تاریخ انتشار:
کارخانه آدیداس با فناوری بالا
تولید پیشرفته
در شهر آنسباخ آلمان در پشت درهای بسته کارخانه جدیدی در حال ساخته شدن است. این کارخانه از روبات‌ها و تکنیک‌های نوین تولید از قبیل چاپ سه‌بعدی استفاده می‌کند.
در شهر آنسباخ آلمان در پشت درهای بسته کارخانه جدیدی در حال ساخته شدن است. این کارخانه از روبات‌ها و تکنیک‌های نوین تولید از قبیل چاپ سه‌بعدی استفاده می‌کند. چنین رویدادی در کشور آلمان که فرآیند تولید خود را بر مهندسی خلاق بنا نهاده است تعجب‌آور نیست. اما موضوع تعجب‌آور آن است که این کارخانه قرار نیست اتومبیل، هواپیما یا دستگاه‌های الکترونیکی بسازد بلکه انواع کفش‌های ورزشی خواهد ساخت. صنعتی با ارزش سالانه 80 میلیارد دلار که قبلاً به کشورهایی مانند چین، اندونزی و فیلیپین برون‌سپاری می‌شد. بازگرداندن خط تولید به کشور مادر به این معناست که کارخانه جدید این صنعت را از نو اختراع می‌کند. کارخانه اسپید در شهر آنسباخ به شرکت آدیداس تعلق دارد و شرکت اوچلر سازنده تجهیزات تولیدی ساخت آن را بر عهده گرفته است. خط تولید در اواسط سال 2017 راه‌اندازی خواهد شد. تولید در ابتدا کند است اما در آینده سالانه 500 هزار جفت کفش ورزشی تولید می‌شود. همزمان شرکت آدیداس در حال ساخت کارخانه دوم اسپید در آتلانتای آمریکاست. اگر اوضاع خوب پیش برود این نوع کارخانه در سایر مناطق جهان نیز تاسیس خواهد شد. این ارقام برای شرکتی که سالانه 300
میلیون جفت کفش می‌سازد بسیار کوچک هستند. با این حال آدیداس عقیده دارد کارخانه اسپید چگونگی ساخت کفش‌های ورزشی را دگرگون خواهد کرد. تکنیک‌های مورد استفاده در این پروژه در آینده به کارخانه‌های جدید و موجود انتقال می‌یابند به ویژه کارخانه‌های موجود در آسیا، جایی که تقاضا برای پوشاک ورزشی و غیررسمی بالاست و همزمان با افزایش ثروت مصرف‌کنندگان بالاتر هم می‌رود. در حال حاضر کفش‌های ورزشی عمدتاً با دست و در کارخانه‌های بزرگ تولید می‌شوند. در کشورهای آسیایی کارگران اجزا را به هم وصل می‌کنند و می‌دوزند. بهبود وضعیت اقتصادی کشورهای منطقه بدان معناست که دستمزد کارگران بالا می‌رود و کمبود نیروی کار شدت می‌گیرد. برخی کارها به مهارت‌های دستی نیاز دارند. مهارت‌هایی که رو به انقراض هستند چرا که بیشتر افراد از کارهای دستی کثیف یا یکنواخت و کسل‌کننده اجتناب می‌ورزند. اما انگیزه آدیداس برای ساخت کارخانه اسپید چیزی فراتر از هزینه‌های کارگری است. مردم خواهان آن هستند که کفش‌های مد روز را به سرعت دریافت کنند اما زنجیره عرضه در پاسخ به این تقاضا عقب می‌ماند. گرد مانز (Gred Manz) رئیس بخش نوآوری و فناوری در شرکت آدیداس می‌گوید:
نحوه عملکرد شرکت ما خلاف آن چیزی است که مصرف‌کننده انتظار دارد. فرآیند کار از طرح اولیه یک جفت کفش ورزشی جدید تا ساخت و آزمایش نمونه اولیه، سفارش مواد، ارسال و دریافت نمونه‌ها، تجهیز مجدد کارخانه، راه‌اندازی خط تولید و سرانجام انتقال کالاها به فروشگاه می‌تواند در این صنعت 18 ماه به طول انجامد. اما حدود سه‌چهارم از کفش‌های تولیدی در کمتر از یک سال به فروش می‌رسند. انجام یک سفارش برای یک مدل پرطرفدار دو تا سه ماه طول می‌کشد مگر اینکه سفارش به جای کشتی با هزینه بالاتر و با هواپیما ارسال شود.
در بازارها
نقطه قوت اصلی کارخانه اسپید کوتاه کردن زنجیره عرضه است. زمانی که طراحی یک مدل جدید به پایان برسد محصول را می‌توان در زمانی کمتر از یک هفته و حتی در عرض یک روز به فروشگاه رساند. فرآیند طراحی نیز به صورت دیجیتال انجام می‌شود. نه‌تنها شکل و طرح کفش در صفحه رایانه دیده می‌شود بلکه اندازه و عملکرد آن را هم می‌توان در رایانه سنجید. کارخانه اسپید برای تقویت فرآیند تولید از یک رایانه مجازی استفاده می‌کند تا تولید کفش‌های جدید را شبیه‌سازی کند. وقتی همه کارها انجام شد محصول دیجیتال به سامانه تولید فیزیکی هدایت می‌شود. شرکت آدیداس ادعا می‌کند سامانه جدید تولید بسیار سریع و انعطاف‌پذیر است. در حال حاضر جزئیات این سامانه محرمانه هستند. آنچه مسلم است آن است که به جای سفارش اجزای کفش و سپس اتصال آنها برای تولید کفش جدید،کارخانه اسپید خود اکثر قطعات را از مواد خامی مانند پلاستیک، الیاف و سایر مواد می‌سازد. دستگاه‌هایی که این وظایف را انجام می‌دهند خودکار هستند و از فرآیندهایی مانند بافت رایانه‌ای، برش توسط روبات و چاپ سه‌بعدی بهره می‌برند. دستگاه‌های صنعتی چاپ سه‌بعدی در اشکال مختلف ظاهر می‌شوند و می‌توانند با انواع
مختلف مواد کار کنند. روبات‌ها، دستگاه‌های بافنده و چاپگرهای سه‌بعدی دستورات را مستقیماً توسط نرم‌افزار و از طریق برنامه طراحی رایانه‌ای دریافت می‌کنند، بنابراین می‌توانند به سرعت از تولید یک جزء به جزء دیگر بروند بدون آنکه تولید متوقف شود. در حالی که تجهیز مجدد دستگاه‌های متعارف و آموزش کارگرانی که با دست کار می‌کنند به چندین روز زمان نیاز دارد.
اما در کارخانه اسپید همه کارها را نمی‌توان خودکار کرد. روبات‌ها در کارهایی مانند شکل‌دهی نهایی کفش کند و کم‌دقت عمل می‌کنند. بنابراین هر کارخانه اسپید حدود 160 کارمند دارد. در مقابل یک کارخانه معمولی در آسیا بیش از هزار نفر را به کار می‌گیرد. علاوه بر این مشاغل جدید به مهارت‌های بالا نیاز دارند. آدیداس انتظار دارد کارخانه‌های جدید مکمل کارخانه‌های آسیایی باشند نه اینکه با آنها رقابت کنند. اما با پیشرفت فناوری‌های تولید نیاز به کارگران عادی روز به روز کمتر خواهد شد.
منبع:اکونومیست
منبع:اکونومیست
دیدگاه تان را بنویسید