مهمانان ناخوانده با سازمان تامین اجتماعی چه کردند؟

پیش از اشاره به موضوع بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی باید به برخی موارد دیگر اشاره کرد. در حال حاضر یکی از مشکلات بیمه‌شدگان تامین اجتماعی در بخش درمان است. در قوانین قبلی دو نوع خدمات درمانی مستقیم و غیرمستقیم داشتیم؛ در درمان مستقیم که تمام بیمارستان‌های تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی را شامل می‌شدند وقتی بیمه‌شده به آنها مراجعه می‌کرد هزینه‌ای را پرداخت نمی‌کرد و اگرچه در آن زمانی میزانی از کیفیت خدمات آنها پایین بود اما از افراد هزینه‌ای دریافت نمی‌کردند اما در درمان غیرمستقیم بر اساس قوانین قبلی وقتی به بیمارستان مراجعه می‌شد افراد برای بستری شدن ۱۰ درصد و برای درمان‌های سرپایی هم ۳۰ درصد فرانشیز پرداخت می‌کردند که امروز متاسفانه این میزان تغییر کرده و افراد در درمان غیرمستقیم تا حد ۷۰ درصد فرانشیز پرداخت می‌کنند. مشکل دیگر این است که بازنشسته‌های سازمان تامین اجتماعی مبالغی را به عنوان مستمری دریافت می‌کنند که نمی‌تواند سبد هزینه خانوار آنها را تامین کند. یا مثلاً در شهر تهران ۴۶۰ هزار بیمه‌شده داریم و وقتی که اعلام شده قرار است به حدود دو تا سه هزار نفر وام دو میلیون‌تومانی بدهند بازنشسته‌ها هجوم آورده‌اند که از این وام خرد بهره ببرند. همه این مشکلات بخش‌هایی از تبعات مشکلات مالی سازمان تامین اجتماعی و افزایش مطالبات این سازمان است. مشکل اصلی در این است که از دولت موسوی تا دولت روحانی حدود ۹۰ هزار میلیارد تومان دولت به سازمان تامین اجتماعی بدهکار بوده که باید بررسی کرد این بدهی‌ها از کجا به وجود آمده است.

در مورد ریشه این مساله می‌توان به برخی مصوبه‌های مجلس اشاره کرد که مثلاً در مورد ماده ۱۰ نوسازی صنایع و بحث بازنشستگی پیش از موعد دولت باید مبالغی را پرداخت کند یا در بیمه کردن قالیبافان دولت باید سهم ۱۰‌درصدی کارفرمایان را پرداخت کند. یا مثلاً در بحث بیمه راننده‌های برون‌شهری و درون‌شهری هم وضعیت این‌طوری است و دولت آن سه درصد حق بیمه‌ای را که باید می‌پرداخت پرداخت نکرده است. در مجموع این سه درصدها جمع شده و به ۹۰ هزار میلیارد تومان رسیده و مهمانان ناخوانده با سه درصد سهم بیمه پرداخت‌نشده روی سفره بیمه‌شدگان تامین اجتماعی هستند؛ بیمه‌شدگانی که با پرداخت سهم ۲۷‌درصدی سر همان سفره نشسته‌اند. بدین ترتیب خدماتی که می‌خواهند بدهند بین این دو قشر تقسیم می‌شود و سازمان تامین اجتماعی نمی‌تواند به برخی از تعهداتش عمل نکند. این در حالی است که اگر دولت این بدهی‌های خود را پرداخت کند دیگر سازمان تامین اجتماعی به کمک‌های دولتی نیاز ندارد. اگر این پول‌های تعهد‌شده دولت در سازمان تامین اجتماعی بود و ما مهمان‌های ناخوانده نداشتیم، صندوق تامین اجتماعی می‌توانست همه مشکلات ۳۷ میلیون بیمه‌شده تامین اجتماعی را حل کند. اما در سال‌های اخیر دولت بر این سازمان چنبره زده و به نظر می‌رسد دولت این سازمان را حیاط‌خلوت خود می‌داند. در حالی که واقعیت چیز دیگری است و دولت به جای این نوع رفتار باید به فکر پرداخت بدهی‌های خود به سازمان تامین اجتماعی باشد.