 درصد کره مصرفی در ایران وارداتی است. فرآیند کره‌گیری نیاز به ماشین‌آلات، دستگاه‌ها و تکنولوژی بسیار پیچیده و چربی فراوانی دارد که از شیر گرفته می‌شود. برای تولید کره باید عملیات چربی‌گیری برای حجم بسیار بالایی از شیر انجام شود. به همین دلیل برای تولید کره داخلی ایران با کمبود شیر مواجه خواهد شد. برای تولید کره به 80 درصد چربی شیر نیاز است. بیشتر شیرهای موجود در بازار ایران بین 5/1 تا 3 درصد چربی دارند و مصرف‌کنندگان از ماست‌های پرچرب بیشتر از ماست‌های کم‌چرب یا بدون چربی استقبال می‌کنند و به همین دلیل هم بیشتر ماست‌های موجود در بازار درصد چربی بالایی دارند. برای تولید خامه حدود 30 درصد چربی شیر نیاز است بنابراین تقریباً تمام چربی شیرهای داخل ایران در روند تولید محصولات لبنی مختلف به غیر از کره به کار می‌رود. ماهیانه حدود پنج هزار تن کره وارداتی، در کارخانه‌های داخل ایران بسته‌بندی‌شده و به بازار عرضه
می‌شود. بیش از شش‌ماه است که ایران با کمبود عرضه کره در کشور مواجه است. قیمت کره تا چند ماه قبل نیز مشابه نرخ تبدیلی در کشورهای صادرکننده بود اما در چند هفته اخیر قیمت کره حدوداً دو برابر شده و با این افزایش بالا اما هنوز هم این محصول لبنی پرمصرف در بازارهای داخلی کمیاب است. خبرهایی از واردات چند 10تنی کره و وجود آن در انبارهای گمرک می‌رسد اما این کمکی به کاهش قیمت‌های بالا رفته نمی‌کند. مشکل افزایش قیمت کره و کمبود آن تنها ناشی از افزایش نرخ دلار و دیگر ارزهای خارجی طی دو سال اخیر نیست. این مشکل دارای ریشه‌های طولانی‌تر و اساسی‌تری در گذشته است که امروز تنها با توسعه زیرساخت‌ها و بهبود شرایط و امکانات برای تولید این محصول میسر خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید