رفع حصر
دولت چهاردهم چه سمتوسویی باید داشته باشد؟
ثبتنام چهاردهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری تقریباً مانند دورههای قبل با اقبال بالایی از سوی سیاسیون مواجه شد و افراد زیادی برای رقابت بر سر کسب کرسی ریاستجمهوری وارد صحنه شدند. شاید تفاوت این دوره با دورههای گذشته، تعدد چهرههای شناختهشدهای است که پیش از این نیز در این رقابت حضور داشتهاند. از میان نامزدهای تاییدصلاحیتشده دوره قبل انتخابات در سال 1400 سید امیرحسین قاضیزادههاشمی، عبدالناصر همتی، علیرضا زاکانی و سعید جلیلی در این دوره هم حضور دارند. محمدباقر قالیباف که سابقه حضور در رقابتهای انتخاباتی ریاستجمهوری سالهای 84، 92 و 96 را دارد، برای چهارمین بار وارد این رقابت شده، در حالی که هماکنون رئیس قوه مقننه است. پنج نفر از هیات دولت سیزدهم، تعداد زیادی از افرادی که سابقه نمایندگی مجلس دارند، برخی وزرای سابق و اسحاق جهانگیری، معاون اول دولتهای یازدهم و دوازدهم نیز پا به عرصه انتخابات گذاشتهاند.
فارغ از اینکه کدام نامزد تایید و انتخاب میشود، کمتر تردیدی وجود دارد که اولویت اول کشور «اقتصاد» است و هر دولتی که روی کار بیاید باید تلاش کند اقتصاد را از تنگنای پرفشار کنونی خارج کند. در واقع رفع حصر اقتصاد ایران ماموریت اصلی دولت چهاردهم است، اگرچه ممکن است این کار به شیوههای متفاوتی قابل اجرا باشد. تحریمها آثار ناگواری بر اقتصاد ایران داشته و در طول شش سال گذشته، آن را فرسوده و مستهلک کرده است. اقتصاد ایران نیاز به خروج از این قفس و هوای تازه دارد، نیاز به سرمایهگذاری داخلی و خارجی و ثبات اقتصاد کلان دارد و دولت آینده هر خط و ربطی داشته باشد، باید در این مسیر حرکت کند، با هر وسیلهای که خودش میخواهد.