گوشی‌های هوشمند

گوشی هوشمند همه‌جا حاضر، اعتیادآور و قابل تغییر است. طلوع سیاره تلفن‌های هوشمند در ژانویه 2007 رخ داد، زمانی که استیو جابز مدیر اجرایی شرکت اپل در برابر دستیاران مات و مبهوت خود، قطعه‌ای از جنس پلاستیک و فلز و سیلیکون را که از شکلات کیت‌کت (‌Kit Kat‌) بزرگ‌تر نبود نشان داد و در هوا تکان داد. او وعده داد: «این همه چیز را عوض خواهد کرد.» تا مدتی مبالغه‌ای وجود نداشت. تنها هشت سال بعد، می‌بینیم آی‌فون اپل تکنولوژی پیشرو اوایل قرن بیستم را نشان می‌دهد. گوشی‌های هوشمند به دلیل همه‌جایی بودن‌شان اهمیت دارند. آنها به پرفروش‌ترین گجت‌های تاریخ تبدیل شده‌اند که از رشد تلفن‌های موبایل پیش از خود سبقت گرفته‌اند. فروش آنها چهار برابر فروش کامپیوترهای شخصی است. امروزه حدود نیمی از جمعیت بزرگسالان گوشی هوشمند دارند؛ تا سال 2020 این تعداد به 80 درصد می‌رسد. گوشی‌های هوشمند در هر جنبه از زندگی نفوذ پیدا کرده‌اند. متوسط آمریکایی‌ها حدود دو ساعت در روز غرق در گوشی خود هستند. وقتی از نوجوانان بریتانیایی پرسیده شد که چه وسیله‌ای را به بقیه ترجیح می‌دهند، آنها موبایل را در برابر تلویزیون، کامپیوتر شخصی، و کنسول‌های بازی آنلاین انتخاب کردند. تقریباً 80 درصد صاحبان گوشی‌های هوشمند به فاصله 15 دقیقه بعد از برخاستن از خواب، از گوشی خود برای چک کردن پیام‌ها، اخبار یا دیگر سرویس‌ها استفاده می‌کنند. حدود 10 درصد پذیرفتند که حتی هنگام روابط خصوصی‌شان از موبایل خود استفاده می‌کنند. اتاق‌خواب تنها شروع ماجراست. گوشی هوشمند چیزی بیش از مسیری راحت برای آنلاین بودن است همان‌طور که ماشین چیزی بیش از یک موتور روی چهارچرخ است یا اینکه ساعت چیزی بیش از وسیله نشان دادن زمان است. همان‌طور که ماشین و ساعت در زمان اختراع خود وظیفه‌ای داشتند، گوشی‌های هوشمند نیز برای غنا بخشیدن به زندگی، شکل‌دهی دوباره به تمام صنایع و متحول کردن علوم آمده‌اند و نوجوانانی که از Snapchat استفاده می‌کنند حتی تصور آن را هم نمی‌توانند بکنند.

هوشمندان تلفنی
قدرت تبدیل‌کنندگی گوشی‌های هوشمند از اندازه و قابلیت اتصال آنها نشأت می‌گیرد. اندازه آنهاست که آنها را به نخستین کامپیوترهای واقعی شخصی تبدیل می‌کند. تلفن‌ها قدرت پردازش ابرکامپیوترهای گذشته را از آن خود کرده‌اند و حتی ابتدایی‌ترین مدل آن ظرفیت بسیار بیشتری از ناسا در زمان پرتاب انسان به فضا در سال 1969 دارد و این ظرفیت را در اختیار انسان‌های معمولی برای تعامل قرار می‌دهد. چون انتقال داده ارزان است، این قدرت حین حرکت در دسترس است. از سال 2005 هزینه ارسال یک مگابایت از طریق وایرلس از هشت سنت به تنها چند سنت رسیده و هنوز هم در حال کاهش است. نشستن پشت میز کامپیوترهای شخصی قدیمی، دیگر برایتان آشنا نیست. اما تلفن‌ها همیشه با شما هستند؛ آنها می‌دانند کجا هستید، به چه وب‌سایتی می‌روید، با چه کسی صحبت می‌کنید، و اینکه آیا سلامت هستید یا نه.
ترکیب اندازه و قابلیت اتصال بدان معناست که دانش می‌تواند به اشتراک گذاشته و جمع شود، و قلمروهای ذره و اتم را به شیوه‌ای حرفه‌ای و شخصی به هم پیوند دهد. اوبر (‌Uber‌) رانندگان در دسترس را به مسافران نزدیک با قیمت‌های کمتر مرتبط می‌کند؛ تیندر (‌Tinder‌) با ایجاد قرار ملاقات افراد را به هم پیوند می‌دهد. در آینده، تلفن شما ممکن است به شما پیشنهاد تغییر شغل بدهد یا قبل از آنکه متوجه اشکال کار شوید برای درمان سوفل قلب‌تان از پزشک وقت بگیرد.
همانند دیگر تکنولوژی‌ها، آینده گوشی‌های هوشمند نگرانی‌هایی را به همراه دارد. بعضی از این نگرانی‌ها مانند «گردن پیامکی» (خم کردن سر و گردن روی گوشی هوشمند که به ستون مهره‌ها فشار می‌آورد) احتمالاً موقتی است. دیگر نگرانی‌ها، مانند وابستگی به گوشی (کاربران گوشی هوشمند وقتی متوجه می‌شوند گوشی در دستشان نیست دچار «ترس جداشدن از گوشی» می‌شوند) مقیاسی برای سنجش کاربرد یا اعتیاد است. مردم حتی از اینکه بدون ماشین یا ساعت باشند نیز نفرت دارند.
ترس بزرگ‌تر در زمینه حریم خصوصی است. گوشی هوشمند، فرد بغل‌دستی شما را به طور بالقوه به فرد منتشرکننده خصوصی‌ترین یا شرم‌آورترین لحظات زندگی‌تان تبدیل می‌کند. بسیاری از فروشندگان اپلیکیشن‌ها که اطلاعات زیادی درباره شما دارند، داده‌ها را بدون افشای مناسب می‌فروشند؛ سیاست‌های مربوط به حریم خصوصی تلفن همراه پیوسته با «هملت» رقابت می‌کنند. و اگر اسناد درز پیدا کند، GCHQ (آژانس اطلاعات سیگنال بریتانیا) برای هک کردن فروشنده بزرگ سیم‌کارت‌ها برنامه‌ریزی کرده تا بتواند تماس‌های مردم را شنود کند.
اگر جاسوسان کشورهای دموکراتیک این‌گونه کارها را انجام می‌دهند، مطمئن باشید که جاسوسان کشورهایی با دولت‌های خودکامه نیز حتماً دست به این کارها می‌زنند. گوشی‌های هوشمند حوزه غیرقابل‌تصوری را برای جاسوسی و محدود کردن موضوعاتی که دیکتاتورها از آن اکراه دارند در اختیارشان قرار می‌دهند.

اپلیکیشن عریان
با وجود این تهدیدها در برابر حریم خصوصی، هنوز هم سه مزیت وجود دارد. نخست اینکه اتوکرات‌ها آن را به شیوه خودشان تماماً در اختیار نخواهند داشت. گوشی‌های هوشمند وسیله آنلاین کردن میلیاردها نفر است. ارزان‌ترین آنها اکنون کمتر از 40 دلار قیمت دارد، و قیمت‌ها حتی بیشتر از این کاهش می‌یابد. همان گوشی‌هایی که به دولت‌ها امکان جاسوسی شهروندان‌شان را می‌دهد ظلم مقامات را ثبت و اطلاعات و عقاید مخالف را نشر می‌دهد. آنها تقاضای استقلال را پرورش می‌دهند و به حرکت‌های معترضانه کمک می‌کنند تا به هم بپیوندند. وسیله‌ای که چنان قدرت بزرگی را به افراد می‌دهد قابلیت به چالش کشیدن استبداد را دارد.
مزیت دوم، تمام اطلاعات شخصی است که شرکت‌ها به آنها علاقه‌مندند. علوم اجتماعی متعارف به دلیل مجموعه اطلاعات محدودی که آنها گردآوری کرده‌اند با مانع مواجه شده است. گوشی‌های هوشمند آمارگیرهای دیجیتالی هستند که بیش از هر زمان دیگری دیدگاهی مفصل‌تر از جامعه آن هم در زمان رخداد آن ارائه می‌دهند. در این میان، می‌توان از اطلاعات شخصی که به حالت ناشناس درآمده‌اند برای بهینه‌سازی جریان ترافیک، پیشگیری از جرم و مبارزه با اپیدمی‌ها بهره گرفت.

سنجش زمان گذرانده‌شده بر حسب گروه سنی و نوع وسیله
مزیت سوم از لحاظ اقتصادی است. در بعضی مطالعات دریافته‌اند که در کشورهای در حال توسعه هر 10 موبایل بیشتر به ازای هر 100 نفر، نرخ رشد تولید ناخالص سرانه را با کشاندن مردم به سمت سیستم بانکی تا بیش از یک درصد افزایش می‌دهد. گوشی‌های هوشمند کل صنعت را با سرعتی باورنکردنی از نو می‌سازد. اوبر نامی آشنا برای خانواده‌هاست که در 55 کشور فعالیت می‌کند، اما هنوز باید در پنجمین سال آغاز کار، به تجارت خود سرعت بخشد.
واتس‌اپ در سال 2009 تاسیس شد و در روز 10 میلیارد پیام را بیش از سیستم جهانی پیام‌رسانی متن مدیریت می‌کند. تلفن همراه یک پلت‌فورم است بنابراین شرکت‌های جدیدالتاسیس می‌توانند برای بررسی یک ایده، اپلیکیشن ارزان تهیه کنند و سپس اگر مردم آن را پسندیدند، اپلیکیشن را جهانی کنند. به این دلیل است که تلفن همراه باعث آزاد شدن نوآوری در مقیاس جهانی می‌شود.
ماهیت تکنولوژی‌های سرنوشت‌ساز این است که از جامعه پرسش‌های دشواری می‌پرسند؛ به‌خصوص زمانی که مردم با آنها وفق می‌یابند. گوشی‌های هوشمند نیز مستثنی نیستند. اگر از شهروندان در برابر چشمان کنجکاو محافظت نشود، بعضی از آنها صدمه خواهند دید و بعضی نیز از آن رویگردان خواهند شد. جوامع باید هنجارهای جدید تهیه کنند و شرکت‌ها بیاموزند چگونه توازن حریم خصوصی و سود را حفظ کنند. دولت‌ها باید آنچه را که قابل قبول است، تعریف کنند. اما گوشی‌های هوشمند تنها در هشت سال جهان را تغییر داده‌اند و آغاز پرقدرتی داشته‌اند.