دور از دسترس
توافق سیاسی برای رشد چقدر در دسترس است؟
رشد اقتصادی منفی پنج درصد و تورم بالای 30 درصد نتیجه عملکرد اقتصاد ایران در طول سه سال گذشته بوده است. با این حساب اگر فرض کنیم رشد اقتصادی امسال پنج درصد منفی باشد، این معنی را می‌دهد که سالانه از حساب هر شهروند ایرانی 5 /1 میلیون تومان کسر می‌شود. به این ترتیب رفاه جامعه و پس‌انداز ملی از دست رفته و درآمد سرانه ایرانیان در سطحی پایین‌تر از کشورهایی مثل مراکش و تونس و بولیوی قرار گرفته است.
در برنامه‌های چهارم، پنجم و ششم رشد اقتصادی سالانه هشت درصد در نظر گرفته‌ایم اما وقتی بانک مرکزی رشد اقتصادی تابستان را بالاتر از صفر اعلام می‌کند، خوشحال می‌شویم که رشد سرانجام مثبت شده است. ما در حالی برای رشد کمی بالاتر از صفر ابراز شادمانی می‌کنیم که در برنامه‌ریزی اقتصادی‌مان نرخ رشد را هشت درصد در نظر گرفته‌ایم.
شکی نیست که اقتصاد ایران بیش از هر زمانی نیازمند رشد اقتصادی است و در صورتی که این روند متوقف نشود، آثار سیاسی و اجتماعی زیادی به دنبال خواهد داشت.
اقتصاددانان معتقدند از آن‌جا که فقر یک مساله بسیار جدی است، ساختار سیاسی باید برای آن چاره‌اندیشی کند و همه نیروهای سیاسی و اقتصادی کشور باید نسبت به احیای رشد اقتصادی تلاش کنند.
چرا مهم‌ترین متغیر اقتصادی، مهم‌ترین دغدغه سیاسی نیست؟
