پایان قهر ایرفرانس

«ایر‌فرانس از آسمان ایران رفت.» جمله‌ای که هشت سال پیش نگرانی‌های زیادی را در میان فعالان صنعت هوایی ایران، مسافران و حتی برخی آژانس‌های هواپیمایی که به نوعی نمایندگی رسمی این کمپانی هواپیمایی فرانسوی را در اختیار داشتند، برانگیخت. از زمزمه‌های رفتن ایرفرانس تا توقف کامل پروازهای آن، چند ماهی بیشتر طول نکشید تا در نهایت، کار به اکتبر سال 2008 رسید. پروازهای این خط هوایی تعلیق شد و کم‌کم حلقه تحریم‌ها آنقدر تنگ شده بود که دیگر قرار نبود هواپیماهای این شرکت در آسمان ایران پرواز کنند. همه چیز به سمت توقف کامل همکاری ایرانی-فرانسوی این شرکت هواپیمایی معتبر دنیا پیش می‌رفت. البته ایرفرانس تنها خط هوایی اروپایی نبود که پروازهای خود را به ایران متوقف کرده بود، خطوط هوایی دیگر دنیا از قبیل «بریتیش ایرویز»، «کی‌ال‌ام» و «سوئیس‌ایر» و چندین خط هوایی دیگر نیز پروازهایشان به ایران را به حالت تعلیق درآورده بودند و هیچ پروازی از مبدأ این کشورها به مقصد ایران صورت نمی‌گرفت. هفت سال به همین روال سپری شد تا سال گذشته مدیران ایرفرانس اعلام کردند که قرار است از سال جدید میلادی (2016) پروازهای ایرفرانس در آسمان ایران از سر گرفته شود. همه چیز منتظر نهایی شدن برجام و اجازه‌نامه رسمی اتحادیه اروپا برای ازسرگیری فعالیت‌های کاری دو طرف بود. ماه‌ها گذشت تا اینکه بعد از هشت سال، 29 فروردین‌ماه ساعت 20:20، چرخ‌های هواپیمای ایرباس A330-200 متعلق به «ایرفرانس» باند فرودگاه امام‌خمینی(ره) را لمس کرد. مسافران ویژه این پرواز هم وزیر حمل و نقل فرانسه همراه با مقام‌های سازمان هواپیمایی این کشور بودند. تمام این قهر هشت‌ساله، با یک نشست و برخاست این هواپیما ظرف مدت یازده ساعت تمام شد. ساعت هشت و بیست دقیقه بعدازظهر به وقت محلی وارد فرودگاه امام خمینی شد و ساعت 9 و ربع روز بعد به مقصد فرودگاه شارل دوگل پاریس حرکت کرد. اکنون این ارتباط برقرار شده است و بسیاری می‌گویند این خود می‌تواند یک اعتبار بین‌المللی برای کل اقتصاد ایران باشد. این یعنی ثبات و امنیت در اقتصاد ایران برقرار است و ایران از این پس، بازار بکری برای پروازهای خارجی هم خواهد بود. فرانسوی‌ها هم به خوبی این را احساس کرده و به درستی هم می‌دانند که اگر در فضای گشایش اقتصادی ایران، دیر به خود بجنبند، هواپیماهای تازه‌نفس و نویی که به ناوگان اضافه خواهند شد، بازار را از آنها می‌ربایند و شاید هم رقبایشان در سایر‌کشورهای اروپایی، پیشگام تصاحب آسمان ایران شوند. در واقع، شرکت‌های خارجی می‌دانند که حضور در آسمان ایران به نفعشان است و چه بازار بکری را به دست خواهند آورد، پروازهای خارجی فرآیند اقتصادی سودآوری برایشان است و بازدهی اقتصادی مناسبی را برای آنها رقم می‌زند. آن هم در فضای پرچالش و پر‌رقابت امروزی که به دست آوردن بازارها به راحتی سال‌های قبل نیست. اکنون این ایرلاین‌های داخلی هستند که باید خود را برای مسابقه با رقبای تازه‌نفس و مجهزشان آماده کنند و قافیه را به آنها نبازند. با ارائه خدمات بهتر مشتریان را جلب کنند و در نهایت، اگر قرار است همتایان خارجی را در آسمان کشورشان ببینند، حداقل سهم عمده بازار را به آنها واگذار نکنند. دنیا، دنیای رقابت است و دیگر، محیط گلخانه‌ای سال‌های تحریم، جای خود را به یک فضای باز رقابتی داده است، مشتریان هم دیگر مشتریان سابق نیستند که قرار باشد با هر خدماتی که از سوی ایرلاین‌ها ارائه می‌شود، راهی آسمان شوند و توقعی هم نداشته باشند و احساس کنند که چون فضای بین‌المللی برای اقتصاد ایران تنگ است، باید هر آنچه را هست بپذیرند. پس باید فراخوانی عمومی برای ارتقای کیفیت خدمات هوایی ایران با ورود ایرفرانس سر داد.