تاریخ انتشار:
نماینده بندر ترکمن از ویژگی‌های مثبت پروژه گردشگری آشوراده می‌گوید
آشوراده با این پروژه نابود نمی‌شود
محمد‌جواد نظری‌مهر، نماینده بندر ترکمن است. از این رو، علاوه بر پیگیری حقوق زیست‌محیطی منطقه‌ای که او از آن به عنوان نماینده مردم به مجلس راه یافته، به دنبال رونق اقتصادی منطقه خود است.
محمد‌جواد نظری‌مهر، نماینده بندر ترکمن است. از این رو، علاوه بر پیگیری حقوق زیست‌محیطی منطقه‌ای که او از آن به عنوان نماینده مردم به مجلس راه یافته، به دنبال رونق اقتصادی منطقه خود است. نظری‌مهر از نبود امکانات شغلی و فرصت‌های اقتصادی در منطقه بندر ترکمن و به ویژه میانکاله و جزیره آشوراده گلایه دارد و معتقد است سرمایه‌گذاری جدیدی که قرار است در این جزیره صورت گیرد؛ می‌تواند به بازگشت بومیان این منطقه کمک کند. او می‌گوید: در شرایطی که مناطق حفاظت‌شده استان گلستان، در مشکلات غوطه می‌خورد؛ چرا سر و صدای فعالان محیط زیست بلند نمی‌شود؟
نظر شما در رابطه با سرمایه‌گذاری یک شرکت لبنی در جزیره آشوراده برای ایجاد زیرساخت‌های گردشگری چیست؟ به عنوان نماینده منطقه موافق این سرمایه‌گذاری هستید؟
اگر این اتفاق بیفتد که خوب است اما ما در کشوری زندگی می‌کنیم که تعیین مرز یک استان 17 سال طول می‌کشد و دست آخر هم بی‌نتیجه می‌ماند. این اتفاق در مورد خود استان گلستان رخ داد، هر بار از یک گوشه‌ای مشکل‌تراشی شد. تا زمانی که این مشکل‌تراشی‌ها وجود داشته باشد به هیچ عنوان نمی‌توان برای افزایش سطح رفاه مردم این منطقه تصمیم‌گیری کرد.
این سرمایه‌گذاری از کجا آغاز شد؟
همه چیز از اولین سفر رئیس‌جمهور سابق به استان گلستان در سال 1384 آغاز شد. در آن زمان مطالعه امکان‌سنجی جزیره آشوراده انجام شده بود که در جلسه هیات وزیران به عنوان سایت گردشگری پیشنهاد شد و مورد تایید قرار گرفت. در سفر دوم استانی هیات دولت این منطقه به عنوان «منطقه نمونه گردشگری» تایید شد و در سفر سوم نیز تمامی اختیارات مربوط به جزیره آشوراده به استاندار گلستان تفویض شد و کارگروه زیربنایی وزارتخانه‌ای نیز تشکیل شد.
این کار سرمایه‌گذاری که می‌گویید قرار است در چه سطحی انجام شود؟
وسعت اولیه جزیره آشوراده حدود 1200 هکتار است و اکنون تنها حدود 400 هکتار آن قابل استفاده و برنامه‌ریزی است. این پروژه نیز تماماً بر روی این 400 هکتار برنامه‌ریزی شده است.
پس شما موافق سرمایه‌گذاری در این منطقه که جزو مناطق محافظت‌شده است هستید؟
بله، قطعاً موافق سرمایه‌گذاری و ایجاد زیرساخت‌هایی برای پیشرفت این منطقه هستم. چطور در ترکمنستان، روسیه، گرجستان یا در همین مازندران خودمان از دریاها و جزیره‌ها استفاده می‌کنند آن وقت استان گلستان نمی‌تواند؟ یعنی در کشورهای خارجی منطقه محافظت‌شده ندارند؟ همین مناطق محافظت‌شده در استان گلستان الان تبدیل به لجنزار شده است، اما باید پرسید سازمان‌های مربوطه کجا هستند؟ مگر مردم این منطقه گناه کرده‌اند که در چنین منطقه‌ای به دنیا آمده‌اند و باید از زندگی و پیشرفت محروم باشند؟ در حال حاضر سهم استان گلستان در ارزش افزوده بخش گردشگری کل کشور یک درصد است که با اجرای طرح گردشگری از جمله رونق گردشگری آشوراده این سهم می‌تواند در اقتصاد استان افزایش یابد.
منطقه‌ای که به عنوان آشوراده خوانده می‌شود تا چه حد از زیرساخت‌های اقتصادی برخوردار است؟
اگر تاریخ این منطقه را مطالعه کنید متوجه می‌شوید که از زمان‌های دور کشتیرانی و صید و صیادی در این منطقه رونق فراوانی داشته اما حالا سال‌هاست که تحت عنوان منطقه حفاظت‌شده تمام قابلیت‌های اقتصادی این نقطه از کشور نابود شده است. روزگاری بندر ترکمن و بندر گز مرکز تبادلات اقتصادی با آسیای میانه بوده و رونقی داشته است. اما الان هیچ چیزی وجود ندارد. 34 سال است که می‌خواهند برای آشوراده کاری انجام بدهند و سر و سامانی به اوضاع جزیره بدهند اما آب از آب تکان نخورده است و آشوراده در حال نابودی است. در صورتی که برای جزیره کیش فقط اراده کردند و می‌بینید که منطقه چه تغییراتی داشت.
فکر می‌کنید سرمایه‌گذاری در این منطقه چطور می‌تواند باعث پیشرفت ساکنان آنجا شود؟
اگر ما بخواهیم از این منطقه بسیار زیبا و دیدنی استفاده کنیم، جذب گردشگر و اشتغال‌زایی که به دنبال آن می‌آید قطعاً می‌تواند زندگی مردم را در این منطقه دگرگون کند.
آیا از آسیب بالقوه‌ای که از افزایش گردشگر در منطقه حاصل خواهد شد نگران نیستید؟
ما نمی‌خواهیم منطقه را نابود کنیم؛ بلکه می‌خواهیم بسترسازی کنیم تا گردشگران ایرانی و خارجی به این منطقه بیایند و از شگفتی‌های طبیعت اینجا استفاده کنند. ما دوست داریم مردم گونه‌های نادر جانوران و پرندگان اینجا را مشاهده کنند، از طرفی قرار نیست کل منطقه را به این سرمایه‌گذاری اختصاص دهیم، قرار است فقط بخش مشخصی از منطقه برای ایجاد زیرساخت اختصاص داده شود تا مردم با مشاهده طبیعت اینجا آرزو نکنند که ای کاش می‌توانستند به سوئیس یا دوبی بروند. ما باید از منابعی که داریم بهترین استفاده‌ها را ببریم نه اینکه چنین مناطقی را در بلاتکلیفی برای تصمیم‌گیری نابود کنیم.
اما تجربه ثابت کرده است در مناطقی که رفت و آمد گردشگران زیاد می‌شود به همان نسبت به طبیعت آن منطقه آسیب‌های غیر‌قابل جبرانی وارد می‌شود، ضمن اینکه ساخت و ساز در چنین منطقه‌ای آلودگی‌هایی هم به همراه دارد.
اتفاقاً ما در برخورد با طبیعت انسان‌های خوبی هستیم. اگر ما بتوانیم بحث گردشگری را به صورت اصولی در این منطقه اجرایی کنیم نه‌تنها آسیبی به جزیره وارد نمی‌شود بلکه به جرات می‌توانم بگویم شرایط این منطقه از زمانی که تحت حفاظت بوده هم بهتر می‌شود. زیرا به این منطقه توجه بیشتری می‌شود و مردم منطقه هم بار دیگر پیوندشان با طبیعت برقرار می‌شود و برای بهبود فضای اینجا تلاش بیشتری می‌کنند. به عقیده من این منطقه در حال نابودی است و به یک احیا احتیاج دارد، ما باید با گردشگری، این منطقه را احیا کنیم و زیبایی‌هایش را به همگان نشان دهیم تا کودکان ما مجبور نباشند چنین حیات وحشی را فقط در کتاب‌ها ببینند. در رابطه با ساخت و ساز هم گفتم که فقط در بخشی از منطقه این کار انجام می‌شود و ما به زیبایی‌های این منطقه و خاص بودن آن واقف هستیم و نمی‌خواهیم که مثلاً فاضلاب ساختمان‌ها را به دریا بریزیم، تمام کارها حساب‌شده است اگر اجازه بدهند.
فکر می‌کنید یک شرکت خصوصی که حوزه فعالیتش گردشگری نیست بتواند تمام اهدافی را که شما از آن صحبت کردید برای منطقه و مردمانش به ارمغان بیاورد؟
بله، می‌تواند. در همه جای دنیا این بخش خصوصی است که با نظارت دولت کارها را پیش می‌برد. اصلاً مگر در بسیاری از پروژه‌ها خارجی‌ها نمی‌آیند و سرمایه‌گذاری نمی‌کنند؟ حالا اگر این سرمایه‌گذاری را یک ایرانی فعال در بخش خصوصی انجام بدهد بد است؟ مهم این است که ببینیم افرادی که می‌خواهند سرمایه‌گذاری کنند چه تجربه‌هایی داشته‌اند، باید نگاه این مدیر را در نظر گرفت. مدیر این شرکت فردی است که قادر بوده شرکتش را به قدری گسترش بدهد که ما امروز شاهد صادرات محصولات تولیدی‌اش به خارج از کشور باشیم. این مدیر قصد دارد این پروژه را با مشاوره تیم‌های کارشناسی چینی و اروپایی به ثمر بنشاند. هرکدام از دولتی‌ها که به گلستان آمدند «به‌به و چه‌چه» کردند، قول‌هایی دادند، اما رفتند و پشت سرشان را هم نگاه نکردند، حالا ما امیدواریم با حضور بخش خصوصی و با حمایت و نظارت دولت بتوانیم این منطقه زیبا را دوباره احیا کنیم. خوشبختانه نگاه دولت هم که حمایت از بخش خصوصی است و امیدواریم واقعاً هم همین طور باشد.
نظر شما در رابطه با سرمایه‌گذاری یک شرکت لبنی در جزیره آشوراده برای ایجاد زیرساخت‌های گردشگری چیست؟ به عنوان نماینده منطقه موافق این سرمایه‌گذاری هستید؟
اگر این اتفاق بیفتد که خوب است اما ما در کشوری زندگی می‌کنیم که تعیین مرز یک استان 17 سال طول می‌کشد و دست آخر هم بی‌نتیجه می‌ماند. این اتفاق در مورد خود استان گلستان رخ داد، هر بار از یک گوشه‌ای مشکل‌تراشی شد. تا زمانی که این مشکل‌تراشی‌ها وجود داشته باشد به هیچ عنوان نمی‌توان برای افزایش سطح رفاه مردم این منطقه تصمیم‌گیری کرد.
این سرمایه‌گذاری از کجا آغاز شد؟
همه چیز از اولین سفر رئیس‌جمهور سابق به استان گلستان در سال 1384 آغاز شد. در آن زمان مطالعه امکان‌سنجی جزیره آشوراده انجام شده بود که در جلسه هیات وزیران به عنوان سایت گردشگری پیشنهاد شد و مورد تایید قرار گرفت. در سفر دوم استانی هیات دولت این منطقه به عنوان «منطقه نمونه گردشگری» تایید شد و در سفر سوم نیز تمامی اختیارات مربوط به جزیره آشوراده به استاندار گلستان تفویض شد و کارگروه زیربنایی وزارتخانه‌ای نیز تشکیل شد.
این کار سرمایه‌گذاری که می‌گویید قرار است در چه سطحی انجام شود؟
وسعت اولیه جزیره آشوراده حدود 1200 هکتار است و اکنون تنها حدود 400 هکتار آن قابل استفاده و برنامه‌ریزی است. این پروژه نیز تماماً بر روی این 400 هکتار برنامه‌ریزی شده است.
پس شما موافق سرمایه‌گذاری در این منطقه که جزو مناطق محافظت‌شده است هستید؟
بله، قطعاً موافق سرمایه‌گذاری و ایجاد زیرساخت‌هایی برای پیشرفت این منطقه هستم. چطور در ترکمنستان، روسیه، گرجستان یا در همین مازندران خودمان از دریاها و جزیره‌ها استفاده می‌کنند آن وقت استان گلستان نمی‌تواند؟ یعنی در کشورهای خارجی منطقه محافظت‌شده ندارند؟ همین مناطق محافظت‌شده در استان گلستان الان تبدیل به لجنزار شده است، اما باید پرسید سازمان‌های مربوطه کجا هستند؟ مگر مردم این منطقه گناه کرده‌اند که در چنین منطقه‌ای به دنیا آمده‌اند و باید از زندگی و پیشرفت محروم باشند؟ در حال حاضر سهم استان گلستان در ارزش افزوده بخش گردشگری کل کشور یک درصد است که با اجرای طرح گردشگری از جمله رونق گردشگری آشوراده این سهم می‌تواند در اقتصاد استان افزایش یابد.
منطقه‌ای که به عنوان آشوراده خوانده می‌شود تا چه حد از زیرساخت‌های اقتصادی برخوردار است؟
اگر تاریخ این منطقه را مطالعه کنید متوجه می‌شوید که از زمان‌های دور کشتیرانی و صید و صیادی در این منطقه رونق فراوانی داشته اما حالا سال‌هاست که تحت عنوان منطقه حفاظت‌شده تمام قابلیت‌های اقتصادی این نقطه از کشور نابود شده است. روزگاری بندر ترکمن و بندر گز مرکز تبادلات اقتصادی با آسیای میانه بوده و رونقی داشته است. اما الان هیچ چیزی وجود ندارد. 34 سال است که می‌خواهند برای آشوراده کاری انجام بدهند و سر و سامانی به اوضاع جزیره بدهند اما آب از آب تکان نخورده است و آشوراده در حال نابودی است. در صورتی که برای جزیره کیش فقط اراده کردند و می‌بینید که منطقه چه تغییراتی داشت.
فکر می‌کنید سرمایه‌گذاری در این منطقه چطور می‌تواند باعث پیشرفت ساکنان آنجا شود؟
اگر ما بخواهیم از این منطقه بسیار زیبا و دیدنی استفاده کنیم، جذب گردشگر و اشتغال‌زایی که به دنبال آن می‌آید قطعاً می‌تواند زندگی مردم را در این منطقه دگرگون کند.
آیا از آسیب بالقوه‌ای که از افزایش گردشگر در منطقه حاصل خواهد شد نگران نیستید؟
ما نمی‌خواهیم منطقه را نابود کنیم؛ بلکه می‌خواهیم بسترسازی کنیم تا گردشگران ایرانی و خارجی به این منطقه بیایند و از شگفتی‌های طبیعت اینجا استفاده کنند. ما دوست داریم مردم گونه‌های نادر جانوران و پرندگان اینجا را مشاهده کنند، از طرفی قرار نیست کل منطقه را به این سرمایه‌گذاری اختصاص دهیم، قرار است فقط بخش مشخصی از منطقه برای ایجاد زیرساخت اختصاص داده شود تا مردم با مشاهده طبیعت اینجا آرزو نکنند که ای کاش می‌توانستند به سوئیس یا دوبی بروند. ما باید از منابعی که داریم بهترین استفاده‌ها را ببریم نه اینکه چنین مناطقی را در بلاتکلیفی برای تصمیم‌گیری نابود کنیم.
اما تجربه ثابت کرده است در مناطقی که رفت و آمد گردشگران زیاد می‌شود به همان نسبت به طبیعت آن منطقه آسیب‌های غیر‌قابل جبرانی وارد می‌شود، ضمن اینکه ساخت و ساز در چنین منطقه‌ای آلودگی‌هایی هم به همراه دارد.
اتفاقاً ما در برخورد با طبیعت انسان‌های خوبی هستیم. اگر ما بتوانیم بحث گردشگری را به صورت اصولی در این منطقه اجرایی کنیم نه‌تنها آسیبی به جزیره وارد نمی‌شود بلکه به جرات می‌توانم بگویم شرایط این منطقه از زمانی که تحت حفاظت بوده هم بهتر می‌شود. زیرا به این منطقه توجه بیشتری می‌شود و مردم منطقه هم بار دیگر پیوندشان با طبیعت برقرار می‌شود و برای بهبود فضای اینجا تلاش بیشتری می‌کنند. به عقیده من این منطقه در حال نابودی است و به یک احیا احتیاج دارد، ما باید با گردشگری، این منطقه را احیا کنیم و زیبایی‌هایش را به همگان نشان دهیم تا کودکان ما مجبور نباشند چنین حیات وحشی را فقط در کتاب‌ها ببینند. در رابطه با ساخت و ساز هم گفتم که فقط در بخشی از منطقه این کار انجام می‌شود و ما به زیبایی‌های این منطقه و خاص بودن آن واقف هستیم و نمی‌خواهیم که مثلاً فاضلاب ساختمان‌ها را به دریا بریزیم، تمام کارها حساب‌شده است اگر اجازه بدهند.
فکر می‌کنید یک شرکت خصوصی که حوزه فعالیتش گردشگری نیست بتواند تمام اهدافی را که شما از آن صحبت کردید برای منطقه و مردمانش به ارمغان بیاورد؟
بله، می‌تواند. در همه جای دنیا این بخش خصوصی است که با نظارت دولت کارها را پیش می‌برد. اصلاً مگر در بسیاری از پروژه‌ها خارجی‌ها نمی‌آیند و سرمایه‌گذاری نمی‌کنند؟ حالا اگر این سرمایه‌گذاری را یک ایرانی فعال در بخش خصوصی انجام بدهد بد است؟ مهم این است که ببینیم افرادی که می‌خواهند سرمایه‌گذاری کنند چه تجربه‌هایی داشته‌اند، باید نگاه این مدیر را در نظر گرفت. مدیر این شرکت فردی است که قادر بوده شرکتش را به قدری گسترش بدهد که ما امروز شاهد صادرات محصولات تولیدی‌اش به خارج از کشور باشیم. این مدیر قصد دارد این پروژه را با مشاوره تیم‌های کارشناسی چینی و اروپایی به ثمر بنشاند. هرکدام از دولتی‌ها که به گلستان آمدند «به‌به و چه‌چه» کردند، قول‌هایی دادند، اما رفتند و پشت سرشان را هم نگاه نکردند، حالا ما امیدواریم با حضور بخش خصوصی و با حمایت و نظارت دولت بتوانیم این منطقه زیبا را دوباره احیا کنیم. خوشبختانه نگاه دولت هم که حمایت از بخش خصوصی است و امیدواریم واقعاً هم همین طور باشد.
دیدگاه تان را بنویسید