چند کیلو اضافه‌وزن
چاقی چه ضررهایی به جامعه می‌زند؟
کودکان و نوجوانان دختر و پسری که هنگام خروج از در مدرسه، یک مشخصه ثابت دارند؛ اضافه‌وزن قابل توجه. شکم‌ها و پاهایی که لباس را به شکل جالب توجهی، دفرمه کرده‌اند. والدینی که یکی از شباهت‌های این گروه از فرزندان به آنان، داشتن اضافه‌وزن است و در آقایان و خانم‌ها، با نامتناسب شدن فرم فیزیکی بدن و صورت، خودنمایی می‌کند.
دنیا عیوضی: کودکان و نوجوانان دختر و پسری که هنگام خروج از در مدرسه، یک مشخصه ثابت دارند؛ اضافه‌وزن قابل توجه. شکم‌ها و پاهایی که لباس را به شکل جالب توجهی، دفرمه کرده‌اند. والدینی که یکی از شباهت‌های این گروه از فرزندان به آنان، داشتن اضافه‌وزن است و در آقایان و خانم‌ها، با نامتناسب شدن فرم فیزیکی بدن و صورت، خودنمایی می‌کند. چاق شدن ایرانیان، اتفاقی است که حالا به موضوعی طبیعی در مشاهدات روزانه به ویژه در کلانشهرها بدل شده است و کسی از مشاهده اضافه‌وزن تعجب نمی‌کند. سبک زندگی جدید و البته مواد غذایی نامرغوب به ویژه در بخش پروتئین‌های حیوانی، دو عامل اصلی چاقی است. کم‌تحرکی، نبود فرصت کافی برای پرداختن به فعالیت‌های جسمی و ورزشی و تولید مواد غذایی مستعد چاق‌کنندگی، موضوعی نیست که صرفاً از جنبه سلامتی، مورد توجه قرار بگیرد. اگرچه آسیب‌پذیر شدن جامعه در قبال انواع بیماری‌های با محوریت اضافه‌وزن و افزایش بی‌رویه هزینه‌های درمانی ناشی از کم‌تحرکی، از منظر اقتصاد سلامت برای یک دولت هزینه‌بر خواهد بود اما از دست دادن سرمایه انسانی در اثر مرگ‌ومیر ناشی از چاقی یا از‌کارافتادگی در اثر سکته‌های قلبی و مغزی، از بعد دارایی‌های غیر‌مشهود هم می‌تواند شرایط هر کشوری را تهدید کند. اما روی اجتماعی این سکه نیز در جای خود قابل بررسی است. افراد چاق معمولاً از شرایط جسمی خود ناراضی هستند. اهمیت آثار اجتماعی این پدیده به هیچ روی از مشکلات طبی کمتر نیست. بارها شنیده‌ایم که افرادی، موضوع چاقی را بهانه‌ای برای کلاهبرداری قرار داده و با تبلیغات دروغین پول مردم را از چنگ‌شان درآورده‌اند و حتی گاه به سلامت‌شان ضربه زده‌اند. برای فهم علت فراوانی این کلاهبرداران، نیم‌نگاهی به مشکلات روانی افراد چاق و انکار نکردن آن ضروری است. احساسی که مردم عادی نسبت به افراد چاق دارند، این است که آنها افراد تنبل، بی‌انگیزه، مسوولیت‌ناپذیر و بی‌اراده هستند. یکی از واقعیت‌های ناخوشایند اجتماعی، تبعیض اجتماعی افراد دارای چاقی است. به عنوان مثال احتمال استخدام شدن یک فرد چاق به مراتب کمتر از یک فرد با وزن معمولی است. بسیاری از کارفرمایان یک فرد لاغر با توانایی‌های کمتر را به یک فرد چاق با توانایی‌های بیشتر ترجیح می‌دهند. پس از استخدام هم افراد چاق کمتر ارتقای شغلی پیدا می‌کنند. مطالعات زیادی نشان داده‌اند که حتی معلمان به صورت ناخواسته بین دانش‌آموزان چاق و دانش‌آموزان دیگر تبعیض قائل می‌شوند. بسیاری از مطالعات معتبر نشان می‌دهد که متاسفانه حتی پزشکان هم در ویزیت افراد چاق دقت کمتری به خرج می‌دهند و زمان کمتری برای شرح حال و معاینه آنها می‌گذارند. یکی دیگر از بخش‌هایی که این تبعیض در آن وجود دارد، رسانه‌های تصویری است. معمولاً در فیلم‌ها و حتی برنامه‌های کودکان نقش‌های خنده‌دار، سطح پایین و منفی به افراد چاق داده می‌شود. تغییر نگاه فرهنگی به چاقی، رسالت این رسانه‌هاست اما در جهت عکس آن عمل می‌کنند. این آسیب‌ها، اهمیت بررسی علت‌های ایجاد چاقی در همه ابعاد و دارا بودن یک برنامه ملی در راستای کاهش چاقی و به‌تبع آن، کاهش پیامدهای آن را دو‌چندان می‌کند.
