بازی با سبد

سبدگردانی را می‌توان توزیع صحیح دارایی‌ها بر اساس ویژگی‌های فرد سرمایه‌گذار، اعم از سطح ریسک‌پذیری و میزان سرمایه معرفی کرد که در آن میزان و زمان خریدوفروش هر دارایی به دقت مورد برسی قرار گرفته و دائماً بر آن نظارت و اعمال مدیریت می‌شود. در سبدگردانی، سرمایه‌گذاران با توجه به میزان ریسک‌پذیری خود مالک دارایی‌ها هستند و این موضوع از مهم‌ترین تفاوت‌های سبدگردانی و سرمایه‌گذاری در صندوق‌هاست. چراکه در صندوق‌ها مالکیت دارایی، مشترک بوده و میزان ریسک‌پذیری افراد به طور کاملاً سفارشی دخیل نیست. همچنین در صندوق‌ها امکان اعمال نظر در ترکیب دارایی‌ها وجود نداشته و ساختار آن نسبت به سبد از انسجام، دقت و انعطاف کمتری برخوردار است. سابقه سبدگردانی در ایالات متحده به دهه 40 میلادی برمی‌گردد. در حال حاضر، درصد کمی از سرمایه‌گذاری‌ها در دنیا به صورت مستقیم و از سوی خود افراد صورت می‌گیرد. در واقع سهم عمده سرمایه‌گذاری‌ها متعلق به سرمایه‌گذاری‌های غیرمستقیم در صندوق‌ها یا به صورت سبدگردانی انجام می‌شود. در جهان حجم سرمایه‌گذاری‌های صورت‌گرفته به شکل سبد، در حدود هزار میلیارد دلار بوده و این خدمات در سایر کشورها از طریق شرکت‌های متخصص سبدگردانی و در حساب‌هایی تحت عنوان «حساب‌های مدیریت‌شده اختصاصی» صورت می‌گیرد. در ایران نیز تا پیش از سال 1390 شرکت‌های کارگزاری و تامین سرمایه در این عرصه فعالیت می‌کردند که با اعطای مجوزهای تخصصی به شرکت‌های سبدگردانی در سال 90، فعالیت تخصصی این شرکت‌ها فزونی گرفت. شرکت‌های سبدگردانی به دلیل فقدان تضاد منافع با سایر حوزه‌های مربوط به معاملات یا بازارگردانی، با تمرکز بر مدیریت دارایی افراد سعی بر انجام خدمات تخصصی مدیریت دارایی در بازار سرمایه دارند. بازار سرمایه در دهه گذشته با وجود تمامی موانع و مشکلات، هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی به سرعت رو به رشد و توسعه بوده است و می‌توان از سبدگردانی به عنوان یکی از ارکان مهم بازار سرمایه در سال‌های آتی یاد کرد.