روزگار ناراضیان

تقریباً نیمی از مردم ساکن در اقتصادهای نوظهور و کشورهای در حال توسعه، از عملکرد سیاسی دولت‌های خود ناراضی هستند. این نتیجه یک بررسی است که اخیراً توسط موسسه پیو منتشر شده است. این بررسی که 31 کشور را شامل شده، نشان می‌دهد به طور متوسط 52 درصد مردم از وضعیت سیاسی کشور خود ناراضی هستند. بدترین وضعیت را در این میان، خاورمیانه و در رتبه‌های بعدی آمریکای لاتین و آفریقا دارند. بهترین وضعیت نیز مربوط به کشورهای آسیایی است که رضایت نسبتاً بالایی را از سیستم سیاسی کشور خود اعلام کرده‌اند. میزان رضایت در مالزی 66 درصد، هند 63 درصد، فیلیپین و بنگلادش 61 و 60 درصد اعلام شده است. این بررسی همچنین نشان می‌دهد میزان رضایت از سیاستمداران و سیستم سیاسی کشور، به شدت با وضعیت اقتصادی مرتبط است. در کشورهایی که مردم عملکرد اقتصاد را «بد» توصیف کردند، به میزان محسوسی نارضایتی از حکومت و سیستم سیاسی بیشتر بوده است. همچنین اکثر مردم اعتقاد دارند ثروتمندان نقش عمده‌ای در تعیین سیاستمداران و طرز عمل آنها دارند. به عنوان مثال در تونس، که در آن مشکلات اقتصادی در سال‌های 2010 و 2011 جرقه ناآرامی‌ها و پس از آن بهار عربی را روشن کرد، 88 درصد مردم شرایط اقتصادی و عملکرد دولت در این بخش را بد تلقی می‌کنند و 70 درصد از سیاستمداران و حکومت موجود ناراضی هستند. در مجموع، ضریب همبستگی بین شرایط اقتصادی و نارضایتی سیاسی در کشورهای حاضر در این تحقیق 8/0 است. رسیدن به عدد یک نشان‌دهنده یک رابطه 100 درصد و کامل است. مساله مهم دیگری که باعث نارضایتی مردمان این کشورها شده است، نفوذ بالای افراد با درآمد بالا (به عقیده مردمان ساکن) در سیاست است. به طور متوسط 64 درصد سوال‌شوندگان اعتقاد دارند افراد با درآمد بالا، نفوذی بیش از حد مجاز در سیاست دارند، در مقابل تنها 15 درصد اعتقاد دارند نفوذ سیاسی این افراد با سایر رده‌های درآمدی برابر است و البته 11 درصد نیز عقیده دارند افراد با درآمد بالا نسبت به سایر دسته‌های درآمدی نفوذ کمتری دارند. بدترین وضعیت را از این نظر کشورهای حوزه آمریکای لاتین دارند که بیش از 74 درصد مردمان آن عقیده دارند ثروتمندان اثر شدیدی بر سیاستمداران دارند. این امر خصوصاً در کلمبیا و پرو و برزیل قابل مشاهده است که حدود 80 درصد مردم این عقیده را دارند. مورد عجیب در این میان ونزوئلاست که تنها 44 درصد مردم آن چنین عقیده‌ای دارند. در دو کشور چین و ویتنام نیز که هنوز توسط احزاب رسمی کمونیست اداره می‌شوند، کمتر از 40 درصد مردم عقیده به تاثیر‌گذاری بیش از حد ثروتمندان در سیاست دارند که در نوع خود رکوردی محسوب می‌شود.