انتظار کشنده
آیا حمایتهای اقتصادی دولت در زمان بحرانهای سلامتی الزامی است؟
یکی از مقالههای این هفته فصل تحقیق درباره عواقب رفتار گلهای در بازار کلیه است. در خلاصه این مقاله میخوانیم؛ آمار سازمان ملی بهداشت انگلیس (NHS) و سازمان ملی بهداشت، خون و پیوند بریتانیا NHSBT نشان میدهد، پنج سال پس از ثبت نام افراد متقاضی عضو پیوندی، تقریباً 20 درصد از بیماران یا جان خود را از دست داده یا از فهرست انتظار حذف شدهاند، زیرا وضعیت آنها یا بدتر شده یا معیارهای دریافت عضو را از دست دادهاند. در حالی که به طور همزمان، تقریباً 50 درصد از کبد و 30 درصد از کلیههای اهدایی هم دور ریخته شدهاند و رفتار تودهای مراکز یا افراد در این میان نقش مهمی داشته است. این مقاله نشان میدهد حرکت و رفتار تودهای در کنار توانایی ناهمگن در طول شبکه ملی پیوند، سطح بهرهوری و استفاده از عضو اهدایی در کشورهایی مانند بریتانیا را کاهش میدهد و با توجه به دورریخت 50 درصد از کبد و 30 درصد از کلیههای اهدایی، تعداد زیادی از انسانها جان خود را از دست خواهند داد. مقاله دیگر به این پرسش پاسخ میدهد که «جلوگیری از تاسیس بانکهای جدید، چه اثری بر بخش واقعی اقتصاد میگذارد؟» یافتههای این پژوهش نشان میدهد بانکهایی که با رقابت کمتری مواجه بودند، رویکرد محافظهکارانهتری در ارائه وام داشتند که با تئوریهای مشابه که بیان میکنند قدرت بازاری بانک با افزایش قدرت منشوری افزایش پیدا میکنند، همراستاست. بانکهایی که ارزش منشوری بالاتری دارند، انگیزه کمتری برای ریسکپذیری دارند و نیازی به گسترش اعتبار در این صنعت ندارند، شاید به این دلیل که در مورد مشتریان خود محتاطتر بوده یا کمتر نگران محافظت از سهم بازاری خود هستند. مقاله دیگری نیز به طور خلاصه میگوید؛ کرونا چه آثاری بر منازعات داخلی کشورها داشته است؟ آیا کمکهای مالی دولتها در طول پاندمی در کاهش این منازعات موثر بودند؟ محمدرضا فرزانگان از دانشگاه ماربورگ آلمان و حسن قلیپور از دانشگاه سویینبرن استرالیا در این مقاله به این پرسشها پاسخ دادهاند. در دوران بحرانهای سلامتی، تلفات ناشی از بیماری و درگیریها بر میزان خشونتهای داخلی در یک کشور تاثیر میگذارد و آن را افزایش میدهد.