کسری حساب جاری همیشه بد نیست

یک کشور را با کشوری دیگر در نظر بگیرید. در کشور اولی سطح قیمت‌ها بالاتر از آن دیگری است، تولید ناخالص ملی‌اش زیادتر و نرخ بهره در آن بالاتر است، موانع وارداتی‌اش کمتر است، فرصت‌های سرمایه‌گذاری جذاب‌تری دارد و نرخ ارز آن کشور بالاتر است. در این صورت، احتمال آنکه کشور اولی در حساب جاری خود دچار کسری باشد، بیشتر خواهد بود. فرض کنید دولت آمریکا تعرفه‌ها را افزایش دهد، این یک پیام به مردم این کشور است که کالاهای وارداتی کمتری بخرند؛ اما این کار دولت آمریکا چه تاثیری در «حساب جاری» خواهد داشت؟ این کار سبب کاهش کسری حساب جاری خواهد شد؛ دقت کنید که این کاهش تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که عامل دومی موجب کاهش حساب سرمایه شود. اگر هیچ عامل دیگری تغییر نکند، کاهش واردات در اثر افزایش تعرفه‌ها، سبب کاهش تقاضا برای ارزهای خارجی می‌شود که این نیز در نهایت خود ارزش دلار آمریکا را افزایش خواهد داد. افزایش ارزش دلار، سبب گران‌تر شدن صادرات آمریکا و ارزان‌تر شدن واردات خواهد شد که اثر افزایش تعرفه‌ها را جبران خواهد کرد. در نتیجه، افزایش تعرفه‌های وارداتی، تغییری در تراز حساب جاری ایجاد نخواهد کرد. در واقع کسری حساب جاری را در همه حال نباید نشانه سیاست‌های غلط یا شرایط نامناسب اقتصادی دانست. در مواردی این کسری، عکس‌العملی به شرایط موجود در کشور است و مثلاً ممکن است پاسخی نسبت به تورم شدید، بهره‌وری پایین یا ناکافی بودن پس‌اندازها باشد.